رابرت ماگینیس
حوادث اخیر موسوم به جنبش بهارعربی در سه کشور شمال افریقا دیکتاتور ها را سرنگون کرد و اکنون احتمال می رود که رژیم های اسلامگرا جای آنها را بگیرند. اگرچنین اتفاقی بیافتد نتایج آن بسیار گسترده خواهد بود و نقش و مسئولیت باراک اوباما هم در آن کم نیست.
باراک اوباما در سخنانی گفته بود “سئوالی که در برابر ماست آن است که نقش ما در آنچه به بهار عربی معروف است چه می تواند باشد.” در آن زمان این سخنان واکنشی بود به انتقاد از خط مشی های بهار عربی که گفته می شد فاقد انسجام و هماهنگی درونی است. او انقلابی که رئیس جمهور تونس را از قدرت بر کنار کرد نادیده گرفت و فشار خود را برای برکناری رهبر مصر بکار برد و سپس جنگ علیه دیکتاتور لیبی را شروع کرد.
دیکتاتور ها اکنون رفته اند و به جای آنها کشورهایی قرار دارند که در مرز تبدیل به دولت هایی اسلامگرا هستند؛ کشورهایی که به زحمت در جهت منافع منطقه و آمریکا قدم خواهند برداشت.
حزب اسلامگرای تونس هفته گذشته با 41 درصد آرا در انتخابات این کشور به پیروزی رسید و دوره ای یک ساله را برای تدوین قانون اساسی این کشور و انتخاب رئیس جمهور موقت شروع کرد.
حزب نهضت توسط شیخ راشد غنوشی، که تازه بعد از 22 سال تبعید در انگلستان به کشور باز گشته است رهبری می شود. او ادعا می کند حزبش چتری برای در بر گرفتن همه گروه های اسلامگراست. اوباما آنقدر تحت تاثیر انتخابات تونس قرار گرفت که هفته گذشته نخست وزیر این کشور را به کاخ سفیر دعوت کرد. وی در این دیدار انتخابات تونس را ستود ولی شاید اگر سابقه غنوشی را می دانست این کار را نمی کرد.
مارتین کرامر، محققی در موسسه خاورنزدیک در واشنگتن مقاله ای در مورد غنوشی نوشته که نشان دهنده اسلامگرایی افراطی و تنفر او از آمریکاست.
وی در سال 1990 در سخنرانی ای در سودان آمریکا را تهدید کرد. وی خطاب به مردمی که برای شنیدن سخنرانی اش در خارطوم جمع شده بودند گفت: “ما باید بدون وقفه با آمریکا بجنگیم تا آن را از سرزمین های اسلامی بیرون برانیم؛ در غیر این صورت به تمام منافع آمریکا در سراسر جهان اسلام حمله خواهیم کرد.”
او در سال 1979 از جمهوری اسلامی ایران دیدن کرد و از اشغال سفارت آمریکا در تهران حمایت کرد. او کمک کرد “یخ روابط میان جنبش های اسلامی سنی و ایران آب شود.“ او در زمانی که در بریتانیا حضور داشت با هیاتی از حزب الله -ـ عامل تروریسم مورد حمایت ایران ـ- ملاقات کرد.
مواضع رادیکال غنوشی در سال 2001 از سوی تلویزیون الجزیره منتشر شد؛ زمانی که او بمبگذاران انتحاری فلسطینی را می ستود و خشونت های ضد آمریکایی را تبلیغ می کرد. آیا تردیدی وجود دارد که غنوشی سعی خواهد کرد تونس را به یک دولت اسلامی تبدیل کند؟
مصر نیز با کمک اوباما به سمت یک دولت اسلامی پیش می رود. اوباما در ژانویه سال جاری خواستار رفتن حسنی مبارک شد؛ فردی که صلح با اسرائیل را برای مدت 30 سال حفظ کرده بود. ولی اوباما انقلابی را که به سرنگونی مبارک انجامید “نیروی مثبتی برای آینده دموکراتیک مصر” توصیف کرد. ولی دوران بعد از مبارک «مثبت» نبوده است و در مورد دموکراتیک بودن آن هم باید منتظر بود.
تا به حال خشونت های اسلامی و قدرت گرفتن اخوان المسلمین خصیصه اصلی آن بوده است.
اخوان المسلمین خواهان دولتی با قوانین شریعت در مصر شده. این حزب قول داده است که شورایی متشکل از روحانیون، مشابه آنچه در ایران وجود دارد، نظارت بر قوانین را برعهده خواهد گرفت.
سال گذشته رهبر اخوان المسلمین گفته بود مصر باید با دشمنان اسلام، و اسرائیل و آمریکا بجنگد.
بسیاری از اظهارات روحانیون مصر که از شبکه تلویزیون الحکمت پخش می شود، بخصوص در زمینه پاک کردن اسرائیل از نقشه جهان، یاد آور اظهارات مقامات ایرانی است.
ماه گذشته مفتی اعظم الازهر، مرکز مطالعات اسلامی، مسیحیان را کفار خواند و گفت آنها مسئول بسیاری از گناهان هستند. چند هفته بعد 26 مسیحی قبطی کشته شدند و 500 نفر از آنان در یک تظاهرات آرام در قاهره زخمی شدند.
لیبی هم ممکن است به یک دولت اسلامگرا بدل شود. اوباما در ماه اوت سعی کرد مردم لیبی را تشویق کند. او گفت: “لیبی ای که شایسته شماست اکنون در دسترس شماست.” ممکن است مردم لیبی شایسته یک دولت اسلامگرا باشند ولی مسلما تعداد اندکی از آمریکائیان می توانند یک میلیارد هزینه برای آزاد سازی این کشور راتائید کنند.
هفته گذشته رهبر شورای موقت انتقالی لیبی که مورد حمایت آمریکا نیز هست گفت “ما یک دولت اسلامی خواهیم داشت.“ مصطفی عبدالجلیل، رئیس این شورا گفت: “این انقلاب را خدا به پیروزی رساند.”
یک مصر اسلامی مسلما متحد آمریکا در منطقه نخواهد بود و کمکی به حفظ صلح در منطقه نخواهدکرد.
یک تونس اسلامی نیز باعث رادیکال شدن همسایه خود، الجزایر می شود، که قبلا هم در معرض افراط گرایی اسلامی قرار گرفته است. لیبی نیز در صورت تبدیل به یک دولت اسلامی بازیگر خطرناکی محسوب می شود. این کشور جمعیت کمی دارد با مساحتی وسیع و 250 میلیارد ذخایر نفتی. لیبی جهادگران زیادی را برای جنگ با آمریکا به عراق فرستاد و همین رویه را ممکن است در پیش بگیرد.
سیاست های اوباما تا حدی مسئول برکناری دیکتاتور های افریقای شمالی است، ولی حذف آنها شاید نتیجه ای وحشتناک تر در پی داشته باشد.
منبع: هیومن ایونت - 1 نوامبر 2011
