در حالی که برخی از فعالان جنبش دانشجویی اعلام کرده‌اند در اعتراض به بازداشت میرحسین موسوی و مهدی کروبی و همسران این دو تن، قصد تعطیلی کلاس‌های درس در روز هفدهم اسفند را دارند، از وضعیت دوستان زندانی خود نیزابراز نگرانی کرده اند.
خانواده زندانیان سیاسی بند 350 زندان اوین هم به “روز” گفته‌اند شایعاتی درباره نصب شنود در سلول‌های این بند شنیده‌اند اگرچه هنوز این مساله از سوی زندانیان تایید یا تکذیب نشده است.
در عین حال خانواده زندانیان، به روز گفته‌اند از سوی نهادهای امنیتی تهدید شده‌اند که هرگونه اطلاع‌رسانی درباره وضعیت فرزندان‌شان، می‌تواند برای آن‌ها گران تمام شود.
عبدالله مومنی؛ نه ماه دوری از فرزندان
عبدالله مومنی، سخنگو و رییس شورای مرکزی سازمان ادوار تحکیم، از فروردین ماه سال جاری، مجددا به زندان اوین فراخوانده شد. وی که روز 31 خرداد سال 88 بازداشت شده بود، اسفندماه سال گذشته، به مرخصی آمد، اما پس از چند هفته، مجددا به زندان برگردانده شد.
مومنی در این مدت از ملاقات حضوری با همسر و فرزندان خود، محروم بوده و همسر وی دلیل این امر را “دستور دادستان تهران” اعلام کرده است. وی به همراه دیگر زندانیان بند 350 از امکان تماس تلفنی نیز محروم شده است.
همسر عبدالله مومنی با اینکه بارها برای ملاقات حضوری با همسرش در خواست نوشته اما هر بار درخواست وی رد شده است. او می گوید: “وقتی به دادستانی و یا هرجای دیگری برای پیگیری می‌رویم به جز سرباز جلو در شخص دیگری را نمی‌بینیم، یعنی به ما اجازه دیدن و حرف زدن داده نمی‌شود، فقط می‌توانیم درخواست‌های خود را به صورت کتبی بنویسیم و تحویل سرباز دهیم که حالا نمی‌دانیم خوانده می‌شود و یا نه؟ من در آخرین نامه‌ام از دادستانی پرسیدم که علت ندادن ملاقات حضوری به من و بچه‌هایم پس از نه ماه چیست که جوابم را نداده‌اند”.
وی پیش از این و پس از انتشار نامه سرگشاده عبدالله مومنی خطاب به رهبر جمهوری اسلامی درباره شکنجه‌هایش در زندان، با اشاره به تبعاتی که نامه وی داشته است، گفته بود: “بعد از نامه عبدالله، محدودیت‌هایی که برای وی به وجود آمده بود، بیشتر شد. بازجویان در زندان با احضار عبدالله، به او گفته‌اند که تا پایان حکم خود، باید فکر مرخصی را از ذهن خود بیرون کند. دادستانی هم می‌گوید اجازه مرخصی، دست ما نیست. بلکه نهادهای امنیتی باید با مرخصی موافقت کنند که با این وضعیت امیدی به مرخصی عبدالله نیست. چون آن‌ها پیش از این گفته بودند که نامه عبدالله، آبروی نظام را برده است. بارها درخواست داده‌ایم که حداقل برای معالجه بیماری پوستی عبدالله، به او مرخصی دهند. اما خبری نیست.”
عبدالله مومنی در زندان دچار بیماری پوستی شده است. خانواده وی تاکنون چندین بار درخواست کرده‌اند به وی مرخصی چند روزهای اعطا شود تا به معالجه خود بپردازد، اما تاکنون این مساله به تحقق نپیوسته است.
علی ملیحی؛ یک سال بدون مرخصی
علی ملیحی، روزنامه‌نگار، فعال دانشجویی دانشگاه آزاد و مسوول روابط عمومی سازمان ادوار تحکیم، از روز ۲۰ بهمن ۱۳۸۸ بازداشت شده است. خانواده وی همان زمان اعلام کردند وی با برخورد خشونت آمیز و نامناسب ماموران امنیتی در منزل دستگیر شد. ملیحی پس از آن به سلول‌های انفرادی ۲۴۰ زندان اوین منتقل شد.
یکی از افرادی که به خانواده ملیحی نزدیک است، به روز می‌گوید: “خانواده علی از انجام مصاحبه هراس دارند. سال گذشته، بعد از صدور بیانیه‌ای درباره وضعیت علی، به خانواده وی گفته شد که ما قصد آزاد کردن علی را داشته‌ایم، اما به خاطر همین بیانیه، او را آزاد نخواهیم کرد. خانواده وی با توجه به قول‌هایی که به آن‌ها داده شده امیدوارند که سکوت آن‌ها باعث شود تا علی هر چه سریع‌تر از زندان آزاد شود. علی الان بیشتر از یک سال است که بدون مرخصی در زندان است و مدت هاست که امکان ملاقات حضوری یا تماس تلفنی هم برایش فراهم نیست”.
پدر علی ملیحی، سال گذشته در چنین روزهایی با انتشار نامه‌ای سرگشاده نوشته بود: “بیش از یک ماه فرزندم علی در انفرادی بند 240 در بند است در روزهای نخست بازجویی در برابر اصرار غیرقانونی بازجو جهت قبول اتهامات واهی قانونا مقاومت می کند و به همین علت توسط بازجویش به شدت ضرب و شتم می شود و در جهت تظلم و اعتراض چهار روز را دست به اعتصاب غذا می زند”.
این منبع آگاه همچنین به “روز” گفته است: “تاکنون بارها درخواست مرخصی یا ملاقات حضوری از طرف خانواده وی داده شده است، اما هیچ اثری نداشته. خانواده علی، یک خانواده فرهنگی هستند و مشخص نیست چرا با آن‌ها چنین برخوردی می شود. خود علی هم به دلایل واهی به زندان محکوم شده؛ او یک روزنامه‌نگار است که تنها مشغول انجام وظایف خبررسانی خود بوده است”.
ملیحی در دادگاه به چهار سال حبس تعزیری محکوم شده است. در همان زمان محمدعلی دادخواه وکیل وی، اعلام کرده بود که یکی از اتهامات ملیحی، عضویت در سازمان ادوار است.
