ثریا قاسمی متولد 1319 تهران، فرزند حمیده خیرآبادی-نادره- است. او از 1339 با گویندگی در رادیو ارتش و دوبله فیلم شروع به فعالیت کرد. پنج سال بعد بازی در تئاتر را نیز با نمایش آندورا تجربه کرد. در 1349 با آرامش در حضور دیگران[ناصر تقوایی] مقابل دوربین رفت و تا امروز در ده ها فیلم سینمایی، مجموعه تلویزیونی و نمایش صحنه ای بازی کرده است. او بر خلاف بسیاری از همنسلان خویش همچنان پر کار و پر انرژی به فعالیت ادامه می دهد. “ گل بارون زده” آخرین مجموعه تلویزیونی است که ثریا قاسمی در آن حضور داشته، به همین مناسبت با وی گپ زده ایم…
بازی در نقش اول کافی نیست
گفتگو با ثریا قاسمی
اگر می شود نظر خود را درباره سریال “ گل بارون زده” بگویید.
اجازه بدهید این جمله رابگویم که من به دلایلی ازمدت ها پیش سعی می کنم کارهایم را که از تلویزیون پخش می شود نبینم. دلیلش هم این است که بعدها با کمبودهایی که در آن کار پیدا می شود، غصه می خورم. مثل بازی های ضعیف، مونتاژضعیف، موزیک ضعیف، صدابرداری ضعیف، صحنه آرایی ضعیف و باز از اینکه من به تنهایی برای کاراینقدر فکر و انرژی و تمرکزگذاشتم ولی درجاهایی که به من مربوط نمی شد کار هرز رفته و خراب شده و همین مایه ناراحتی ام می شود. درنتیجه ترجیح می دهم کارهایم را نبینم تا حرص نخورم.
یعنی شما معتقدید کیفیت کارها دچار سیر نزولی شده، پس علت اینکه در” گل بارون زده “ بازی کردید، چه بود؟
” گل بارون زده” قصه بسیار زیبایی دارد. قصه درمورد یک زن و شوهر و مردی است که این زن و شوهر زیر دین او هستند. بچه های آن دو نمی دانند که چرا این زن و شوهر اینقدر به این شخص سوم رسیدگی می کنند و هوای او را دارند که در طول داستان مشخص می شود. اشتغال این زن در کارتزریقات در گذران زندگی به آنان کمک می کند. زن رنج کشیده ای که به خانواده و کارش علاقه مند است. من شخصیت این زن را دوست دارم.
در”گل بارون زده” ما شاهد حضور بازیگرانی که تازه وارد عرصه تلویزیون شده اند درکنار هنرمندان پیشکسوت هستیم. نظرتان در مورد چنین بازیگرانی چیست؟
دوست دارم بازیگران جوانی که شانس های خوب به دست می آورند و در سریال ها نقش های اول را بازی می کنند در رشد خود کوشا باشند و این بزرگترین دغدغه من است. چرا که بدون محاسبه اینکه برحسب تصادف نقش اولی سریالی را به عهده گرفتنه اند، تصورمی کنند همه چیز این هنررا فرا گرفته اند. درحالی که تنها نقش اول بازی کردن کافی نیست.
شما در یکی دواپیزود مجموعه پنجره حضورداشتید که یکی ازآنها پخش شد و دیگری قراراست پخش شود. درمورد این مجموعه توضیح دهید.
سریال “پنجره” به کارگردانی وحید حسینی تولید شد. من کار کردن با ایشان را دوست دارم. ایشان کارگردان خوش اخلاق و جوانی است که گوش شنوایی برای پیشنهادها دارد. فکر و ایده جدید بسیاری در ذهن دارد. کار کردن با این کارگردان برایم بسیار لذت بخش است.
از چگونگی همکاری با علی نصیریان درفیلم تلویزیونی “بام تا بام” بگویید.
به نظرمن این فیلم کار بسیارقابل احترامی بود که ضبط و پخش شد. همکاری با آقای علی نصیریان برایم بسیار دوستانه، صمیمانه و محترمانه بود. آقای عمار تفتی هم در این کارحضورداشت. ایشان جوان بسیار خوش استعدادی است و خودش را درحال رشد قرارداده و بسیارخوب به حرف های پیشنهادی گوش می دهد. همینطورکارگردان کار و متن هم مورد پسند من بود.
در حال حاضر چه می کنید؟
در فیلم تلویزیونی “دعوت” به کارگردانی داریوش منتظری حضورداشتم که تصویربرداری کار به پایان رسیده و در حال حاضر مراحل فنی را طی می کند. درمجموعه 16 قسمتی “سامیه” به کارگردانی آقای ذهتابی بازی می کنم که در حال ضبط است. برای بازی درسریال 13 قسمتی “فتانه” به کارگردانی آقای اردکانی هم قرارداد دارم که تا دو ماه دیگر تصاویر بازی من شروع می شود و همینطورمجموعه 12 قسمتی “ لیمر” که فعلا ضبط تصاویر آن به دلیل گرمای هوا متوقف شده است. در این فاصله بسیاری از کارها را نیز از دست داده ام. به عنوان مثال مجموعه مستندی برای بیماران ایدزی ساخته می شد که نتوانستم حضور پیدا کنم. همینطور بسیار متاسف شدم که در کار تئاتر آقای بیضایی حضور پیدا نکردم. چون تعهد کاری من تا سه ماه آینده است و تئاترایشان آبان روی صحنه می رود. این تاسف امسال من است.
این انتخاب کارها برای شما تداخل زمانی بوجود نمی آورد؟
من پنج ماه پیش وقت های کارهایم راتنظیم کردم.
این فشردگی کار به کیفیت بازیتان لطمه وارد نمی کند؟
خیر، اصلاً لطمه نمی زند چون من شب به شب کارهایم رامرورمی کنم. طراحی های خودم را دارم. قصه را برای خودم می خوانم و تمرکز می کنم.