فردیناندو کالدا
“ما نمی دانیم آیا ایران می خواهد سلاح اتمی بسازد یا نه، اما می دانیم که اگر بخواهد، توان ساخت آن را دارد”. اظهاراتی پر از اما و اگر از جیمز کلپر، مدیر اطلاعات ملی آمریکا در سنای آمریکا. رد و بدل شدن یک سری کلمات به شکلی استادانه برای یادآوری کردن آینده جهان در کنار ایران اتمی و حتی صحبت از عملیات تروریسیتی در خاک آمریکا بدون اینکه ازمحدوده فرضیات خارج شوند.
کلپر، هماهنگ کننده 17 سازمان اطلاعاتی آمریکا در مراسم آغاز به کارش در مورد توطئه ایران برای به قتل رساندن سفیر عربستان در آمریکا، حرف زد. وی گفت: “این نقشه، نشان می دهد که مقامات ایران از جمله علی خامنه ای، رهبر این کشور، روش خود را تغییر داده اند و مایل هستند در داخل آمریکا دست به حمله بزنند.” در واقع، این اقدام بیش از آنکه یک اقدام شیطانی از سوی دولت ایران باشد، به احتمال قوی تر حاصل سوء مدیریت آمریکایی هاست. هنرپیشه اصلی در این سوء قصد، یک ایرانی است که ماشین های دست دوم می فروشد که تعدادی قاچاقچی مواد مخدر مکزیکی را برای این حمله خونین اجیر کرده است. کلپر بعد از اینکه این اقدام را به یک یازده سپتامبر دیگر تشبیه کرد، با سووال همیشگی در مورد برنامه های اتمی ایران مواجه شد. وی گفت: “ما گمان می کنیم که ایران همچنان تلاش می کند به سلاح اتمی دست پیدا کند.” با وجود اینکه آمریکا اعلام کرده است که گزینه حمله نظامی به ایران همچنان مطرح است. کلپر می گوید: “با اینحال ما هنوز نمی دانیم ایران در نهایت قصد دارد سلاح اتمی تولید کند یا نه.”
بنابر این کلپر برای حمایت از فرضیه اش، از پیشرفت های اخیر ایران و غنی سازی اورانیوم می گوید. اما معتقد است که این فعالیت ها می تواند منجر به ساخت سلاح اتمی شود، هم استفاده صلح آمیز داشته باشد.
پیشرفت های اتمی ایران اما در رسانه های آمریکا تعبیر دیگری دارد. واشنگتن پست می نویسد: “غنی سازی اورانیوم توسط ایران ایران فرضیه را قوی تر می کند که این کشور تلاش می کند به سلاح اتمی دست پیدا کند.” و همچنان مدیران اطلاعاتی آمریکا می گویند: “ایران از لحاظ تکنیکی به آن حد رسیده است که بتواند سلاح اتمی تولید کند.” اما بلافاصله این جمله مشهور را می گویند “اگردلشان بخواهد”.
خلاصه، هنوز آمریکایی ها معتقدند که ایران هیچ سلاح اتمی تولید نکرده است. در روزهای گذشته، وزیر دفاع آمریکا، لئون پانه تا، گفته است که ایران تا یک سال دیگر می تواند بمب اتمی تولید کند. مسلما “اگر تصمیم به این کار بگیرد”.
جیمز کلپر در سنای آمریکا از تحریم ها علیه ایران نیز حرف زد. به زعم او، تحریم های اخیر می تواند منجر به سقوط دولت ایران بشود. وی توضیح می دهد: “تصمیم گیری ایران در مورد برنامه های اتمی اش، بر می گردد به رابطه سود و زیان. و این فرصتی است برای جوامع بین المللی که تاثیر بگذارند.” به همین دلیل، وی معتقد است که جوامع بین المللی برای متوقف کردن برنامه های اتمی ایران باید پیشنهاد قابل قبولی به ایران بدهند.
در واقع در سال های اخیر اقداماتی از این دست صورت گرفته است و گروه 1+5 تلاش کرد تا برای جبران توقف برنامه های اتمی ایران، به این کشور کمک مالی بکند. اما هرگز نتوانست با ایران به یک توافق قطعی برسد. زیرا موضعگیری آمریکا و متحدانش در مقابل ایران که با تهدید و تحریم همراه بود، به چشم ایران غیر قابل قبول و زیانبار تلقی می شد. محمد البرادعی، مدیر وقت آژانس بین المللی انرژی اتمی، در کتابش، دوران فریب، می نویسد: “انگار که به بازار بروید و با صاحب مغازه چانه بزنید و رقمی را پیشنهاد کنید، بعد به او بگویید اگر رقم پیشنهادی را قبول نکند، مغازه اش را به آتش خواهید کشید. اگرچه این رفتار در فیلم های کلینت ایستوود به نتیجه می رسد، در این جا موفقیت آمیز نیست.”
ریناشیتا، 2 فوریه
