هم‌زمان با برخی تحسن و تمجیدهای نزدیکان جبهه پایداری از سیاست خارجی دولت احمدینژاد٬ برخی اصولگرایان حضور احمدینژاد در پست ریاست‌جمهوری را یکی از چهار اشتباه بزرگ تاریخ جمهوری‌اسلامی توصیف کرده و گفته‌اند که حکومت مجبور به تحمل وی بود.
حسن غفوری‌فرد٬ از اعضای حزب موتلفه٬ در گفت‌وگویی با سایت جماران٬ ضمن بر شمردن اشتباه‌های جمهوری‌اسلامی٬ از چهار مورد به عنوان بزرگ‌ترین اشتباهات سی و پنج سال گذشته نام برده٬ از آن جمله: “حضور آقای احمدینژاد به جای آقای هاشمی در ریاست جمهوری سال ۸۴ بود”.
پیش از توصیف حضور احمدینژاد در جایگاه ریاست جمهوری به عنوان اشتباه٬ نادر قاضی‌پور٬ از نمایندگان مجلس٬ در گفت‌وگویی درباره احمدینژاد سخن گفته بود: “چرا حداد عادل، احمد توکلی و جبهه پایداری و… از وی حمایت کردند؟ احمدی نژاد با کارهایش ننگی برای اصولگرایان بود. آیا واقعا احمدی نژاد به دموکراسی اعتقاد داشته”؟
این سخنان در حالی بیان می‌شود که پس از روی کار آمدن محمود احمدینژاد در سال ۸۴ آیت‌الله خامنه‌ای٬ رهبر جمهوری‌اسلامی٬ بخش عمده‌ای از روحانیون پرنفوذ و اصولگرایان به حمایت از وی پرداخته بودند. روحانیونی مانند مصباح‌یزدی بارها از دولت احمدینژاد٬ به عنوان دولت امام دوازدهم شیعیان یاد کرده و آن را نمونه‌ای از دولت اسلامی دانسته بودند.
هم‌زمان با سخنان غفوری‌فرد٬ محسن رفیق‌دوست٬ رییس اسبق بنیاد مستضعفان و جانبازان٬ در مصاحبه‌ای با ایسنا٬ گفته است که “ناراحتی و نگرانی مردمی که در دو - سه سال آخر دولت دهم نسبت به اوضاع مملکت وجود داشت”. رفیق دوست گفته است که در زمان دولت احمدینژاد٬ انتقادها نسبت به دولت وی را به رهبر جمهوری‌اسلامی منتقل می‌کرده است٬ اما “ر آن دوران حکومت چاره‌ای جز اینکه مسیر خود را طی کند، نداشت. رهبری اینگونه نیز می‌پسندیدند که دولت تا انتها پیش برود و پس از آن، بعد از برگزاری انتخابات دولتی جدید روی کار بیاید. در آن دوره نمی‌توانستیم بگوئیم باید دولت برکنار شود، چراکه بنا بر این نیست که این موضوع در کشور باب شود. مردم باید در انتخابات دولت را انتخاب کنند”.
اصولگرایان پس از انتخابات ریاست‌جمهوری خرداد ۹۲ عموما به انتقاد از محمود احمدینژاد پرداخته‌اند. آن‌ها عملکرد هشت ساله محمود احمدینژاد را یکی از دلایل شکست خود در انتخابات می‌دانند و حتی گفته‌اند که وی دیگر اجازه حضور در هیچ انتخاباتی در جمهوری‌اسلامی را نخواهد داشت.
جعفر شجونی٬ از اعضای جامعه روحانیت مبارز٬ در گفت‌وگویی با خبرگزاری آریا٬ گفته بود که “احمدی نژاد دیگر نمی‌تواند به عرصه سیاسی کشور بازگردد”٬ چرا که “عملکرد ایشان در ۴ سال آخر به گونه ای بود که اوضاع او را واژگون کرد”.
به گفته شجونی در حال حاضر “اصولگرایان به هیچ وجه به احمدینژاد رای نمی‌دهند” و به عقیده وی “احمدینژاد دیگر اقبال عمومی ندارد و مردم او را قبول ندارند زیرا احمدی نژاد انتقام جویی می‌کرد٬ عملکرد او بی‌حرمتی به دولت خودش بود”.
شجونی همچنین گفته بود که برخی اقدامات احمدینژاد نظیر برکناری مرضیه وحید دستجردی و منوچهر متکی باعث “عصبانی شدن تمام ملت” شد و این کارها فقط “انتقام‌جویی” بود.
ماه گذشته حسین فدایی٬ دبیرکل جمعیت ایثارگران٬ در گفت‌وگویی با خبرگزاری فارس با اشاره به انتشار برخی اخبار مبنی بر تلاش احمدینژاد و حامیانش برای حضور در انتخابات مجلس - برای کسب پست ریاست - و یا حتی حضور در انتخابات دوازدهم ریاست‌جمهوری٬ گفته بود: “نه احمدینژاد و نه فتنه و یا هر جریانی که از گفتمان انقلاب اسلامی فاصله گرفت نمی توانند در معرض رای مردم قرار گیرند”.
جمعیت ایثارگران در دور اول انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۸۴ از باقر قالیباف و در دور دوم ازمحمود احمدینژاد حمایت کرده بود. با این حال اعضای آن در فاصله سال‌های ۸۸ تا ۹۲ به منتقد احمدینژاد تبدیل شدند.
به نظر می‌رسد اشاره فدایی به تصمیمی غیرعلنی در سطح مقام‌های جمهوری‌اسلامی باشد که احمدینژاد به دلیل “فاصله گرفتن از گفتمان انقلاب اسلامی” در انتخابات ردصلاحیت خواهد شد. پیش از این و در انتخابات یازدهم ریاست‌جمهوری٬ اسفندیار رحیم‌مشایی٬ از نزدیکان احمدینژاد٬ نیز توسط شورای نگهبان ردصلاحیت شده و امکان حضور در انتخابات را پیدا نکرده بود.
احمدینژاد پس از پایان دوره ریاست‌جمهوری خود٬ به دادگاه هم احضار شده است. دادگاهی که وی در جلسه اول آن حضور نیافت و هنوز زمان تشکیل جلسه دوم اعلام نشده است. گرچه گفته شده بود که این جلسه روز هفدهم دی ماه برگزار خواهد شد و عدم حضور رییس دولت دهم٬ ممکن است حتی باعث صدور حکم جلب وی شود٬ اما این اتفاق رخ نداد و برگزاری دادگاه منتفی شد.
احمدینژاد در دادگاه باید پاسخ‌گوی ۹ اتهام مختلف باشد. مجتبی ملک‌افضلی، مدیرکل امور کارشناسی نظارت مجلس در این زمینه گفته بود: “در این پرونده هم اشخاص حقیقی شکایت‌هایی را از رییس‌جمهور سابق مطرح کرده‌اند و هم مجلس شکایت‌هایی را پیگیری می‌کند. آنچه مربوط به مجلس است یکی تاخیر در اجرای قانون تشکیل وزارت ورزش و جوانان و دیگری تاخیر در ارائه اساسنامه شرکت ملی نفت به مجلس است… در مورد تاخیر دولت در تشکیل وزارت ورزش، آقای لاریجانی به صورت جداگانه نیز به نمایندگی از کل مجلس موضوع را پیگیری کردند”.
اطرافیان احمدینژاد نیز در این مدت بی‌نصیب نمانده‌اند و چند باری در دادگاه حاضر شده‌اند. از آن جمله باید به محمدرضا رحیمی٬ معاون اول احمدینژاد در دولت دهم٬ اشاره کرد که به گفته غلام‌حسین محسنی‌اژه‌ای٬ چند روزی در بازداشت به سر برده و در نهایت با قرار وثیقه آزاد شده است. رحیمی خود در این زمینه گفته بود که ۵۵ ساعت بازجویی شده است.
در این میان متحدان سابق احمدینژاد نیز٬ اکنون تبدیل به منتقدان وی شده‌اند. مرتضی آقاتهرانی٬ دبیرکل جبهه پایداری٬ اوایل ماه جاری در یک سخنرانی گفته بود که احمدینژاد: “روز اول خوب بود، روز دوم لق زد و روز سوم افتاد، همه گفتند شما به آن رای دادید، بله من رای دادم، اولش خوب بود که ما به او رای دادیم”.
هنوز مشخص نیست که محمود احمدینژاد کدام برنامه سیاسی را برای آینده خود در نظر دارد. وی پس از پایان دوران ریاست‌جمهوری کمتر به اظهارنظر پرداخته و بیشتر مشغول امور مربوط به دانشگاه خود است.
در دیدار اخیر رهبر جمهوری‌اسلامی با مسوولان نظام نیز٬ وی به همراه محمدرضا رحیمی٬ حضور پیدا کرد که یکی از معدود حضورهای وی در مراسم رسمی چند ماه گذشته بود.
