فریبا صراف
جریان حذف استادان منتقد دولت، با محرومیت از تدریس جواد کاووسیان، استاد دانشگاه تربیت معلم تهران و دانشجوی دوره دکترای این دانشگاه، همچنان ادامه دارد.
جواد کاووسیان، که بر اساس نامه وزارت اطلاعات از تدریس در دانشگاه محروم شده، به خبرنگار “ایلنا” در این مورد گفته است: “از سال 81 تا مهر ماه 85 به صورت پیمانی عضو هیات علمی دانشگاه تربیت معلم تهران بودم، پس از شرکت در آزمون ورودی طی مراحل قانونی در مهر ماه 85 به عنوان دانشجوی دکترای رشته رواشناسی تربیت معلم شناخته شدم اما در تاریخ 20/12/85 هیات مرکزی گزینش وزارت علوم با ارسال نامهای، قبولی اینجانب را در آزمون دکترا منتفی اعلام کرد”.
وی می افزاید: “پس از پیگیریهای فراوان، مشخص شد که وزارت اطلاعات طی نامهای به وزارت علوم اعلام کرده است هرگونه فعالیت اینجانب در دانشگاه شامل ادامه تحصیل، تدریس و تغییر وضعیت شغلی منتفی است”.
کاووسیان که احتمال می دهد دلیل رد صلاحیتش برای ادامه تحصیل، عضویت در شورای مرکزی انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تربیت معلم تهران و شورای عمومی دفتر تحکیم وحدت باشد، با تاکید بر اینکه این مسئله مصداق نقض حقوق شهروندی است، می گوید “علیرغم پیگیریهای صورتگرفته از طریق مراجع مختلف، متاسفانه تاکنون به نتیجهای نرسیدهام” اما: “جهت اعاده حق قانونی مسلم خود تمام تلاشم را خواهم کرد”.
محرومیت از تدریس استادان که از زمان روی کار آمدن جریان محمود احمدی نژاد شدت گرفته، پیش از این به بهانه “بازنشستگی” انجام می شد؛ اما در هفته های اخیر “صراحت” جایگزین “ بهانه تراشی ” شده است.
در همین ارتباط، چندی پیش محسن کدیور استاد دانشگاه تربیت مدرس، کرسی تدریس خود را در این دانشگاه از دست داد.او که از اساتید معترض به عملکرد دولت و مجموعه اصولگرایان به شمار می رود، آن گونه که خود می گوید به خاطر انتقادها و اعتراض هایش کرسی های دانشگاهی خود را یکی پس از دیگری از دست داده است. براساس حکم صادره از سوی دانشگاه تربیت مدرس، محسن کدیور دیگر حق تدریس در دانشگاه تربیت مدرس را ندارد و باید به موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه برود . بازنشسته کردن اجباری مجتهد شبستری استاد الهیات دانشگاه تهران، سرآغاز موج جدید برخورد با استادان منتقد دولت بود که با اعتراض فراوان دانشگاهیان کشور روبه رو شده است.
در همین ارتباط انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه مدرس با نوشتن نامه یی به فرهاد دانشجو رئیس این دانشگاه، با اشاره به مدیریت دو ساله وی بر دانشگاه تربیت مدرس آورده اند: “با کدام قاعده و با استناد به کدام قانون اعضای هیات علمی دانشگاه باید همچون شما بیندیشند؟ یکی از نقاط تاریک رژیم طاغوت از بین بردن فضای آزاد و برخورد با دانشگاهیان بوده است. از این رو یکی از ثمرات انقلاب اسلامی و افتخارات نظام جمهوری اسلامی، آزادی دانشگاه ها و ایجاد فرصت نقد برای دانشگاهیان است. آیا شما نباید به عنوان یک مدیر در نظام جمهوری اسلامی با در نظر گرفتن منافع ملی، حافظ و پاسدار آزادی آکادمیک به عنوان دستاورد انقلاب اسلامی و آبروی نظام جمهوری اسلامی باشید؟”
در ادامه این نامه همچنین به برخورد های “ناصواب و فراقانونی” با سعید حجاریان، محسن کدیور وابوالفضل شکوری اعتراض شده است. داوود سلیمانی، استاد الهیات دانشگاه تهران هم ضمن انتقاد از این سیاست ها گفته است: “ چنین رفتارهایی عدم امنیت شغلی را به ارمغان می آورد و نخبگان ملت را با سلب آزادی های سیاسی روبه رو می کند”.
جعفر کامبوزیا استاد دانشگاه شهید بهشتی نیز با بیان اینکه “دانشگاه محل نقد افکار است” از گردانندگان دانشگاه خواسته است در رفتارهای خود تجدید نظر کنند “بخصوص اینکه دانشگاه تربیت مدرس در زمینه تجوید اساتید دگراندیش گوی سبقت را از سایر دانشگاه ها ربوده است”.
محمدجواد غلامرضاکاشی، استاد دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه علامه هم با اشاره به فرآیند کنترل دانشگاهی تصریح کرده است: “تکرار این رویداد در اصل زنگ خطر و هشداری است که باید دانشگاهیان نسبت به آن توجه داشته باشند. نگرانی عمده این است که اعضای هیات رئیسه انتصابی دانشگاه ها با هر کسی که موافق نباشند از طریق پرونده سازی و فشارهای ناعادلانه شرایط را بر استادان و محققان کشور سخت کنند تا وی را از صحنه دانشگاه حذف کنند”.