امید معماریان
ناهید توسلی ازفعالان حوزه زنان و جزو گروه اولیه امضا کننده کمپین یک میلیون امضا برای تغییر قوانین زنان در گفت وگو با روز گفت نسبت های ناروایی که رسانه های محافظه کار و بخش هایی ازحاکمیت به فعالان زنان می دهند، هدف سیاسی کردن مسائل حوزه زنان را دنبال می کنند.
وی به طور مشخص به برخوردهای انجام شده با کمپین یک میلیون امضا سخن می گوید که طی یک سال گذشته محور بسیاری از حرکت های اجتماعی مربوط به زنان بوده و هفته گذشته جایزه اولاف پالمه را برای یکی از اعضا موثر آن به همراه آورده است. پروین اردلان، روزنامه نگار، فعال اجتماعی و ازموثرترین مروجان حقوق زنان درایران جایزه ای را دریافت کرد که سال پیش از آن در اختیار کوفی عنان قرارگرفته بود.
توسلی درخصوص برخورد با اهدای چنین جوایزی گفت: “اینجا برخورد خوبی با کسانی که درحوزه زنان کار می کنند نمی شود درحالی که هدف این افراد این است که حقوقی که از زنان سلب شده را به آنها برگردانند.” به گفته توسلی مسائلی که زنان آن را مطرح می کنند همان چیزهایی است که اتفاقا حاکمیت هم با آنها مشکل دارد: ”همین چند روز پیش دیدم یکی ازنمایندگان درخواست کرده که لایحه ارث دوباره درمجلس مطرح شود. این موضوع نشان می دهد که حساسیت های فعالان زن درمورد مسائل زنان درجامعه دقیق است. خانم اردلان درحوزه هم خیلی فعال است و نوجوانی اش را دراین راه گذاشته وزحمت کشیده است وطبیعی است که این چنین مورد توجه قرار بگیرد.“
توسلی به روز در خصوص برخورد جامعه مدنی با اهدای جایزه اولاف پالمه به خانم اردلان تاکید کرد: “فعالان زنان برخورد مثبتی با این جایزه داشته اند به خاطر زحمتی که طی سالها کشیده است. اما برخی رسانه های مشهور نسبت های ناروا بیان می کنند که واقعا کاردرستی نیست. چرا که این افراد برای همان جامعه ایی کارمی کنند که همان رسانه ها وخانواده هایشان هم از فواید تغییرات به عمل آمده استفاده خواهند کرد. متاسفانه حاکمیت نظر خوش نشان نمی دهد و اتهاماتی را مطرح می کند که ما که افرادی چون خانم اردلان را می شناسیم، می دانیم که صحت ندارند.“
ناهید توسلی که جزو گروه اولیه ایی بوده که به کمپین یک میلیون امضا پیوسته است درخصوص تاثیرات چنین جوایزی در دیده شدن تلاش های زنان گفت: “تاثیر بسیار مثبتی گذاشته است. چون اولاف پالمه کسی بود که مثل وزیر امورخارجه سوئد صلح دوست و با اعتبار بوده وترور شده است. این جایزه به کسانی داده می شود که دراه صلح واحقاق حقوق مردم تحت فشار تلاش می کنند. سال گذشته هم آقای کوفی عنان این جایزه را برده است وبه همین جهت اعتباری دارد که نمی توانیم ارزش های برنده این جایزه را نادیده بگیریم.“
اما چرا برخی مسئولان حکومتی هر گونه به رسمیت شناخته شدن ودیده شدن فعالان اجتماعی را در خارج ازمرزهای ایران با بدبینی نگاه می کنند؟ توسلی درپاسخ به این پرسش اظهار داشت: “این مساله سیاسی است و من وارد حوزه سیاست نمی شوم. اما فکر می کنم این برخوردهایی سیاسی است که با اهدای این جایزه ها می کنند به دلیل وضعی که ایران درجهان دارد وخطر حمله - که البته ما درایران آن را جدی نمی گیریم- معمولا فکر می کنند کسانی که جایزه می گیرند عواملی هستند که ازخارج هدایت می شوند ولی مردم به این صورت فکر نمی کنند.“
ناهید توسلی مدیرمسئول نشریه نافه درادامه درخصوص مسیری که حل مسائل زنان از طریق آن می تواند انجام بگیرد گفت: “من هم فکر می کنم مشکل زنان ایران جز از طریق توجه به ملاحظات دینی وبازخوانی ونو نگری به دستورات دینی نمی تواند حل شود و توسعه توانمندی های جامعه زنان با توجه به شرایطی که درآن زندگی می کنیم جز انتخاب چنین رویکردی از راه دیگری امکان پذیر نمی باشد. مادرجامعه ای سنتی زندگی می کنیم ومردم دراین سنت بزرگ شده اند. درکشور ما مردم دینی هستند وبنابراین باید از طریق کانال های دینی تغییرات را پیگیری کنیم. به همین جهت فعالان زنان با بزرگان دینی کشور دیدار می کنند ونظرات آنها را جویا می شوند. به دلیل اینکه فقه پویا ودینامیک است. اینکه حالا ایستا شده بحثی جدا است. اما باید روزآمد باشد. این قوانینی که به اسلام نسبت داده می شود به هرحال ازنظر بیرون بسیار وحشتناک است. من که خودم جزو گروه مذهبی هاهستم ومذهبم هم نوگراست فکر می کنم هیچ مشکلی نیست که از طریق بازخوانی قوانین دینی حقوق زنان را پیگیری کنیم.“