ژوردن منار
در کشور آیت الله‌ها، نمایش حتی کوچک‌ترین قسمت از بدن زن قبیح است و قبل از پخش از شبکه عمومی کنترل و در صورت نیاز پوشیده می شود. این عمل گاهی به چنان مرحله‌ای از سانسور می‌رسد که بیننده دیگر نمی‌فهمد چه تماشا می‌کند.
و ناگهان یک نوار مشکی روی تصویر ظاهر شد که به تدریج جلو می‌آمد. همچنین یک ستاره سیاه رنگ که بالا و پایین می‌رفت. شکی نیست: شما درحال تماشای بازی های المپیک در تلویزیون ایران هستید.
در کشور آیت الله ها، سانسور مقوله ای است که در همه جا دیده می شود؛ به ویژه در جاهایی که انتظارش نمی رود. در برنامه ای از شبکه “کانال پلاس” کلیپی از شیوه سانسورهای مضحک در تلویزیون ایران پخش شد که باعث خنده کاربران اینترنتی گردید. علامت ستاره و نوارهای سیاه رنگ قسمت های “تحریک کننده” بدن زنان را می پوشاند و گاهی باعث می‌شود بیننده به یاد بازی های ویدئویی بیفتد.
حکومت ایران از زنان، چه ایرانی و چه خارجی، می خواهد حجاب بر سر داشته باشند. زنان به شرطی که لباس مناسب بر تن داشته باشند، می توانند یک رشته ورزشی را انتخاب کنند و البته مردان نیز باید از محل تمرین و مسابقات دور بمانند. این درحالی است که پوشیدن شورت ورزشی ازسوی مردان نیز گاهی از دید برخی ناظران “بسیار تحریک آمیز” قلمداد می شود.
لباس پوشاندن مجازی
با اینکه این شیوه سانسور به شدت مورد تمسخر قرار گرفته، ولی برعکس در سینما با یک هنر بزرگ روبرو هستیم.
به هرحال جزئیات زندگی روزمره به شدت ازسوی آیت الله ها تحت کنترل است. تنها چیزی که می توان بیان کرد این است که بدن زن همچنان به عنوان یک سوژه بسیار حساس شناخته می شود.
بدین ترتیب، کوچک ترین نمایی از شانه زن حتی روی یک تصویر کوتاه باید پوشیده شود. پس در سینما که صحنه های عشقی، خشونت و همچنین لباس های بازیگران زن “غیرشرعی” است چگونه عمل می شود؟ سانسورچی صحنه هایی را که در روند درک سناریو تأثیری ندارند حذف می کند و درغیر این صورت برای برخی صحنه های کلیدی لباس های مجازی بر تن بازیگران زن می کند، یا آنها را به طور کامل از تصویر برمی دارد و یا صحنه را جلو می آورد. به واقع چطور می‌توان سانسور را در رده هنر هفتم طبقه بندی کرد؟
منبع: فیگارو، ۲۹ مارس ۲۰۱۵
