گروه ”مادران صلح ایران” در دومین نامه سرگشاده خود خطاب به مسئولان نظام جمهوری اسلامی با عنوان “ما جنگ نمی خواهیم”، خواهان انتشار محتوای بسته پیشنهادی کشورهای 1+5 شدند.
”مادران صلح” که یکی از گروه های فعال در جنبش زنان ایرانند و تمرکز فعالیتهای خود را بر فاصله گیری از جنگ و ترویج صلح قرار داده اند، در این نامه ضن ارائه پیشنهاد انتشار عمومی محتوای بسته کشورهای 1+5 و علنی شدن محتوای آن در رسانه‌های رسمی کشور، آورده اند: “ما باور داریم که اگر دولت ایران تعلیق موقت غنی‌سازی را بپذیرد و به مذاکرة مستقیم برای اصلاح شرایط آن تن دهد، افکار عمومی جهان به نفع ملّت ایران تغییر خواهدکرد و اجماع جهانی برضد کشورمان درهم خواهد شکست.”
در این نامه سرگشاده با اشاره به مرارتهای دوران جنگ و تحریمهای پس از آن تا امروز آمده است: “19 سال است که از جنگ هشت‌سالة ایران و عراق می‌گذرد. هنوز داغ مرگ جوانان وطن قلب‌ها را به درد می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌آورد. هنوز درد و رنج هزاران مجروح شیمیایی، به‌ویژه در مناطق مرزی میهنمان سینه‌ها را آکنده از اندوه می‌کند. هنوز تکه‌های پیکر جوانان رشیدمان را روزانه در پارک‌ها و صحن دانشگاه‌ها به‌خاک می‌‌‌‌‌‌سپاریم و هنوز از آسیب‌های اجتماعی و اقتصادی تحریمهای جهانی بر ضد ایران، مانند کمبود کالاهای اساسی، میزان بالای تورم، فقر، بیکاری و فساد ناشی از آن نیاسوده‌ایم که آوای شوم جنگ خانمانسوزی دیگری به گوش می‌رسد ومسئولان کشورمان نیز، با طرح پاسخ‌های تند، گویی به استقبال آن می‌روند!”
در نامه مادران صلح با این استدلال که جای خالی نهادهای مدنی، که نمایندگی ملت را به عهده دارند خالی است آمده است: “امروز که مشارکت مردم در یکی از مهم ترین تصمیم‌های ملّی شان تا به این حد ضروری است، عدم حضور نهادهای مدنی همچون گروه‌ها، احزاب اصناف، سندیکاها، دانشجویان و دیگر اقشار مردم حاصلی جز جدایی مردم از حاکمیّت و حاکمیت از جامعة بین‌الملل نخواهد داشت. بی‌تردید ادامة تحریم‌ها و آغاز حملة نظامی بیش از همه ویرانی و کشتار و آثار اسف‌بار خود را بردوش مردم خواهد نهاد. بنابر این، مردم باید در این تصمیم سرنوشت‌ساز مشارکت داشته باشند.“
گروه مادران صلح همچنین داشتن لحن دوستانه و غیر خصمانه دولتمردان را در روابط صلح آمیز موثر دانسته و آنها را از داشتن گفت و گوی خصمانه پرهیز داده اند: “هنوز گروه بزرگی از مردم بر این باورند که اگر پس از فتح افتخارآمیز خرمشهر، که عراق و حامیانش در موضع ضعیف‌‌تری قرار داشتند، پای مذاکره می‌نشستیم، احتمال پیشگیری از کشتارها، موشکبارانها وبمباران‌های وحشتناک شیمیایی وجود داشت و سرنشینان هواپیمای ارباسی که بر فراز خلیج پرواز می‌کرد جان خود را از دست نمی‌دادند. انتظار مادران دلسوخته و داغدیدة این سرزمین آن است که تا دیر نشده با گفتگو و حل صلحجویانة مسائل اختلافات را حل کنیم و، با طرح شعارهای تند، آتش بیار معرکه‌‌ای که ابرقدرت‌های جنگ افروز به پا کرده‌اند نشویم.“
گروه مادران صلح که در آذرماه گذشته فعالیت خود را با انتشار نامه ای علنی با بیش از 600 امضا و 500 حامی، به مسئولان کشور آغاز کرد، از آنان خواسته بود صلح را در دستور کار خود قرار دهند.
نامه دوم این گروه با امضاهای زیر منتشر شده است:
آزاده حسن پور - اشرف زندی - اشرف فهیمی - افتخار حسینی - افشید ذره -اکرم مصباح- آمنه خاتون فهیمی - امیر صفرپور -بهناز فرمانبر - بیگم جان سلحشور - پروانه آل بویه- پروین فهیمی - ثریا یوسفی - حمید ابراهیمی -حمیده جبارزادگان - حوریه میرهادی - خدیجه مقدم - ربابه صدیق معروفی - رضوان مقدم - زهره تنکابنی - زهره کریم نیا - زینب شادفر -ژاله بورازی - سامان سلحشور- سوسن اصلانی - سوسن شعبانی - سیما افشار - سیمین اصلانی - شهلا فرجاد- شهلا فروزانفر- شهلا کریم الدینی - شهناز سلحشور- شیرین مومنی - صادقه شیردل - فاطمه اصانلو - فاطمه فرهنگ خواه - فاطمه گوارایی - فرح خلیل نژاد - فرخنده جبارزادگان - فرخنده سلحشور- فرزانه محجوب - فرشته اصانلو - فریبا اختری - فریبا شویدی - کیمیا سلحشور- گوهر شمیرانی - لیلی فرهاد پور - محترم حبیبی - محسن اسدالهی- مریم حبیبی- مریم سرابی - مهدی صفرپور- مهری رمضانی - مهین فهیمی -مینو مرتاضی - ناهید توسلی - نسرین آل آقا - نسرین فرهومند - نسرین ملکی - نگین احتسابیان - نیره توکلی - هاله سحابی.