الیویا مارسو
سرژ میشل، روزنامه نگار، و پائولو وودز، عکاس، از میان تصاویری که بین سال های ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۹ برداشته اند، ایده و برداشتی که از ایران در غرب وجود دارد را متحول کرده اند.
پائولو وودز می گوید: “ایران کشوری است که درک آن مشکل، ولی دوست داشتن آن بسیار ساده است.” این عکاس ۳۹ ساله در نمایشگاه آرل در جنوب فرانسه خواسته است چهره ایرانیان امروز را نشان دهد؛ به عنوان مثال تصاویری از ساناز ۳۲ ساله و دندانپزشک در تهران که نمونه یک زن زیبای ایرانی است.
او با لبخند می گوید: “زمانی که این عکس را نشان دادم، بعضی از افراد باورشان نمی شد: آنها می پرسند: چی؟ در ایران زن دکتر وجود دارد؟ من هم می گفتم البته که وجود دارد، حتی زنانی هستند که مناصب بالاتر دارند.” او در ادامه می افزاید: “من و سرژ میشل که بیش از ۱۰ سال است با هم کار می کنیم، می خواستیم در این اثر فراتر از کلیشه هایی برویم که در غرب از ایران به خورد ما می دهند: کشوری غمگین، افسرده که در رنج و عذاب است و تعصب مذهبی در آن به شدت به چشم می خورد. مردم ایران مردم بسیار شادی هستند. و ما نیز کلیشه ها را از بخشی از مردم که شاد اند تهیه کردیم.”
این دو قبلاً در دو اثر به نام های “جهان ناهمگون، در مسیر طلای سیاه” منتشر شده در سال ۲۰۰۳ و “چین آفریقا” که در ۴۰ هزار نسخه منتشر شد و موفقیت بسیاری به دست آورد، خوانندگان خود را مسحور کردند و اخیراً نیز کتاب “روی چشمانم راه برو” را به چاپ رسانده اند. متون نوشته شده توسط سرژ میشل که در اواخر سال های ۹۰ در ایران حضور داشت به روشنی شرایطی را که عکس ها طی آن گرفته شده توضیح می دهد. او بدین ترتیب به شخصیت های حاضر در عکس ها عینیت بخشیده و آنها را ملموس کرده است.
پائولو وودز همچنین می گوید: “من عکس آن دو برادر را می پسندم: یکی طرفدار حکومت برسر قدرت است و دیگری طرفدار موسوی. آن دو کنار یکدیگر می ایستند درحالی که با هم صحبت نمی کنند.” او در پایان می افزاید: “من عکاسی هستم که به خوش عکس بودن شخصیت های حاضر در کلیشه هایم نمی اندیشم و از رویه های عکاسی خبری دور شده ام تا زبان جدیدی را پیدا کنم؛ یک زبان صادق.”
او به منظور ایجاد ارتباط با مسایل روز و همچنین برای گرامی داشتن شجاعت ایرانیان پیشنهاد کرده است که تصاویر آماتور برداشته شده توسط مردم معترض در زمان تظاهرات نیز در میان کلیشه ها آورده شود تا بتوان برداشت دیگری از جامعه ایران را جهانیان نشان داد.
منبع: ژون آفریک، ۱۵ سپتامبر
