روز سه شنبه پرسش جواد کریمی قدوسی، نماینده مشهد در مجلس از وزیر اطلاعات مطرح شد. محور سخنان کریمی قدوسی باز هم “فتنه” بود. او گفت: “چرا دولت در برابر فتنه که نظام را به تقلب متهم کرد و ۸ مهم ام‌القرای جهان اسلام را به خاک و خون کشید و خسارات بسیاری به بار آورد کوتاه آمده است. شما براساس شروطی از نمایندگان رأی اعتماد گرفته‌اید، رئیس جمهور محترم، شما و بقیه اعضای کابینه می‌گویند ما از رهبری و ولایت اطاعت می‌کنیم پس عملا چرا اطاعت نمی‌کنید.”
نماینده مشهد اضافه کرد :“چرا استانداران شما صف می‌کشند برای دستبوسی سران فتنه چرا مسئولان دولتی به دیدار اهل فتنه که ممنوع‌الخروج هستند می‌روند.”
کریمی قدوسی همچنین گفت: “این گزارش اصل ۹۰ است من یک کلمه از خود نمی‌گویم که می‌نویسد بنابر اطلاعات و تحلیل‌ها نقش بازیگر بزرگ در فتنه سال ۸۸ متعلق به آقای هاشمی رفسنجانی و رهبری فرمودند که دشمن سران فتنه را به درون آن هل داد، آنها باید توبه می‌کردند اما نکردند. گزارش کمیسیون اصل ۹۰ می‌گوید آقای خاتمی از عناصر کلیدی فتنه و باغی بر انقلاب است که باید توبه می‌کرد اما نکرد.”
او اضافه کرد: “اخیرا نامه‌ای به رئیس قوه قضائیه نوشته‌اید و در آن از دو نفر از اعضای فتنه که در راس این ماجرا بوده‌اند و اکنون ممنوع‌الخروج هستند رفع اتهام کرده‌اید چرا؟ آقای حجتی شما را به مکانی دعوت می‌کند که در آنجا می‌بینید سران حزب منحله مشارکت حضور دارند و آنها از شما می‌خواهند که به آنها گیر ندهید، آیا این شان وزیر است آنها باید از شما تقاضای ملاقات کنند و به دیدن شما بیایند.”
در اظهارات منتشر شده وزیر اطلاعات، سخنی درباره “فتنه” وجود ندارد و او بدون استفاده از این عبارت به پرسش ها پاسخ گفته است: “وزارت اطلاعات در زمینه بکارگیری افراد در مشاغل حساس و مهم در چارچوب قوانین و مقررات موجود وظیفه خود را انجام می‌دهد. قوانین و مقررات موجود مصوبه مجمع تشخیص مصلحت نظام است و محتوا نیز محتوای پرونده افراد. ممکن است در مورد افرادی در فضای بیرون صحبتی مطرح شود که اگر این صحبت‌ها به صورت مستند در پرونده‌های وزارت اطلاعات وجود نداشته باشد نمی‌تواند مورد استناد وزارت اطلاعات برای نفی یا اثبات باشد.” علوی اضافه کرده: “وزارت اطلاعات بدون هرگونه تسامح و تساهل آنچه در پرونده‌های افراد است اعمال می‌کند و اگر فردی مورد عمده و مشخصی و مسلمی نداشته باشد بیهوده با آبروی افراد بازی نمی‌کند و اگر خدای ناکرده فردی توجه نکرده باشد و با دست خود برای خود مشکلی را ایجاد کرده باشد خودکرده را تدبیر نیست.”
او افزودد: “من جلسه‌ای با شورای حزب مشارکت به هیچ وجه نداشتم. من جلسات با افراد مختلف زیاد داشتم. وزارت اطلاعات جلسه با جریان‌های مختلف سیاسی و غیر سیاسی در راستای انجام مأموریت ذاتی خود بسیار دارد. ما حتی جلساتی را با شورای حزب منحله دموکرات و شورای کوموله نیز داریم که جزء وظایف ذاتی ماست و کار طبیعی سرویس‌های اطلاعاتی است که با جریان‌های معاند و محارب هم جلسه داشته و آسیب آنها را به حداقل برساند.”
او گفته: “لازمه راهبرد جذب حداکثری و دفع حداقلی مقام معظم رهبری این است که حتی با افراد مخالف با اصل نظام و حتی افراد معاند گفت‌وگو و مذاکره صورت گیرد چه برسد به کسانی که به نوعی در درون نظام تعریف می شوند و اظهار اعتقاد به اصل نظام و قانون اساسی و اصل ولایت فقیه و شخص ولی فقیه دارند.”
اظهارات نماینده مشهد علیه “جریان فتنه” در واقع خلاصه ای از مواضع جریان تندرو راستگرای جمهوری اسلامی در این مورد است و سخنان وزیر اطلاعات نیز رویه ای است که دولت در سال اخیر در پیش گرفته است. طراح سئوال پس از اظهارات وزیر اطلاعات اعلام کرد که قانع شده، اما مشخص نیست که در پرسش مطرح شده و پاسخ های داده شده چه چیز جدیدی وجود دارد که موجب قانع شدن نماینده معترض شده است.
شاید به همین دلیل است که محمدرضا تابش، یکی دیگر از نمایندگان مجلس در گفتگو با روزنامه اعتماد تاکید کرده که سئوال از وزیران تبدیل به تریبون ابراز نظر برخی نمایندگان و جریانات سیاسی شده است.
او تاکید کرده: “نمی‌شود که نماینده بیاید به این بهانه در صحن علنی هر حرفی را که دلش می‌خواهد بزند، هر نوع اتهامی که دوست دارد متوجه دولت و رقبای سیاسی بکند و آخر کار هم که وزیر امکان پاسخگویی ندارد، بگوید من قانع شدم. این روند یک روند سیاسی است. یعنی یک مشکل آیین‌نامه‌یی است که زمینه را برای سیاسی‌کاری مهیا می‌کند. نماینده می‌آید سئوالش را در صحن مطرح می‌کند و بعد که می‌بیند زمینه کارت زرد برای وزیر وجود ندارد و سئوالش رای نمی‌آورد و در موضع ضعف قرار می‌گیرد، می‌گوید من قانع شدم.”
پس از بحران انتخابات در سال ۸۸، جریانی سیاسی برای تسویه حساب با رقیبان خود، با حمایت آیت الله خامنه ای، آنها را “فتنه گر” نامید و علاوه بر حصر و حبس گروهی از آنان، اجازه فعالیت سیاسی از جریان رقیب را نیز کاملا سلب کرد.
چندی پیش، آیت الله احمد جنتی در نماز جمعه تهران گفته بود: “آدم دلش نمی‌خواهد نفرین کند ولی کسانی که حقیقت فتنه را انکار کردند و یا با سکوت و چراغ سبز نشان دادنشان فتنه‌گران و خانواده‌های آنها را نادیده گرفتند، استحقاق نفرین را دارند. این دسته از افراد گاهی تعبیراتی به کار می‌گیرند و اجمالا فتنه را قبول ندارند. در حالی که باید به آنها گفت که چرا قبول ندارید، مگر اسرائیل نگفت که بزرگترین سرمایه‌های ما همین فتنه‌گران هستند؟”
او اضافه کرده بود: “مقام معظم رهبری در ملاقات با هیات دولت فرمودند که فتنه خط قرمز ماست. حال سه سال از قضیه می‌گذرد و ایشان نزدیک به ۲۰۰ مرتبه درباره این موضوع صحبت کرده‌اند. اینکه این موضوع را رها نکرده‌اند به خاطر این است که می‌دانند که برخی می‌خواهند فتنه را زنده کنند.”
روزی نیست که راستگرایان شعاری درباره “فتنه” ندهند. روزنامه کیهان دیروز در نوشته ای با عنوان “چرا حامیان فتنه را به خط قرمز نظام ترجیح دادید؟!” خطاب به حسن روحانی نوشت: “معلوم نیست آقای روحانی که سال ۷۸ و سال ۹ درباره فتنه‌گران و آشوبگران مزدور بیگانه صریحا موضع‌گیری کرده، چگونه توفیقی را پذیرفته بود. همچنان که روشن نیست چرا در این باره از خط قرمز نظام درباره فتنه و فتنه‌گران غفلت شده است؟”
آنان در حالی از “فتنه” سخن می گویند که از پنج سال پیش از پایان فتنه و “آخرین میخ بر تابوت فتنه” خبر داده بودند. مشخص نیست که “نظام” چرا هنوز هم نگران است.
