مکس بوت
ولی نصر، از دانشگاه جان هاپکینز حق دارد در مورد خطر های سوریه بعد از بشار اسد که ممکن است بدل به یک جنگ داخلی مثل لبنان و عراق بشود، نگران باشد. بخصوص به این دلیل که تنها امید دخالت کشور های بیگانه برای پایان دادن به قتل عام مردم است. اما آنجا که می گوید برای جلوگیری از اتفاقات بدتر، آمریکا باید روسیه و بخصوص ایران را که حامیان اسد هستند، برای جلب حمایت همه طرفین، در سوریه بعد از اسد، لحاظ کند، غیر منطقی است.
ایران حامی شماره یک اسد است. ایران بعنوان یک کشور شیعه با علویان حامی اسد در ارتباط نزدیک است. اما علویان سوریه تنها ۱۲ درصد جمعیت را تشکیل می‌دهند و بعید به نظر می‌رسد که سنی‌ها بخواهند در سوریه بعد از اسد، سهمی به آنها بدهند. آمریکا هم بعنوان کشوری بیشترین سود را از سقوط اسد می‌برد دلش نمی‌خواهد که ایران نقشی داشته باشد و امیدوار است که به این وسیله حمایت‌ها از حزب الله لبنان نیز کمتر شود. شانس روسیه بعنوان یکی از حامیان دیگر دولت اسد در داشتن نقشی در سوریه پس از اسد، بعید‌تر است.
پیشنهاد نصر، بر گرفته از توهم آمریکا در مورد عراق است که گمان می‌کرد در سال ۲۰۰۶، مشکلات این کشور را می توان از طریق “کشورهای منطقه” که شامل عربستان و ایران می شد، حل کند. با یک نگاه کلی می توان دریافت که اولا کشورهایی مثل ایران و عربستان در عراق منافع مشترک نداشتندد و دوما کشورهای خارخی قادر نیستند یک کشور دستخوش هرج و مرج را اداره کنند و این نیاز به این دارد که وارد آن کشور بشوند. هر دو مثال در مورد سوریه امروز نیز صادق است.
راه پیشرفت در سوریه استفاده از نفوذ بدخیم ایران در سوریه نیست که احتمال دارد بجای جلوگیری از جنگ داخلی از نیروهای امنیتی طرفدار اسد، حمایت بکند. بهترین راه در این مقطع همکاری با متحدان معتدل تر در منطقه مثل ترکیه، امارات، دولت اقلیم کردستان در عراق و اردن است تا از این طریق شورشیان میانه رو را تقویت کرد و تلاش کرد تا برای ایجاد امنیت و توانایی تشکیل دولت به آنها کمک شود. این کمک می تواند از طریق ایجاد یک منطقه امن در حاشیه مرزی ترکیه و اردن باشد تا شورشی ها بتوانند از آنجا به علویان، مسیحیان و کرد ها و سایر اقلیت ها این پیام را بدهند که آنها در دوران بعد از اسد، در امنیت خواهند بود. فرستادن گروه های حافظ صلح برای کمک به انتقال دولت بعد از اسد نیز ایده بسیار خوبی است که بعید به نظر می رسد اجرا شود.
معامله با ایران اما یک راه حل بد و نشدنی است. اگر ما برای آن تلاش کنیم عواقب اش دور شدن آمریکا از گروه های ضد اسد و محدود شدن نفوذ ما در دوران بعد از اسد در سوریه است.
کامنتری مگزین، 29 ژوئیه
