طبق آخرین گزارش دولت آمریکا، ممکن است که ایران تجهیزات جاسوسی سایبری را وارد نکرده بلکه توانایی های تولیدی خود را چنان تقویت شده است که گمان رود این کشور می تواند فن آوری جاسوسی را در داخل تولید کند.
این گزارش که هفته گذشته توسط بخش تحقیقاتی کنگره منتشر شد، موفق به شناسایی شرکت هایی که تجهیزات جاسوسی پیشرفته در اختیار ایران گذاشته اند، نشد. سرکوب های اخیر دولتی اما نشان می دهد که ایران تجهیزات ردیابی حساس برای ایجاد فشار اینترنتی روی مخالفان را در اختیار دارد.
این یافته ها در پایان تحقیقات چهار ماهه اعلام شد و هدف آن تقویت تحریم ها علیه دولت ایران بود که از ماه ژوئیه 2010 در نظر گرفته شده بود و دولت آمریکا را از معامله کردن با شرکت هایی که فن آوری پیشرفته را در اختیار ایران قرار می دهند، منع کرده بود.
سووال اینجاست که آیا این ابزار از خارج از ایران خریداری شده یا در داخل و توسط ایرانی ها ساخته شده است و دولت را در برای دفاع در برابر انقلاب سایبری مخالفان بیمه کرده است.
از سال 2009 و بعد از انتخابات ریاست جمهوری ایران، اعتراض کنندگان به نتیجه انتخابات با سرکوب وحشیانه دولت در خیابان روبرو شدند که این سرکوب به اینترنت و استفاده از شبکه های اجتماعی مثل فیس بوک و توئیتر و یو تیوب و وبلاگ ها کشیده شد که از پرطرفدار ترین روش ها برای ایجاد اتحاد و سازماندهی و اطلاع رسانی علیه دولت بودند.
آستین هیپ، مدیر مرکز تحقیقات سانسور که برای توسعه راهکار های آزادی اینترنت نیز کار می کند، معتقد است: “من فکر نمی کنم ایران کاملا از این نظر خودکفا شده باشد، اما با دیدن کتاب های راهنمای اجرایی آنها می توانم بگویم که آنها قطعا این فن آوری را در ایران تولید کرده اند.”
مدت کمی بعد از انتخابات ایران هیپ، برنامه نویس 26 ساله که در کالیفرنیای شمالی زندگی می کند، برنامه های در اختیار ایرانیان گذاشت تا بتوانند از سد فیلتر های دولتی عبور کنند. بعد از تحقیق بر روی فن آوری های دولت ایران، او نرم افزار های استک را برای پنهان کردن فعالیت های اینترنتی کاربران، ایجاد کرد.
او می گوید: “من فکر نمی کنم هیچ شرکتی، برنامه سانسوری کامل را به دولت ایران فروخته باشد. احتمالا آنها به بخشی از فن آوری فیلترینگ دسترسی دارد؛ از طرفی ممکن است امکان برنامه نویسی را از کشورهای دیگر خریده باشند. اگر از سال 2009 تا به امروز را در نظر بگیریم، آنها هوشمندتر شده اند.”
یکی از نشانه های مهم در مورد توانایی های دولت حمله استراتژیک و هدفمند به نرم افزار تور بود، نرم افزاری که در جریان تظاهرات های سال 2009، مشهور شد.
این برنامه با سرمایه گذاری دولت آمریکا ایجاد شده بود و به همه این امکان را می داد تا بتوانند در امنیت کامل و در حالی که آدرس های آی پی آنها پنهان شده بود، وارد اینترنت شوند. این نرم افزار مجانی بود و پیام ها و سایت هایی که کاربر به آن مراجعه کرده بود را پنهان می کرد.
تور، برای مقابله با سیستم ردیابی اینترنتی، “ آنالیز ترافیک دریافتی” ، سیستمی که بوسیله آن آدرس و منبع مورد استفاده کاربر کشف می شد، ایجاد شده بود.
تور، یکی از اولین تکنولوژی های ضد-ردیابی بود که 250 هزار کاربر به آن وصل می شدند. کاربران ایرانی در جریان اعتراضات خیابانی از این نرم افزار استفاده می کردند.
اوایل ماه ژانویه امسال، بیش از 95 درصد ارتباطات تور از بین رفت و دلیل آن از بین رفتن شبکه توسط شرکت سرویس دهنده ایرانی بود.
هیپ می گوید: “ایجاد اختلال در این فن آوری، جادو کردن نیست. مشکل به دلیل سرعت دریافت پیام ایجاد می شود. اداره پست را در نظر بگیرید که مجبور باشد همه نامه ها را باز کند تا از محتویاتشان با خبر شود. فکر کنید این اتفاق یک میلیون دفعه در ثانیه انجام شود. آنها نباید کشف جدیدی می کردند؛ آنها فقط نیاز داشتند تا پول بیشتری خرج کنند تا این کار با سرعت بیشتری انجام شود.”
دولت ایران با استفاده از یک تاکتیک جدید برای نبرد با مخالفان و “جنگ نرم” و علیه افکار و تاثیر خارجی ها، درآغاز سال جدید اعلام کرد که اینترنت “حلال” یا اینترنتی که مطابق با موازین اسلامی باشد را راه اندازی خواهد کرد. در این شبکه اینترنتی جدید حتی اصلی ترین سایت ها هم سانسور و فیلتر می شوند.
با این حال کارشناسان معتقدند که این ابتکار، ممنوع کردن سرویس های اینترنتی جهانی در داخل ایران به نظر کار شجاعانه برای هر دولتی می رسد، گزینه سیستم اینترنت موازی کاملا قابل اجرا است و توسط چین و کره شمالی بکار گرفته شده است.
دولت آمریکا در پاسخ به سرکوب اینترنتی ایران، دو میلیون دلار بودجه در نظر گرفته است و بر روی سیستمی کار می کند که اینترنت و دسترسی امن تلفن همراه را در اختیار مخالفان دولت قرار می دهد. کاربران با دسترسی به این سیستم که اصطلاحا “اینترنت چمدانی” گفته می شود، می توانند همواره بطور پنهانی به اینترنت وصل باشند و با سرعت به یک ارتباط بدون سیم وصل شوند. این روش در کشورهایی که سانسور وجود دارد و وسایل ارتباطی از کار افتاده اند، استفاده می شود.
هفته گذشت، وزیر ارتباطات و فن آوری ایران، رضا تقی پور، اعلام کرد که ایران برای مقابله با برنامه اینترنت چمدانی آماده است و آمریکا را مبتکر “تروریسم سایبری” خواند.
اینترنت چمدانی بر اساس فن آوری اینترنت بدون سیم ساخته شده است و در آمریکا و سرتاسر جهان بکار می رود و جلوگیری کردن از آن تقریبا ناممکن است. تنها روش برای مقابله با این فن آوری فرستادن پارازیت های قوی است.
هیپ می گوید: “آنها نمی توانند ارتباط اینترنتی را کاملا قطع کنند، چون برای کارهای بانکی و دولتی به آن نیاز دارند.”
وی می افزاید: “اگر شما در منابع ارزشمند اقتصادی اختلال ایجاد کنید، مشکل بزرگ تری بوجود می آید و دولت ایران این نکته را بخوبی می داند. انقلاب زمانی رخ می دهد که مردم گرسنه باشند.”
فاکس نیوز، 14 ژوئیه
