محمد محمدی گلپایگانی، رئیس دفتر سیدعلی خامنه ای طی سخنانی در رشت و به مناسبت بزرگداشت مهدوی کنی، طبق معمول از “ارادت مردم به رهبر” هم سخن گفت. او تاکید کرد: “مردم با دعا و برپایی مراسمهای قربانی و نذری دادن برای سلامتی رهبری ارادت خود را به ایشان نشان دادند. […]مردم جامعه ما هوشیارند و ولایت فقیه را دوست دارند.” او اضافه کرد: “طبق آمار اعلام شده از سوی وزیر ارتباطات و فناوری در زمان بستری بودن مقام معظم رهبری در بیمارستان مردم ولایی کشورمان میلیونها پیامک برای سلامتی ایشان ارسال کردند.”
یکی از عادتهای رئیس دفتر سیدعلی خامنه ای، ستایش مکرر از اوست. این سخنان بارها و به مناسبتهای مختلف بیان می شود و ظاهرا نارضایتی رهبر جمهوری اسلامی را برنمی انگیزد. محمدی گلپایگانی یکبار گفته بود: “ما از شکرگزاری داشتن رهبری فرزانه، حکیم، دلسوز و انقلابی چون مقام معظم رهبری امام خامنهای(دامت برکاته العالیه) عاجز هستیم.” او معتقد بود: “در مورد فضایل مقام معظم رهبری همین بس که در حال حاضر دنیا با تمام جاذبههایش در اختیارشان است، اما ایشان به حداقل برخورداری از دنیا اکتفا کردند.” او همچنین در جایی دیگر تکرار کرد: “ملت ایران همواره مدیون تدبیر رهبر انقلاب بودهاند. ایران کشوری است که هرگز زیر بار ظلم سلطهگران نرفته و با رهبری حکیمانه ولایت فقیه همواره عزت و اقتدار خود را در برابر بیگانگان و ابرقدرتها حفظ کرده است.”
محمدی گلپایگانی خرداد ماه گذشته هم یکی از فضایل سیدعلی خامنه ای را دیدار با “خانواده شهدا” اعلام کرد و گفت: “ما در کوچههای تنگی که شاید کمتر کسی حاضر باشد به آنجا برود میرویم و به خانواده شهدا سر میزنیم.”
گلپایگانی در مهر سال 1391 هم گفته بود: “رهبر معظم انقلاب دانشمندی است که در تمام رشتههای علمی اطلاعات دارد، ایشان بسیار آگاه به شخصیت علمی بزرگان کشور هستند و زندگی ایشان با مطالعه کتاب میگذرد. ایشان به تاریخ کشورهای دیگر نیز بسیار مسلط هستند و میتوان گفت بعد علمی وجودیشان بینظیر است.”
ستایش های مکرر از سیدعلی خامنه ای البته مختص رئیس دفتر او نیست. منصوبان و هواداران آیت الله خامنه ای در حکومت بیش از آن هستند که رئیس دفترش بتواند به اندازه کافی ابراز احساسات کند.
چندی پیش، آیت الله مصباح یزدی، پس از پایان عمل پروستات آیت الله خامنه ای طی سخنانی اظهار داشت: “بینی و بین الله بین نعمتهایی که خدا به ما داده است، نعمتی بالاتر از نعمت وجود مقام معظم رهبری سراغ ندارم. کمالات ایشان بر کسی پوشیده نیست و هر روز نیز جلوهای از کمالات ایشان ظاهر میشود؛ به گونهای که دوست و دشمن در دنیا اعتراف کردهاند که ایشان شخصیتی ممتاز است.”
او معتقد بود: “گاه تنها چند دقیقه صحبت کردن ایشان دارای حکمتهای متعددی است. لذا با دقت در رفتارها و سخنان ایشان مشخص میشود که ایشان مصداق بارز «و ایّدهم بروح منه» هستند و تحت عنایت خداوند متعال قرار دارند و چنین کسی را نمیتوان با سیاستمداران عالم و حتی علما مقایسه کرد.”
حجت الاسلام محمدرضا تویسرکانی، نماینده خامنه ای در سازمان بسیج مستضعفین نیز اواخر شهریور گفته بود: “بزرگترین نعمتی که خداوند می تواند نصیب خوبان کند نعمت ولایت است و امروز وجود یک رهبر فقیه، عادل، شجاع، مدیر و مدبر نعمتی بزرگ برای مسلمانان است.”
او تاکید کرده بود: “عمل جراحی و بستری شدن و سلامتی معظم له نه تنها برای ملت ایران مایه خیر و برکت شد، بلکه جهان اسلام و امت اسلامی از این خیر و برکت بهره بردند و از سوی دیگر سلامتی ایشان موجب وحشت دشمنان شد و وحدت امت اسلامی را تقویت کرد و دوستان انقلاب اسلامی در سراسر جهان از سلامتی ایشان خوشحال شدند.”
در همان روزها آیتالله علی رحمانی سبزواری، از اساتید جامعةالمصطفیالعالمیه در قم طی گفتگویی نحوه اطمینان یافتن خود به درجات فقهی “حضرت آقا” را افشا کرد. او گفته بود: “پس از ارتحال امام(ره)، همواره شک و تردیدی در من وجود داشت که آیا حضرت آقا که به ولایت منصوب شده است، منصب اجتهاد و مرجعیت که شرط منصب ولایت است، را داراست، پس از سخنرانی شب ششم ارتحال امام در این شهر، به بستر خواب در آن مدرسه رفتم. ساعاتی نگذشته بود که در خواب، حیاط مدرسه را پر از جمعیت و دانشجویان دیدم و از طرفی مقام معظم رهبری را مشاهده کردم که با یکی از فضلا روی بالکن بالای مدرسه قدم میزدند. در این لحظه صدای هاتفی آمد که «حکومت آیتالله خامنهای، حکومت اهلبیت پیغمبر(علیهمالسلام) است، مخالفت با این حکومت مخالفت با اهلبیت پیغمبر(علیهمالسلام) است». این جملهها را یک بار نشنیدم بلکه چندین بار برایم تکرار شد تا از خواب پریدم.”
او اضافه کرده بود: “وقتی نگاهم به ساعت افتاد، دریافتم که ساعتی به اذان صبح مانده است، بلند شدم وضو گرفتم و نمازی به جای آوردم و دوباره خوابیدم. بلافاصله، همان خواب، همان جمعیت، همان تصویر از حضرت آقا و همان صدای هاتف به گوش آمد که بارها تکرار میکرد «حکومت حضرت آیتالله خامنهای، حکومت اهلبیت پیغمبر(علیهمالسلام) است مخالفت با این حکومت مخالفت با اهل بیت است» تا این که از خواب پریدم و دریافتم که هنگام نماز صبح است و نمازم را ادا کردم. این سلسله خوابها، من را به یقین رساند که هدایتی از جانب خداوند برایم حاصل شده است.”
ادبیات ستایش آمیز در میان هواداران سیدعلی خامنه ای چنان گسترده است که حتی گاه اعتراض برخی رسانه های محافظه کار را هم در پی دارد. سایت پارس، چندی پیش در گزارشی با عنوان “ارادت صادقانه به رهبری تحت الشعاع برخی رفتارهای رسمی/ تملق و چاپلوسی ممنوع ” نوشت: “هم زمان با انتشار خبر انجام موفقیت آمیز عمل جراحی ایشان، برخی نهادها به فکر افتادند تا جلسه ای را برای شکرگزاری سلامتی ایشان برگزار کنند. […] مسابقه نهادها در برگزاری مراسم شکرگزاری این نعمت، اگر حقیقتا بوی چاپلوسی و تملق ندهد، حداقل نمود خارجی آن این چنین است.”
نویسنده اضافه کرده بود: “همین داستان عینا در رابطه با نام گذاری نام سال ها توسط ایشان نیز جاری است. نهادهایی که به مجرد شروع به کار ادارات در سال جدید، شروع به چاپ پوستر و تهیه مقدمات برگزاری همایشی با موضوع سال جدید می نمایند، غافل از اینکه منظور رهبری از این نام گذاری، عمل به مفاد آن شعار است، نه برگزاری همایش و سخنرانی حول آن!”
با اینهمه به نظر می رسد که راه اثبات ارادت به “حضرت آقا” چیزی از همین جنس خواهد بود. گرچه برخی هواداران سیدعلی خامنه ای نگران زیر سئوال رفتن رهبر در میان مردم هم هستند و موضوع “ارادت داشتن مردم به رهبر” مورد توافق همه آنها نیست. آیت الله علم الهدی چندی پیش علت عقب نشینی یا نرمش قهرمانانه خامنه ای و پذیرش مذاکره با امریکا را چنین توصیف کرده بود: “رهبری -که هیچ کس به اندازه ایشان نبض جامعه در دستش نیست- در این مسئله به روش ائمه (ع) عمل کردند و اولویت خود را، حفظ رهبری ولایی در بین مردم قرار دادند، زیرا نباید این رهبری ولایی برهم بخورد و مردم به خاطر مشکلات، رهبری را زیر سئوال ببرند.”