محمد بن نواف بن عبدالعزیز آل سعود
عربستان چندین دهه است که با شرکای غربی ما دوست است؛ با برخی از این دوستان مثل انگلستان، که من در این کشور بعنوان سفیر خدمت می کنم، نزدیک به یک قرن است روابط دوستانه داریم. این یک اتحاد استراتژیک است که برای هر دو کشور منفعت دارد. اخیرا این روابط در بوته آزمایش قرار داده شده است بخصوص بخاطر اختلاف نظر در مورد ایران و سوریه.
ما معتقدیم بسیاری از سیاست های غرب در مورد ایران و سوریه، ثبات و امنیت خاورمیانه را به خطر می اندازد. این یک قمار خطرناک است که ما در موردش سکوت نمی کنیم و از آن بی تفاوت نمی گذریم.
بحران سوریه همچنان ادامه دارد. گزارش گروه تحقیقاتی اکسفورد وحشتناک است، طبق این گزارش بیش از صدهزارفرد عادی زیر ۱۷ سال کشته شده اند. بیش از ۷۰ درصد از این افراد در حملات هوایی کشته شده اند که هدف آن مردم عادی بوده است.
با تلاش های بین المللی برای از بین بردن سلاح های کشتار جمعی که حکومت بشار اسد از آن استفاده می کند، قطعا غرب متوجه شده که حکومت بشار خود از این سلاح ها استفاده کرده است. سلاح شیمیایی یک مهره کوچک در ماشین مرگ آقای اسد است. درحالیکه او نشان می دهد که برای خاتمه دادن به این مناقشه با راه حل های بین المللی همراهی خواهد کرد اما دولت او دست به هرکاری می زند تا رسیدن به هر نوع راه حل جدی را به ناامیدی بکشاند.
حکومت اسد با حضور نیروهای ایرانی در سوریه تقویت شده است. این سربازان برای دفاع از آن در برابر دشمن خارجی به سوریه نیامده اند، آنها برای حمایت از حکومتی شیطانی آمده اند که مردم سوریه را می کشد. این یک راه آشنا برای ایران است که نیروهایی را در عراق، حزب الله لبنان و سربازانی در یمن و بحرین را آموزش می دهد.
و حالا برخی از شرکای غربی ما بجای به چالش کشیدن دولت سوریه و ایران، اقدام بیشتر در مورد این دو را رد می کنند. غرب اجازه می دهد که یک حکومت باقی بماند و حکومت دگر به غنی سازی اورانیوم ادامه بدهد و خطر دستیابی این کشور به سلاح اتمی همچنان وجود دارد.
سال ها گفتگو با ایران ممکن است اراده غرب را برای معامله با دو دولت سست کرده باشد. اما قیمت این “صلح” چقدر است زمانی که توسط این حکومت ها ایجاد می شود؟
سیاست خارجی که برخی از کشور های غربی در پیش گرفته اند، ثبات منطقه و عملا امینت جهان عرب را به خطر می اندازد. معنایش این است که عربستان سعودی هیچ چاره ای بجز تهاجمی شدن در امور خارجی اش ندارد: عربستان مصمم تر از همیشه در برابر حق ثبات منطقه می ایستد.
عربستان سعودی بعنوان مهد اسلام و یکی از مهم ترین قدرت های سیاسی جهان، مسئولیت سنگینی در منطقه دارد. عربستان بعنوان دارنده یکی از مخازن نفتی جهان، مسئولیت های جهانی – اقتصادی و سیاسی- بعنوان بانک تولید انرژی در جهان نیز دارد. ما یک مسئولیت بشر دوستانه هم داریم و هرکاری برای پایان دادن به رنج سوریه می کنیم.
ما برای اجرای این مسئولیت ها، با یا بدون حمایت شرکای غربی خود، اقدام خواهیم کرد. هیچ چیز در مورد پیگیری صلح و ثبات در جهان عرب تغییری نکرده است. ملک عبدالله که در سال ۲۰۰۲ پادشاه بود، با رهبری اش نشان داد که صلح عرب ابتکاری برای حل مناقشه اسرائیل و فلسطین نیز هست.
ما آمادگی خود را در مورد اجرای تصمیماتی که مستقل می گیریم با رد داشتن یک کرسی در سازمان ملل نشان دادیم. چه لزومی دارد در حالیکه جان انسان ها در خطر است و فرصت های زیادی برای رسیدن به صلح و امنیت با ناکارآمدی سازمان ملل از دست می رود، در جلسات بین المللی شرکت کنیم؟
ما از طریق حمایت از ارتش آزاد سوریه و مخالفان سوری به مصمم بودن خود اصرار می کنیم. برای بسیاری در غرب بسیار آسان است که از تهدید القاعده و عملیات تروریستی اش در سوریه، بهانه ای درست و تعلل کنند. القاعده نتیجه شکست مجامع بین المللی در مداخله است. از آنها نباید برای توجیه بی عملی استفاده کرد. راه جلوگیری از رشد تندرو ها در سوریه حمایت از میانه رو هاست: از لحاظ مالی و در صورت لزوم نظامی. راه دیگر این است که درحالیکه یک فاجعه انسانی در حال رخ دادن است، به آسانی از کنار آن نگذریم.
عربستان به راه جدیدش ادامه خواهد داد. ما انتظار داریم که با دوستان و شرکایمان شانه به شانه بیایستیم. دوستانی که بتازگی از “خط قرمز” هایشان صحبت می کنند؛ شرکایی که انگار آماده واگذاری امنیت ما و تحت خطر قرار گرفتن ثبات در منطقه هستند.
منبع:نیویورک تایمز ۱۸ دسامبر
