محبوبه نیک نهاد
درگیری دراویش و بسیجیان در شهر بروجرد، دهها زخمی بر جای گذاشت و تعداد زیادی از دراویش نیز بازداشت شدند. در همین حال خبرها حاکی از آن است که حسینیه دراویش نعمت‌اللهی گنابادی در شهر بروجرد توسط ماموران حکومتی تخریب شده است.
این درگیری پس از غروب روز شنبه آغاز شد و تا بامداد روز یکشنبه نیز ادامه داشت. بر اساس گزارش‌های غیر رسمی، پس از تصرف این حسینیه در بامداد روز یکشنبه و تا ساعات پایانی این روز هم نیروهای نظامی و انتظامی حضور پررنگی در خیابان‌های اطراف محل حسینیه داشتند.
در زمستان سال گذشته روزنامه کیهان خبر داد که احمدی نژاد به شورای فرهنگ عمومی دستور داده برای جلوگیری از آنچه “بروز و ظهور افراد، تشکلها و انجمنهای انحرافی در پوشش مسائل عرفانی و معنوی” خوانده، برنامه‌ریزی شده و تدابیر جدیدی اتخاذ شود.
دو روایت از ماجرای بروجرد
دراویش مذکور که پیرو گروه نعمت‌اللهی گنابادی هستند، مدعی‌اند که حملات پراکنده‌ای در روزهای گذشته به حسینیه آنها صورت گرفته بود ولی آنها به دستور “قطب” خود با مهاجمان درگیر نمی‌شدند. از سوی دیگر، مسولان حکومتی نیز مدعی‌اند که درگیری از سوی دراویش آغاز شده است و آنها با حمله مسجدی به نام “مسجد النبی” و پرتاب سنگ به آن، درگیری را آغاز کرده و باعث حمله اعضای بسیج این مسجد به حسینیه دراویش شده‌اند.
سخنگوی دراویش گنابادی در خارج از کشور این اتهام را به شدت رد می‌کند و مدعی است “گروهی از بسیجیان بروجرد از قبل برای حمله به حسینیه درویش ها آماده شده بودند.” وی همچنین در گفت‌گو با بی‌بی‌سی از تخریب کامل حسینیه دراویش نعمت‌اللهی خبر داده است.
سخنگوی دراویش گنابادی تعداد زخمی‌ها را 111 نفر و معاون استاندار لرستان تعداد آنها را 80 نفر ذکر کرده است. این مسئول دولتی همچنین به بازداشت 180 نفر در این درگیری‌ها اشاره کرده و تایید کرده که “بخشی از خانقاه درویشان” تخریب شده است. این در حالی است که سخنگوی این گروه در گفت‌گو با “رادیو فردا” رقم افراد بازداشت شده را بیش از 500 نفر ذکر کرده است.
سابقه برخورد با دراویش گنابادی
دو ماه پیش در شهر کرج هم دراویش مورد حمله برخی افراد بسیجی قرار گرفته بودند. این افراد نیز اعضای یک هیئت مذهبی بودند که به حسینیه دراویش نعمت‌اللهی در کرج حمله کرده بودند؛ اما با حضور نیروی انتظامی، این درگیری خاتمه یافت.
در زمستان سال 84 نیز درگیری‌های کشداری در شهر قم بین دراویش و ماموران حکومتی ایجاد شد که به تخریب ”حسینیه شریعت” محل اصلی اجتماع دراویش منتهی شد. آقای شریعت، رهبر این گروه در قم نیز که چندین دهه با بسیاری از روحانیون برجسته شیعه در این شهر مذهبی روابط نزدیکی داشت، دو ماه پیش از این شهر تبعید شد.
در آن زمان، بسیاری از فعالان سیاسی و حقوق بشر و حتی برخی از علمای مذهبی شیعه از برخوردهای خشونت‌آمیز نهادهای امنیتی با دراویش گنابادی انتقاد کردند؛ تا جایی که مهدی کروبی از روحانیون اصلاح طلب در حمایت از آزادی فعالیت‌های مذهبی آنها نامه‌ای برای مراجع قم نوشت.
بسیاری از فعالان مدنی و آگاهان به مسائل مذهبی، از برخوردهای شدید صورت گرفته و محدودیت‌های ایجاد شده برای دراویش نعمت‌اللهی گنابادی تعجب کردند. چرا که این گروه یکی از نزدیک‌ترین طیف‌های صوفیه به شریعت شیعه محسوب می‌شدند و در سالهای قبل و بعد از انقلاب نیز فعالیت مذهبی آنها در شهر قم با هیچ مخالفتی از سوی علمای این شهر روبرو نشده بود.
چندی پیش هم عبدالله شهبازی، یکی از مورخان نزدیک به محافظه‌کاران، سندی منتشر کرد که نشان می‌داد محمدی گیلانی، دادستان انقلاب در سال 1360 به دروایش گنابادی در قم اجازه فعالیت داده و تعرض به آنها را ممنوع اعلام کرده است. وی مدعی بود که کشاندن نظام به عرصه برخورد با دراویش، توطئه بیگانگان است.
با این حال در سال 84 شهرداری قم با حمایت نهادهای امنیتی محل زمینی که دراویش به عنوان پارکینگ مورد استفاده قرار می‌دادند و جزو اموال وقفی حسوب می‌شد، تصرف کرد و همین مضوع آغاز یک درگیری چند روزه شد. چرا که گروههای از دراویش از شهرهای مختلف برای دفاع از حسینیه شریعت عازم قم شدند و در محل تحصن کردند، که چند روز بعد به شدت سرکوب شد.
سرکرده افراد لباس شخصی در سرکوب دراویش در قم، کسی نبود جز مرتضی آقاتهرانی، استاد اخلاق دولت احمدی نژاد که مسئول هیئت “فاطمیون” در قم بود و افراد این هیئت عامل اصلی حمله به حسینیه شریعت قم بودند.