مجله گل آقا شناخته شده ترین و با سابقه ترین نشریه طنز پس از انقلاب است. این مجله که به مدیریت مرحوم کیومرث صابری بنیان نهاده شد پس از درگذشت او توسط دخترش پوپک ادامه مسیر داد. بانیان این مجله اخیراً در حرکتی جالب تصمیم به برگزاری اولین جشنواره فیلم های کمدی گل آقا گرفتند. در این جشنواره که علیرضا خمسه سمت دبیری آن را برعهده داشت، 30 فیلم کمدی پس از انقلاب مورد نمایش و بررسی قرار گرفت.
احترام برای خندیدن
سینمای کمدی یکی از ژانرهای مظلوم سینمای ایران است که در این سال ها آنگونه که باید مورد توجه قرار نگرفته است. همت موسسه ای مانند گل آقا که خود سال ها در عرصه طنز کار کرده برای برپایی این جشنواره قابل تامل به نظر می رسد. مراسم جمعه شب گذشته در فرهنگستان هنر برگزار شد. بسیاری از چهره های سینمای کمدی و حتی جدی سینما دور هم جمع شده بودند تا به خندیدن احترام بگذارند.
علیرضا خمسه اجرای این مراسم را برعهده داشت، سخنان خود را به عنوان دبیر جشنواره در قالب کاراکتری دیگر بیان داشت. او گفت: اولین جشنواره‌ی کمدی “گل‌آقا” آغاز شد و امیدواریم عمرش ادامه داشته باشد. فیلم‌ها با معیار گل‌آقایی ارزیابی و شادی در ردیف اول این ارزیابی قرار گرفت. حرف های او که با پخش تصاویری از زنده‌یاد “کیومرث صابری همراه بود، چنین ادامه یافت: گمان نمی‌کنم خنده بی تفکر چیزی مخصوص انسان باشد و همان‌طور که گریه امری جدی است، خنده هم امری جدی محسوب می‌شود، بنابراین به همین نسبت طنز را هم باید جدی گرفت.
اعلام برگزیدگان بخش دیگر مراسم بود. با تقدیر از پرویز پرستویی و حمید جبلی جایزه‌ی بهترین بازیگر کمدی را رضا کیانیان و ژاله علو به فرهاد آییش اهدا کردند.
فرهاد آییش بازیگر “مکس” از دریافت جایزه بهترین بازیگر کمدی بعد از انقلاب تعجب کرد و آن را یک غافلگیری برای خودش دانست.
در این مراسم بیش از هر جشنواره ای صدای خنده و دست زدن به گوش می رسید و در میان همین دست زدن ها و خنده ها نام داریوش مهرجویی به عنوان کارگردان برگزیده نخستین جشنواره سینمای کمدی گل آقا- کارگردانی فیلم‌های “اجاره‌نشین‌ها” و “مهمان مامان”- اعلام شد. اجرای برنامه نیز طنز آمیز بود و حتی شوخی داریوش مهرجویی که تا دقایق آخر به علیرضا خمسه مجری و دبیر جشنواره قول حضور می داد و در نهایت بدون حضورش نام او به عنوان برگزیده اعلام شد و علیرضا خمسه اعلام کرد که جای او خالی است و داریوش دیگری روی صحنه آمد تا از او تقدیر کند
داریوش کاردان، در سخنان کوتاهی گفت: “خواهش می‌کنم از دوستانی که دست‌اندرکار ارشاد و صدا و سیما و مطبوعات هستند، بس کنید! ساختن این همه فیلم کمدی، انتشار این همه مجله طنز، برنامه‌های طنز رادیویی… خدا را خوش نمی‌آید! این همه خنده، مردم را روده بر کرده، بیمارستان‌ها دیگر جا ندارند، کارگرهای کارخانه‌های داروسازی (مخصوص داروهای ضد افسردگی! ) بیکار شده‌اند… کی قرار است جواب اینها را بدهد؟ این همه مردم را اذیت نکنید، مردم ما مردم خوبی هستند.
سپس فرهاد توحیدی برای اهدای جایزه بهترین فیلمنامه نویس طنز روی صحنه آمد و خاطره ای گفت که با خنده مردم روبرو شد.او که همراه گلاب آدینه آمده بود تا جایزه پیمان قاسمخانی را اهدا کند، ازسفر هنرمندان به خوی برای کنگره مولانا گفت: “در فرودگاه مهرآباد آقای جبلی را دیدم. ایشان از من پرسیدند داریم کجا می‌ریم؟ قراره چه کار کنیم؟ نکنه یهو بگن کاری کنیم؟ مثلا رقص سماع کنیم، من دامنم را نیاوردم!” بعد توحیدی رو به خمسه اضافه کرد: “حالا اگر رقصی، چیزی هست، من دامنم را آورده‌ام!” پیمان قاسمخانی فیلم‌نامه‌نویس فیلم‌های “نان و عشق موتور هزار” و “مارمولک” هم جایزه بهترین فیلم‌نامه‌نویس را از گلاب آدینه و فرهاد توحیدی گرفت و هم هنگام گرفتن جایزه مثل بقیه یاد گل آقا را گرامی داشت و گفت: “من در داشتن لقب “سوپاپ” با ایشان اشتراک دارم، که موجب افتخار من است
پیمان قاسمخانی. در ادامه از منوچهر محمدی، تهیه کننده مارمولک روی صحنه آمد تا به پاس حضور مستمر و نفس‌گیر یدالله صمدی در تولید فیلم کمدی از او تقدیر کند. صمدی در یکی چند جمله یاد گل آقا را گرامی داشت: “کیومرث بزرگوار حتما اینجاست و دارد غش‌غش می خندد. او خنده ساز بود و از خندیدن دیگران لذت می برد. فکر کردم به افتخار و به شادی کیومرث صابری، پیشنهاد کنم یک دقیقه بخندیم، اما بعد دیدم از وقتی اینجا نشسته‌ایم آنقدر خندیده‌ایم که حق مطلب ادا شده
در اولین بخش از تقدیرها خمسه از حمید جبلی و ایرج طهماسب دعوت کرد تا به روی صحنه بروند، دوقلویی قدیمی در سینمای ایران که سال هاست با هم کار می کنند. برای تقدیر از این دو، مرضیه برومند کارگردان و فرشته طائرپور تهیه کننده روی صحنه رفتند.مرضیه برومند گفت که افتخار می کند که این دو، نه فقط در سینمای کودک و نوجوان، بلکه در عرصه سینمای کمدی حضور داشته اند و بدون آنها سینمای کمدی چیزی کم دارد. فرشته طائرپور از جای خالی این دو در سینمای امروز کودک و نوجوان گفت و سپس به هر کدام از این دو سینی “شاغلام نشان” و یک عدد دوربین عکاسی اهدا شد.
مرضیه برومند کارگردان گفت: من یک جورهایی مادر این دو هنرمند محسوب می‌شوم و وقتی این دو هنرمند را می‌بینم که هنوز بچه هستند، یاد گذشته می‌افتم و افتخار می‌کنم که این‌قدر موفق هستند و نقش بسیار مهمی در عرصه سینمای کمدی دارند به‌طوری که بدون این دو ژانر کمدی می‌لنگد.
فرشته طائرپور تهیه‌کننده سینما هم به غیبت سال های اخیر این دو زوج هنری در سینمای کمدی کودک اشاره کرد و ادامه داد: جای خالی این دو زوج هنری پُر نمی‌شود اما امیدوارم به زودی شاهد حضورشان در این حوزه باشیم.
پس از پخش تصاویری از مرتضی احمدی از این هنرمند به خاطر “یک عمر لب پرخنده و صدای شادمانه” توسط عزت‌اله انتظامی آقای بازیگر سینمای ایران تقدیر شد.
عزت‌الله انتظامی با اشاره به سابقه شروع کار هنری مرتضی احمدی گفت: به خودم می‌بالم که مرتضی احمدی مسیر این سال‌های طولانی را به خوب سپری کرد و طاقت آورد تا به اینجا رسید.
وی با اشاره به نشان جشنواره و تلویزیونی که به احمدی اهدا می‌شود، این نشان‌ها را کافی ندانست و اظهار داشت: این برای مقام و منزلت “مرتضی احمدی” که سال‌ها برای تئاتر و سینما کار کرده است بسیار کم است و ای کاش می‌شد از جاهای دیگری هدایایی تهیه کرد و یا ایران خودرو که به دنیا ماشین صادر می‌کند ماشینی به ایشان جایزه می‌داد.
انتظامی افزود: ما دیگر آینده‌ای نداریم و این‌بار هم مثل همیشه تحمل می‌کنیم و امیدوارم از این پس این جوایز پربارتر شود.
مرتضی احمدی نیز از انتظامی به عنوان تنها پیشکسوتش بعد از 64 سال حضور در عرصه هنر نام برد و گفت: همیشه به او احترام گذاشته‌ام و تا زنده‌ام این‌کار را خواهم کرد و چه لذتی دارد که آدم به پیشکسوت خودش احترام بگذارد.
از قسمت های متنوع این مراسم می توان به نمایش سیاه باطی و نمایش کوتاه “تقصیر” اشاره کرد که توسط زوج هنری مائده طهماسبی و فرهاد آئیش اجرا شد. کسی نمی دانست که این نمایش در ازاء جایزه ای اجرا می شود که قرار است به فرهاد آییش داده شود، اما زیاد طول نکشید تا معلوم شود. مجله گل آقا ویژه نامه ای نیز برای جشن منتشر کرده بود. در این ویژه نامه طنزها، کاریکاتورها و کمیک استریپ های مختلف دیده می شد و ۳۰ فیلم کمدی منتخب اولین جشنواره کمدی گل‌آقا نیز معرفی شده بودند. همچنین گفت‌وگویی با مرتضی احمدی نیز در آن به چاپ رسیده بود.
