مارتین فلچر
نوعی خیزش آشکار و ولوله ای است که در تاریخ 30 ساله ایران کم نظیر است؛ ظهور احساسی از خشم و غضب در برابر دولت سرکوبگر محمود احمدی نژاد.
چندین هزار ایرانی که در استادیوم فوتبالی در تهران گرد آمده بودند، فریاد می زدند: “مرگ بر دولت”. زنان و مردان جوانی که برای نمایش پشتیبانی خود از میر حسین موسوی به پیراهن ها، روبان و پیشانی بندهای سبزرنگ آراسته شده بودند، فریاد “مرگ بر دیکتاتور” سر می دادند. آنها با به حرکت درآوردن پوسترهای تبلیغاتی مردی که امیدوارند در انتخابات روز جمعه از پس کنار زدن آقای احمدی نژاد بر آید، یکصدا می خواندند: “احمدی، خداحافظ.” آنها به عنوان تذکر هوشیار باش، فریاد می زدند: “در انتخابات تقلب نکنید.”
زن ها به طور خاص در دوره آقای احمدی نژاد متحمل رنج شدند. زنان جوان درحالیکه عینک های آفتابی به چشم، آرایش بر صورت و موهای رنگ شده در زیر روسری اجباری داشتند، با شنیدن وعده هائی که سخنرانان یکی پس از دیگری درباره پایان دادن به سرکوب، یأس و “امپراطوری دورغ” می دادند، به تشویق می پرداختند.
یک دانشجوی هنر به نام نینا می گوید: “هربار که در خیابان هستم، به خاطر پلیس گشت ارشاد، احساس خطر می کنم.” همینطور که او صحبت می کرد، دختر جوان دیگری که کمی عقب تر در جمعیت بود، یادداشتی را دست به دست به جلو رساند. در این یادداشت، نوشته بود: “ما آزادی می خواهیم. ما خواهان تغییر بزرگ هستیم. ما دولت دروغگو نمی خواهیم.”
به طرز عجیبی، هیچ خبری از پلیس یا بسیجی ها در اطراف جمعیت نبود. این نشانه دیگری از این است که رژیم آرامش بیشتری نشان می دهد و یا اینکه روزهای واپسین قبل از انتخابات، بیش از حد تصور، حال و هوای رقابتی به خود گرفته است.
بزرگترین صحنه گردهمائی به سخنرانی زهرا رهنورد، همسر میر حسین موسوی در بعدازظهر اختصاص یافته بود. او اعلام کرد: “شما اینجا هستید، چون بیشتر از این دیکتاتوری نمی خواهید. شما اینجا هستید، چون از فاشیسم متنفر هستید، زیرا شما در آرزوی ایرانِ آزاد هستید، زیرا در آرزوی روابط صلح آمیز با بقیه دنیا هستید.” اثری از نامزد محبوب جمعیت نبود، اما این موضوع خیلی مهمی هم نبود؛ این جمعیت بیش از آنکه به آقای موسوی عشق بورزد، از آقای احمدی نژاد متنفر بود.
هرکسی که گذرش در این هفته به تهران بیفتد، به خوبی متوجه می شود که آقای موسوی یک باراک اوبامای ایرانی است. به نظر می رسد پایتخت تهران در تسخیر موسوی گرائی است. مملو از پوسترهای او با صورت همراه محاسن. طرفداران پر و پا قرص او در جای جای شهر به حرکت در آمده اند، بوغ ماشین هایشان را به صدا درمی آورند و شعار سر می دهند.
واقعیت این است که آقای موسوی 67 ساله بیشتر باب دال را در خاطر زنده می کند، نامزد ریاست جمهوری آمریکا که موفق به کنار زدن بیل کلینتون در سال 1996 نشد. نخست وزیر سابق ایران، فاقد جذبه است، سخنگوی قهاری نیست و در مناظره تلویزیونی هفته پیش، مقهورِ احمدی نژاد شد. مشاوران موسوی می گفتند دلیل حاضر نشدن او در گردهمائی این است که برای مناظره بعدی در حال استراحت است. البته شاید این غنیمتی بود، زیرا همسرش مانند الیزابت دال، قدرت اجرای بسیار بهتری دارد.
اغلب افراد حاضر در جمعیت جوانتر از آن بودند که آقای موسوی را در مسؤولیت قبلی اش به عنوان نخست وزیر (1981 تا 1989) به یاد بیاورند. شاید هم این چیز خوبی باشد. او سکان هدایت اقتصادی کشور در خلال جنگ با عراق را در دست داشت. یک انقلابی آتشین بود که تحمل زیادی برای مخالفان نداشت و متهم به قرار داشتن در پشت ماجرای قتل عام فله ای زندانیان سیاسی است.
او به مدت 20 سال از صحنه سیاست کناره گرفت و زندگی خود را صرف هنر و معماری کرد. موسوی چندین ساختمان مشهور در تهران را طراحی کرده و نقاشی های او به بهای خوبی به فروش می روند. او از قصد خود برا ی نجات ایران از “خطرِ” احمدی نژاد سخن می گوید، اما به سختی یک اصلاح طلب است.
ستاد انتخاباتی آقای موسوی توانست استفاده خوبی از اینترنت و سیستم پیام کوتاه گرفته تا رسانه های تحت کنترل دولتی بکند. با این حال، آنچه تقریباً مسجل است، حمایت اکبر هاشمی رفسنجانی رئیس جمهور سابق از همایش اوست. چهره ای که از سوی بسیاری افراد، مظهر پایگاه فساد در کشور است.
این انتخابات، معیاری از میزان تنفر طبقه متوسط شهری ایران از احمدی نژاد است که قدرت خود را در پشت نامزدی نه چندان تمام عیار، به نام آقای موسوی جمع می کنند. و نیز معیاری از تعداد بسیاری از آزادی خواهان است که درحالت طبیعی از رأی دادن خودداری می کنند تا به رژیم مشروعیت نبخشند، اما این بار خود را آماده شرکت در انتخابات می کنند.
یک خانم ایرانی که به انگلیسی صحبت می کرد، شب گذشته بر این موضع صحه گذاشت: “من تا چند روز پیش، هیچ چیز دربارۀ آقای موسوی نمی دانستم، اما به او رأی خواهم داد تا احمدی نژاد را کنار بزنیم.”
منبع: تایمز آنلاین- 10 ژوئن
www.timesonline.co.uk/tol/news/world/middle_east/article6466740.ece
