چهار تن از اعضای رهبری سندیکای کارگران مجتمع نیشکر هفت تپه سه روز پیش در میان سکوت خبری رسانه های دولتی از سوی یکی از نهادهای امنیتی احضار و برای طی کردن دوران حبس خود به زندان دزفول انتقال داده شدند. روز گذشته کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران ضمن تائید این خبر، از احتمال اجرای حکم حبس علی نجاتی رئیس هیات مدیره سندیکای نیشکر هفت تپه نیز خبر داد. در همین حال علی نجاتی روز گذشته با انتشار نامه سرگشاده ای خطاب به جامعه کارگری ایران نسبت به احتمال اجرای حکم خود و همچنین وضعیت معیشتی خانواده های همکاران بازداشت شده اش ابراز نگرانی کرد و استمداد طلبید.
دستگیری کارگران
کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران روز دو شنبه اعلام کردچهار تن از اعضای هیات رئیسه مجتمع نیشکر هفت تپه به نام های فریدون نیکوفرد، جلیل احمدی، قربان علیپور و محمد حیدری مهر توسط نیروهای امنیتی احضار و برای گذراندن دوران حبس بازداشت و به زندان دزفول منتقل شدند. علی نجاتی؛ رئیس هئیت مدیره سندیکا، نیز منتظر است که هر لحظه حکم زندان او را به اجرا درآید. این چهار تن صرفا به دلیل عضویت در سندیکا و انجام تلاش های مسالمت جویانه برای دریافت حقوق معوقه خود محاکمه و محکوم به حبس شده اند.
در گزارش خبری که در وب سایت کمپین بین المللی حقوق بشر ایران منتشر شده، به نقل از هادی قائمی، سخنگوی این کمپین آمده است:این احکام و بازداشت ها حکایت از این دارد که جمهوری اسلامی ایران الزامات این کشور را بعنوان عضو سازمان جهانی کار نقض می کند و کارگران را از حقوق خود محروم می سازد.محرومیت کارگران از حقوق خود، سیاست سرکوب دولت ایران است. سندیکای کارگران مجتمع نیشکر هفت تپه در سال ۱۳۸۷ در خوزستان و با حضور ۵۰۰۰ نفر از کارگران این مجتمع تشکیل شد. این اتحادیه کارگری توسط فدراسیون جهانی کارگران صنایع غذایی و کشاورزی به رسمیت شناخته شده است.
در همین گزارش سخنگوی کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران، در خصوص فعالیت های سندیکایی کارگران شرکت نیشکر هفت تپه و اقدامات آنان در قبال اخراج، احضار و بازداشت اعضای خود از سوی نیروهای دولتی، گفته است:در روز دوم آبان ماه سال جاری، این سندیکا طی نامه ای از سازمان جهانی کار در مورد محاکمه اعضای سندیکا و نقض پیمان های ۸۷ و ۹۸ سازمان جهانی کار، درخواست کمک کرد. در این نامه جزئیات فعالیت های مسالمت آمیز این سندیکا در اعتراض به دستمزهای معوقه تشریح شده است که هیچ پاسخ مثبتی از طرف مسئولین دریافت نکرد و بنا براین منجر به تشکیل سندیکا در سال ۱۳۸۷ شد که بر اساس الزامات ایران بعنوان عضو سازمان جهانی کار، این سندیکا باید یک واحد قانونی تلقی شود. در این نامه به اخراج اعضای سندیکا و محاکمه رهبری این اتحادیه اعتراض شده است و از سازمان جهانی کار خواسته شده است که در دفاع از اعضای این سندیکا اقدامی اساسی کند.
هادی قائمی در بخش دیگری از اظهارنظر خود با اشاره به اینکه حق سازماندهی اتحادیه های مستقل کارگری از حقوق اساسی کارگران است، می گوید: محاکمه اعضای اتحادیه های کارگری به صرف تشکیل اتحادیه، فقط می تواند منجر به افزایش نارضایتی ها و ناآرامی های اجتماعی در ایران و منزوی شدن جمهوری اسلامی ایران در جامعه بین المللی شود.
استمداد از جامعه کارگری
اما روز گذشته علاوه بر واکنش کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران، علی نجاتی رئیس هیات مدیره سندیکای هفته تپه هم در واکنش به دستگیری همکارانش و احتمال اجرای حکم خود با انتشار نامه ای جامعه کارگری را خطاب قرار داد و خواستار کمک ها و حمایت های مالی و معنوی کارگران ایرانی از همکاران و خانواده های ایشان شد.
علی نجاتی در نامه سرگشاده خود می نویسد: تا به امروز چهار نفر از اعضای هیات مدیره ی سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه به نامهای فریدون نیکوفرد، جلیل احمدی، قربان علیپور و محمد حیدری مهر روانه‌ی زندان شده‌اند و هم اکنون در زندان دزفول محبوس می‌باشند. دستگاه قضایی در چند روز آینده، دوره‌ی حبس مرا نیز به من تحمیل خواهد کرد. ما برای به دست آوردن حقوق خود و دفاع از مطالبات بر حق کارگران هفت تپه و به دست آوردن کمترین امکانات معیشت و حقوق انسانی تلاش کرده‌ایم.اما ما محکوم و زندانی می‌شویم. ما در چند روز پیش نیز نامهای سرگشاده به سازمان جهانی کار نوشتیم و رونوشت آن را به تمام نهادهای کارگری و حقوق بشری و رسانه‌ها ارسال کردیم.
ما می‌دانیم که آنها از بی‌حقوقی که بر کارگران ایران تحمیل می‌شود با خبر هستند. می‌دانیم که قرار نیست کسی جز خود کارگران به داد ِ خودشان برسد. اما ما اتمام حجت کردیم و از آنان پرسیدیم که آیا بی‌خبرید؟ آیا اقدامی خواهید کرد؟ می‌دانیم که نتیجه، اقدام موثری از سوی آنان نخواهد بود. ما می‌دانیم که ایجاد تشکل‌های مستقل کارگری حق مسلم کارگران است. در حالی که کارفرماها آزادانه تشکل دارند، کارگرانی که تشکل‌های مستقل کارگری خود را بنا می‌کنند محکوم و زندانی می‌شوند. ما اعتقاد داریم به جز تلاش‌های خود کارگران و اتحاد و همبستگی میان آنان، ما کارگران موفق نخواهیم شد به خواسته‌ها و مطالبات خود دست یابیم. من و دیگر همکارانم در سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه، برای مدت شش ماه در زندان محبوس خواهیم بود.
رئیس سندیکای کارگران هفت تپه نامه خود را چنین ادامه داده: در مدت هشت ماهی که من را از کار اخراج کرده بودند کم نبودند کارگرانی که علاوه بر حمایت‌های روحی خود، در حد توانشان کمک‌های مادی کردند. این کمک‌ها اگر چه بسیار کمتر از حقوق دریافتی سابق من بود اما برای من از هزاران هزار کمک دیگر با ارزش‌تر بود زیرا نشان از آن داشت که کارگران به درستی می‌دانند که من و دیگر همکاران‌شان برای دفاع از حقوق آنان تلاش می‌کرده ایم. به همین خاطر من بنا بر اعتقادم تنها کمکی که دریافت کردم کمک از کارگران بود. مبلغ آن اگرچه کمتر از حدی بود که حتی سطح زندگی سابق مرا حفظ کند اما، بسیار با ارزش بود. این کمک‌ها به جای هر نهاد و مکان و کسان دیگری مرا مدیون به همکاران کارگر من می‌کرد. امیدواریم که این امر به شکل یک سنت کارگری در میان دیگر کارگران رواج پیدا کند.
علی نجاتی نامه سرگشاده خود را این گونه به پایان می برد:تا روزی که فقط من اخراج شده بودم، به همان کمک‌های دوستان ِکارگر آشنا با خود بسنده کردم. اما امروز علاوه بر من چهار کارگر دیگر نیز از دریافت حقوق خود محروم می‌شوند. دوستان زیادی پرسیده‌اند که کارگرانی که امکان تماس چهره به چهره با خانواده‌های این پنج کارگر زندانی را ندارند چگونه می‌توانند برای همبستگی کارگری، کمک‌های مالی خود را برای رساندن به خانواده‌هایشان به آنان برسانند. در ساعت 11:45 امروز پیش از انکه دو نفر دیگر از دوستانم به دادگاه و زندان فرستاده شوند، با آخرین تماس و توافقی که با آنان و دیگر همکارانم انجام شد، قرار بر این شد که شماره حسابی به نام اینجانب اعلام شود تا کمک‌های مالی ارسالی از سوی کارگران به آن واریز شود و از آن طریق، مبالغ کمک شده به خانواده‌های این پنج کارگر پرداخت شود. (که این شماره حساب متعاقباً اعلام می‌شود.
تلاش 5000 نفر در دو سال
بیش از دو سال است که حدود 5000 هزار تن از کارگران متجمع نیشکر هفت تپه در استان خوزستان، برای احقاق حقوق اساسی خود از طریق فعالیت های مسالمت جویانه و در قالب یک تشکل مستقل کارگری فعالیت می کنند. اما تاکنون دستکم 18 بار تجمعات مسالمت جویانه و آرام آنان با حمله و خشونت نیروهای دولتی روبرو و سرکوب شده است؛تاکنون ده ها تن تنها به اتهام شرکت در تجمعات قانونی از کار اخراج، احضار و بازداشت شده اند و صدها تن دیگر نیز حداقل حقوق هشت ماه خود را دریافت نکرده اند.
با این حال تلاش های مسالمت جویانه آنان در حالی که مورد تائید و حمایت نهادها وسازمان های کارگری بین الملی و داخلی است و از سوی گروه ها و تشکل های حقوق بشری نیز حمایت می شود، همچنان از سوی دولت مورد سرکوب قرار گرفته است. جمهوری اسلامی تاکنون به هیچ از درخواست های نهادهای بین المللی در خصوص برخورد با فعالان کارگری، به ویژه اعضای هیات مدیره سندیکای نیشکر هفت تپه توجه نکرده است.
