جان میکالسین
علی خامنه ای، رهبر ایران می خواهد رئیس جمهور را متوقف کند: گروه جدید مذاکره کننده و باز کردن درها به روی آژانس بین المللی انرژی اتمی سازمان ملل. اما رئیس جمهور هم روی ماموران اطلاعاتی و پاسداران حساب می کند.
اکنون اختلاف ها بالا گرفته است. آیت الله علی خامنه ای، بالاترین مقام سیاسی و مذهبی در جمهوری اسلامی ایران، عزمش را جزم کرده است. آن احمدی نژاد، رئیس جمهوری که دو سال پیش برای پراکنده کردن اصلاح طلبان و محافظه کاران میانه رو متحد رفسنجانی، از او استفاده شده بود، خطری است که ملت را تهدید می کند، او همان غولی است که از چراغ جادو بیرون آمده تا بهانه حمله به ایران و ساقط کردن رژیم را به دست آمریکا بدهد. اما نشاندن او بر سر جایش کار آسانی نیست. روز گذشته، رئیس جمهور که از قبل به او توصیه شده بود که مراقب لحن حرف زدنش باشد، بار دیگر بر علیه سازمان ملل حرف زد، او گفت: “قطعنامه سازمان ملل کاغذ پاره است، اگر ده قطعنامه دیگر هم صادر شود، به سیاست و اقتصاد ما ضربه ای وارد نخواهد شد. هرکس که می گوید ما تحملش را نداریم، دروغ می گوید.”
به نظر می رسد که این سخنان رئیس جمهور که درست قبل از تقدیم کردن بودجه به مجلس گفته شد، پاسخی بود به آن صد و پنجاه نماینده مجلس که او را متهم کرده بودند که باعث شده اقتصاد مملکت ازکنترل خارج شود. رئیس جمهورهم در سخنانش گفت که نرخ گاز و آب و برق را کنترل کرده و به وعده بازگرداندن ثروت به کشور را تحقق بخشیده است. برای اثبات گفته هایش هم چند مثال زد: چهار و نیم ملیون نفر از اقشار کم درآمد جامعه، سهام عدالت را دریافت کرده اند، بیش از ده هزار کیلومتر جاده آسفالت شده و بیش از 200 هزار مسکن روستایی نوسازی شده است.
رئیس جمهور، بی اعتنا به ضربه ای که متحدانش در انتخابات شورای شهر خورده بودند، خودش را همچنان به صورت قهرمان مردم تصور می کند. در واقع او به خوبی می داند که قدرت واقعی را باید جای دیگری جستجو کند. متحدان واقعی اش که از او در مقابل بر خورد قریب الوقوع با سران حکومت، حمایت می کنند، سرویس های اطلاعاتی و سران سپاه و بسیج هستند، یعنی کسانی که قدرت نظامی واقعی، در دست آنهاست. روز گذشته سرداران سپاه، که از تندرو ترین جناح های حکومت هستند، اعلام کردند مانور سه روزه ای را برای به آزمایش گذاشتن موشک زلزال و فجر 5 که در اختیار حزب الله لبنان هم قرار داده شده است برگزار خواهند کرد. این تاکیدی است بر قصد مقابله با حمله ناگهانی اسرائیل به تاسیات اتمی ایران که احمدی نژاد وقوع آن را محال دانسته بود. احمدی نژاد گفته بود: “گمان نمی کنم که جرات حمله به ما را داشته باشند. آنها جرات دست زدن به چنین عمل احمقانه ای را نخواهند داشت.”
اما این فرضیات، خواب رهبر و دیگر بزرگان قوم را آشفته کرده است. آنها از حمله آمریکا و ساقط کردن حکومت می ترسند و آماده اند تا با منزوی کردن احمدی نژاد، از آن بپرهیزند. در عرصه سیاست و اقنصاد، همه چیز در دست خامنه ای و همقطارش است. بازگشت رئیس جمهور اسبق، اکبر هاشمی رفسنجانی به اوج و پیروزی اش در انتخابات مجلس خبرگان که تعیین کننده جانشین آیت الله خامنه ای است، نقشه قدرت در ایران را روشن تر کرد. دو مرد قدرتمند کشور، آماده اند تا در مقابل مشکل مشترک شان، احمدی نژاد و تندروها، بایستند.
اولین قدم برای برخورد، مسلما انرژی اتمی است. صدا هایی از راس حکومت ایران به گوش می رسد که خبر از اخراج عناصر تندروی هیئت مذاکره ایران با غرب بر سر مسائل هسته ای، می دهد. به جای آنها افرادی از محافظه کاران میانه رو به سرپرستی موسویان، متحد هاشمی و عضو هیئت قبلی مذاکره کننده ایران، بر سر کار خواهند آمد. موسویان ورودش را از دو هفته قبل و با گفتن این نکته به احمدی نژاد، اعلام کرد: “تشبیه قطعنامه سازمان ملل به کاغذ پاره، کار آسانی است، اما بیرون آمدن از تحریم های سازمان ملل بدون پرداخت ضررهایش، کار بسیار سختی است.” بزرگان قوم، بیش از هر چیز نگران ضرب الاجل شصت روزه ای هستند که در تحریم روز 23 دسامبر، تعیین شده است. در این دو ماه باید تصمیم گرفته شود که یا به فعالیت های اتمی پایان بدهند و یا با تحریم های شدید تری مواجه شوند که عواقب سنگینی خواهد داشت.
بنا به گفته اطرافیان خامنه ای، سرپیچی از هر یک از مندرجات قطعنامه، منجر به حمله نظامی آمریکا خواهد شد. موسویان موظف است که به هر قیمتی که شده است، مانع از وقوع این اتفاق بشود و مسئله انرژی هسته ای را از دست رئیس جمهور و سران سپاه، خارج کند. بلافاصله بعد از آن باید پیشنهادی را به اروپا ارائه کند که بموجب آن ایران قبول می کند که برنامه های هسته ای خود را به صورت شفاف در اختیار پنج عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل می گذارد.
منبع: ایل جورناله، 22 ژانویه 2007