صدای این بچه ها را بی پاسخ نگذارید

نویسنده

samanrasoulpour.jpg

سامان رسول پور

S. com

‏ ‏

‏”تنها یک ورق و یک خودکار می خواهیم. چند روز است قبول نمی کنند که به ما بدهند. می خواهیم برای معاون زندان ‏نامه بنویسیم. جوابمان را نمی دهند. ده نفر در یک سلول زندانی هستیم. غذایمان خیلی بد است. هواخوری نداریم. توجهی ‏به ما نمی کنند. سر نمی زنند که ببینند زنده ایم یا مرده. ما هم مجبوریم از جانمان مایه بگذاریم تا اینکه به خواسته ‏هایمان توجه بکنند. هیچ راه دیگری نداریم”.

mahbobhekarami744.jpg

این آخرین جملات محبوبه کرمی،روزنامه نگار و فعال حقوق زنان است در اولین و آخرین تماسی که از زندان اوین و ‏قبل از آغاز اعتصاب غذای خود، با مادرش، خانم “مساعدی” داشته است. ‏

مادر محبوبه کرمی در گفتگو با روز از وضعیت دخترش اظهار بی اطلاعی می کند و می گوید: “روز یکشنبه بود که ‏تماس گرفت وچند ثانیه حرف زد و گفت: مادر من چاره ای ندارم جز اینکه اعتصاب بکنم تا اینکه صدایم را به این ‏مسئولین بی مسئولیت برسانم. راه دیگری ندارم. من هم گفتم: محبوبه! نه این کار را نکن! اما جواب نداد و تلفن هم قطع ‏شد. از آن روز که یک هفته پیش بود،هیچ خبری از محبوبه ندارم”. ‏

چگونگی بازداشت محبوبه کرمی را از مادرش می پرسم. می گوید: “محبوبه در ملاقاتی که با برادرش در زندان داشته ‏برای او تعریف کرده که« توی اتوبوس نشسته بودم. لباس شخصی ها خواستند اتوبوس را نگه دارند. راننده توقف نکرد ‏و در نتیجه انها در را شکستند و شروع کردند به زدن یک جوان بیست و شش هفت ساله. داشت می مرد. همه سر و ‏صورتش خونی شده بود. من هم گفتم آقا ! تو رو خدا چرا این بیچاره را می زنید؟ مگر چکار کرده؟ مگر هم وطن شما ‏نیست؟ اینها را که گفتم، جلو آمدند و شروع کردند به کتک زدن من و کشیدنم به بیرون اتوبوس. حتی کفشم در اتوبوس ‏جا ماند و لباسهایم را هم پاره کردند. اجازه ندادند کفشم را پایم کنم و همینطوری من را به بازداشتگاه بردند…» دخترم ‏هم اکنون در بند 209 اوین زندانی است و از آن روز که او را گرفته اند،من حتی یکبار هم او را ندیده ام”. ‏

اما چرا برغم سپری شدن حدود یک ماه از بازداشت این فعال حقوق زنان، برای آزادیش اقدامی صورت نگرفته؟خانم ‏مساعدی می گوید: “محبوبه خودش بیست روز پیش گفت که تمام بدنم کبود شده و گفت که یک خانم پزشکی هم است که ‏وضع چشمهایش نامساعد است. آنها بی گناهند. من به عنوان مادرش این را نمی گویم؛چون در زندگیمان ما همیشه ‏صداقت داشته ایم و حقیقت را می گوییم. محبوبه تنها کاری که کرده این بوده که خیلی محترمانه به لباس شخصی ها ‏اعتراض کرده که چرا آن جوان را می زنند. همین. هر چند مطمئن نیستم اما به عقل خودم،آنها می خواهند تا آثار ‏کبودی بدن بچه ام پاک بشود و بعد او را آزاد کنند”. ‏

چه پیگیریهایی برای آزادی وی انجام شده است؟ مادر این زندانی می گوید: “خانم عبادی وکیل ایشان است و البته هنوز ‏اقدامی انجام نداده اند. چون در خارج بودند. الان هم آقای پور بابایی از کانون مدافعان حقوق بشر وکیل محبوبه است و ‏ایشان هم اجازه ملاقات و مطالعه پرونده را پیدا نکرده اند”. ‏

خانم مساعدی در ادامه از وضعیت بیماری خودش هم سخن می گوید: “من تازه جراحی کرده ام و در حال حاضر ‏خوابیده ام در خانه. ده روز است که از جایم بلند نشده ام”. ‏

و در خاتمه مادر محبوبه کرمی به مسئولان چنین می گوید: “یک توجهی به محبوبه ها بکنید. به خدا قسم این بچه ها،این ‏خانم ها حیف اند بروند زندان. جای آنها زندان نیست. ما همه هم وطنیم،این نوع معامله کردن با هم وطن،شایسته یک ‏ایرانی نیست. شایسته یک انسان نیست. من انتظار دارم نه فقط محبوبه،بلکه تمام محبوبه ها را به دادشان برسید و ‏صدایشان را بی پاسخ نگذارید”. ‏