پیر روسلن
آزادی مشروط کلوتیلد ریس به خوبی ثابت می کند که محاکمه صحنه سازی شده برای بی اعتبار ساختن جنبش های اعتراض آمیز در ایران تنها یک اقدام ناشیانه بوده، به طوری که حتی اکنون برای حکومت کمی دردسرساز شده. دانشجوی جوان فرانسوی دارای معیارهایی بود که دادستان های حکومت با نا امیدی در جستجویش بودند تا بلکه بتوانند خود را قربانی توطئه های بیگانگان قلمداد کنند. با این حال، هیچ مدرکی علیه او رو نشد. مسخره بازی قضایی که چاشنی “اعترافات” استالینی را نیز همراه داشت صرفاً مصرف داخلی دارد. در این پرونده جاسوسی، بیشتر اشتباهات و خطاها متوجه جمهوری اسلامی و دستگیرکنندگان کلوتیلد شد تا خود او. به واقع که اکنون وقت آن رسیده تا این صحنه سازی های قضایی خاتمه یابد.
اکنون که کلوتیلد ریس به قید وثیقه نجومی به مبلغ ۳۰۰ هزار دلار در سفارت فرانسه بسر می برد، باید هر چه سریعتر شاهد بازگشتش به فرانسه باشیم. در این ماجرا، آیت الله ها وجهه خود را حفظ کردند. قبول! ولی نباید این وضعیت ادامه یابد و این گونه تلقی شود که شیوه به کار گرفته شده توسط جمهوری اسلامی و تعیین شرط و شروط برای آزادی دانشجوی فرانسوی مورد تأیید است. اگر این گونه باشد، در را برای هر نوع اخاذی دیگری باز گذاشته ایم.
رییس جمهور “نامنتخب” محمود احمدی نژاد باید کابینه اش را تشکیل دهد، آن را به تأیید مجلس برساند و نشان دهد که توانایی اداره کشور را دارد. از هم اکنون تا ۲۰ سپتامبر که تاریخ نشست آتی گروه G8 در پیتس بورگ است، از ایران خواسته شده که به پیشنهادهای مذاکره پاسخ دهد. مطمئناً باراک اوباما سیاست “گشایش” خود را تمدید نخواهد کرد. رییس جمهور امریکا نمی تواند شاهد بی اعتبار شدن “سنگ محک سیاست خارجی” اش باشد. تشدید تحریم ها به زودی در دستور کار شورای امنیت قرار خواهند گرفت. هیچ چیز نمی تواند مانع از آن بشود که حکومت جمهوری اسلامی که از درون دچار تفرقه شده وقت کشی کند و از دیگران دلجویی نماید.
فرانسه مواضع کاملاً شفافی اتخاذ کرده: در صورت نبود حرکت مثبت از سوی جمهوری اسلامی درخصوص پرونده هسته ای، جامعه بین الملل دیگر دست روی دست نخواهد گذاشت. همین قاطعیت [که از زمان ریاست جمهوری نیکولا سارکوزی نیز تقویت یافته] باعث شده تا دولتمردان جمهوری اسلامی به شکلی ناشیانه به هموطن ما حمله ور شوند و او را جاسوس بخوانند.
پرونده کلوتیلد ریس بیهوده نخواهد بود، اگر او بتواند آن را به خوبی به پایان برساند و راه های گفتمان را باز کند. وساطت سوریه را نیز باید به فال نیک گرفت. رییس جمهور بشاراسد شخصاً برای آزادی کلوتیلد اقدام کرد و بدین ترتیب نشان داد که حرفش از سوی دولت تهران شنیده می شود و اینکه بازگشتش به صحنه بین المللی می تواند ثمربخش باشد.
تابستان امسال که مزین به دیپلماسی “کمک رسانی” شد، پرونده کلوتیلد ریس به خوبی به ما نشان می دهد که می توان نهضت های کلی را تنها با حل و فصل کردن پرونده یک نفر به تحقق رساند.
منبع: فیگارو، ۱۷ اوت
