احمدی نژاد گفت: “ شک نکنید ایران تنها کشوری است که قدرت ارائه الگوی جدید اقتصادی به دنیا را دارد.” با توجه به اظهارات رئیس جمهور، الگوی اقتصاد ایران بشرح زیر قابل توصیف است.
الگوی افزایش درآمد کشور
رئیس جمهور سخنرانی می کند و هر مزخرفی خواست می گوید، در نتیجه قیمت نفت بالا می رود، و باعث می شود درآمد کشور افزایش پیدا کند.
شرط لازم: قبل از سخنرانی نباید بگذاریم رئیس جمهور فکر کند.
الگوی کاهش هزینه های دولتی
حقوق کارکنان اداره آمار سازمان برنامه و بودجه و خبرنگاران اقتصادی روزنامه ها را افزایش می دهیم، در نتیجه آنان اعلام می کنند که هزینه های دولتی کاهش یافته است.
شرط لازم: روزنامه ها حق انتشار خبر افزایش هزینه های دولتی را ندارند.
الگوی اداره خودبخودی اقتصاد
با افزایش درآمد نفت به چهار برابر و استفاده از صندوق ذخیره ارزی، دولت می تواند برای آرامش بیشتر حتی وزارتخانه های اقتصادی را هم منحل کرده یا از آنها برای کارهای مفیدتری مانند تبلیغات انتخاباتی استفاده کند.
فرضیه جانبی: باید یقین داشته باشیم که آینده ای وجود ندارد و لازم نیست برای آینده کاری کنیم.
توزیع مستقیم و عادلانه ثروت
برای قطع دست واسطه ها و توزیع مستقیم درآمد کشور و رسیدن آن به دست اقشار تهیدست، رئیس جمهور می تواند در جمع مردم حاضر شده و نامه هایی از آنها دریافت کند و یک هفته بعد برای نویسندگان نامه ها پول پست کند. هر نامه به منزله رسید دریافت کمک مالی است.
توصیه اخلاقی: کسانی که مشکل مالی ندارند نامه ننویسند و از تلفن استفاده کنند.
روش جلوگیری از فساد اقتصادی
منبع اصلی فساد اقتصادی در اقتصاد ایران، رانت خواری یا استفاده مافیای اقتصادی از درآمد کشور است. برای جلوگیری از این کار مافیای قبلی را بکلی از دولت بیرون کرده و از طریق دوستان مورد اعتماد و سالم، مافیای اسلامی و در خدمت نظام را تشکیل می دهیم.
شرط لازم: معمولا باید سعی کنیم قبل از انتخابات و روی کار آمدن مافیا را تشکیل داده باشیم.
روش های ضدتورمی
در الگوی اقتصادی ایران، دولت بر آن است که میزان تورم به زیر 10 درصد برسد، اما در صورت افزایش تورم به بالای 20 درصد، دولت برخورد ضدتورمی خود را با مطبوعات بطور جدی آغاز کرده و مطبوعات باید تورم را در حد 15 درصد اعلام کنند و نگه دارند.
تئوری اقتصادی: مسولیت تورم زیر 20 درصد با دولت و بیش از آن با مطبوعات است.
روش کاهش هزینه دولت
برای بهبود وضع اقتصادی کشور، دولت حقوق اعضای کابینه را کاهش داده، رئیس جمهور به جای ماهی دو میلیون، ماهی یک میلیون تومان حقوق می گیرد. در عوض رئیس جمهور حق دارد هر ماه تا پنج میلیارد دلار از بودجه کشور را به هر شکل که لازم بداند تلف کند.
شرط لازم: رئیس جمهور حق دارد فقط تا پنج میلیون برابر درآمد خود را به باد بدهد و اگر بخواهد به جای سالی شصت میلیارد دلار، سالی هشتاد میلیارد تلف کند، باید به جای یک میلیون تومان، ماهی هفتصد هزار تومان بگیرد.
روش کاهش قیمت کالاها
در الگوی اقتصادی ایران، دولت تلاش می کند برای کاهش قیمت کالاها، واردات کالا از کشورهای دوست را افزایش داده و در نتیجه قیمت آن را کاهش دهد و ضمن حمایت از کارگران جهان، دهان کارگران ایران را آسفالت نماید.
فرضیه جانبی: کارگر کارگر است، چه فرقی می کند ایرانی باشد یا خارجی؟
روش کاهش قیمت زمین و مسکن
در اقتصاد ایران، دولت تلاش می کند که قیمت زمین و مسکن را کنترل کند، اما چون نمی تواند قیمت مسکن را کنترل کند، سعی می کند با تولید مسکن در موریتانی و لبنان، رابطه ایران را با آفریقا بهبود ببخشد.
فرضیه جانبی: کاهش قیمت زمین و مسکن در آفریقا در کل باعث کاهش جهانی قیمت زمین می شود.
روش افزایش صادرات غیر نفتی
افزایش صادرات غیرنفتی یکی از مهم ترین راههای حل بحران سیاسی است. برای این کار دولت چون دلار کافی دارد، پسته و فرش را صادر نمی کند و در عوض به افزایش واردات کالا از کشورهای دوست و برادر پرداخته و مشکلات آن کشورها را حل می کند.
شرط لازم: بهتر است مردم به کالاهایی نیاز داشته باشند که کشورهای دوست و برادر تولید می کنند.
روش افزایش تولید صنعتی
تولید صنعتی از اهمیت ویژه ای در افزایش درآمد کشورهای دیگر برخوردار است، اما در ایران چنین فرضی غلط است، چون هر چه تولیدات صنعتی بالاتر برود، دولت باید پول بیشتری به عنوان سوبسید و حقوق کارکنان صنایع بپردازد. به همین دلیل بهتر است دوستان رئیس جمهور مدیریت صنایع را در دست بگیرند و رئیس جمهور علیه اسرائیل سخنرانی کند و قیمت نفت و در نتیجه درآمد کشور افزایش یابد و حقوق کارکنان صنایع پرداخته شود و مدیریت برای حفظ ریاست جمهوری و در نتیجه اقتصاد کشور تلاش کند.
فرضیه جانبی: اصولا هرچه تولید صنعتی و کشاورزی افزایش یابد بیشتر خطر دارد.
نتیجه گیری ایدئولوژیک: اقتصاد زیر بناست، اما نفت زیربناتر است.
نتیجه گیری اخلاقی: تا وقتی نفت داریم به عقل نیاز نداریم.
نتیجه گیری روانی: جامعه ایران همیشه شبیه کسی می شود که پول نفت را در دست دارد.