بیا، این هم دلیل کافی برای اینکه بفهمیم که کل این سیستم چقدر هزینه دارد. یعنی مهم ترین هزینه در اقتصاد جمهوری اسلامی همین هزینه های ناشی از جمهوری اسلامی بودن است. یعنی اگر در سال ۱۰۰ تومان کل هزینه کشور باشد، ۲۰ تومان پولی است که دستگاههای تبلیغاتی کشور صرف می کنند که ثابت کنند که خدا هست و دین چیز خوبی است. ۲۰ تومان پول صرف می شود که چهره زیبایی از حکومت نشان داده شود، در حالی که چنین چهره ای واقعیت ندارد، ۱۰ تومان هم پول در سال صرف می شود که ثابت کنیم که همه دنیا موجودات بدی هستند که می خواهند مردم ما را بخورند. سالی هم ۱۰ درصد کل بودجه کشور مصرف می شود که زنان ایرانی حجاب سرشان بگذارند، سالی هم ۵ درصد بودجه کشور صرف می شود که آن حجابی که گذاشته می شود روی سر زنان، محکم سرجایش حفظ شود. سالی هم 5 درصد کل بودجه کشور برای این مصرف می شود که جلوی مردم گرفته شود. لابد می پرسید که جلوی چه چیز مردم را می خواهند بگیرند؟ هیچ فرقی نمی کند، جلوی آدمی که نابغه است می گیرند که نتواند موفق شود، جلوی هنرمند و متفکر را می گیرند که نتواند تولید هنری و فکری داشته باشد، جلوی انسان زیبا را می گیرند که کسی زیبایی اش را نبیند، جلوی آدم خوش فکر را می گیرند که نتواند حرف بزند، جلوی مردم را می گیرند که نتوانند با هم رابطه تلفنی یا اینترنتی یا حقیقی داشته باشند، کلا یکی از وظایف حکومت همین است که جلوی مردم را بگیرد که موفق به چیزی نشوند. این ها شد سرجمع هفتاد درصد، می ماند سی درصد که از این سی درصد ده درصد بودجه به دلیل اشتباهات حکومت تلف می شود، مثل نوددرصد پروژه های عمرانی که هر سال آغاز می شود و هرگز پایان نمی یابد، یا اقداماتی که دولت فعلی می کند تا جلوی کارهای دولت قبلی را بگیرد و یا هزینه ای که برای دعوای سه قوه با همدیگر صرف می شود و در پایان می ماند بیست درصد از کل ثروت کشور که صرف زندگی مردم می شود. یک قلم این کارهایی را گفتم همین بازار حجاب در ایران است که شانزده هزار میلیارد پول مردم صرف می شود که زنان کشور چادر، مانتو، روسری و بقیه چیزهای مربوط به حجاب را تهیه کنند، آن وقت شما بگوئید خدا نیست.
شان نظام
گاهی اوقات بعضی ها درباره نظام یک طوری حرف می زنند که اگر آدم هیچ اطلاعی نداشته باشد شک می کند که مبادا خدای ناکرده این نظام جمهوری اسلامی موجود محترمی باشد. البته این شک معمولا زیاد طول نمی کشد، چرا که وقتی رادیو گوش می دهی یا تلویزیون می بینی بالاخره خبرهایی می شنوی که دل آدم قرص می شود که نه، این نظام موجود محترمی نیست. مثلا همین حرفهای آقای مصطفی پورمحمدی وزیر دادگستری که گفته “وجود چهارده میلیون پرونده در دستگاه قضایی در شان نظام نیست.” اتفاقا چهارده میلیون پرونده در شان نظام هست، کشوری که همه روسای جمهورش سابقه تخلف از دید قوه قضائیه دارند، کشوری که حداقل یک ساختمان چهارطبقه لازم است تا پرونده های تخلفات دولت قبلی در آن گذاشته شود، کشوری که چهار میلیون معتاد به مواد مخدر دارد، کشوری که رکورددار رشوه در جهان است، کشوری که در سال یک میلیون زن در آن از پلیس بخاطر نوع لباس شان تذکر می گیرند، اتفاقا شان نظام اش همین است. حالا یکی می گوید که خاتمی رئیس جمهور همین نظام بوده، ولی این اشتباه است، از قضا خاتمی با شان این نظام تفاوت داشته، وگرنه بقیه چیزهایش به خودش می آید.
دیوار و ون و فیلتر
آقای روحانی در مشهد نطق اش باز شده و گفته که راه ترویج عفاف در جامعه “ون” نیست، و گفته که “اگر آدم چیزی را تجربه کرد و نشد، فردا نباید عین آن را انجام دهد، بلکه باید به اصلاح راه قبلی خود اقدام کند.” و گفته که “ در عصر و دنیای ما راهی جز اقناع نداریم؛ باید نسل جوان را اقناع کنیم اما متأسفانه دو چیز یاد گرفته‌ایم؛ دیوار و فیلتر؛ این که کاری درست نمی‌کند؛ شما فیلتر درست می‌کنید و آن جوان هم فیلترشکن.” اولا من نمی فهمم چرا روحانی یک طوری حرف می زند که انگار خودش همان جوانی است که دورش فیلتر و دیوار کشیدند و سوار ون اش کردند. آدم دلش می سوزد که چرا این همه ناراحتی می کشد، انگار رئیس جمهور کس دیگری است. خب، برادر من! این حرفها را که مردم باید از شما بپرسند. اصلا کار قشنگی نیست که رئیس جمهور وقتی کاری را انجام نمی دهد و یا نمی تواند انجام بدهد، با آن مخالفت کند. نه اینکه نباید با آن مخالفت کند، منظورم این است که باید به جای مخالفت کردن، آن مشکل را حل کند. ما که میکروفون دستش ندادیم که سخنرانی کند، یک صندلی به او دادیم که بنشیند روی آن و مشکلات مردم را حل کند. حالا اینکه دیوار و فیلتر و ون راه ترویج عفاف هست یا نیست، آن چیز دیگری است.
قطعا روحانی اشتباه می کند و “ون” یکی از بهترین راههای ترویج عفاف است. دلیل اش هم همین که الآن بیست سال از ون استفاده می شود برای حمل و نقل بدحجاب ها و همین باعث شده هر سال تعداد بدحجاب ها بیشتر شود و تعداد بیشتری ون مورد نیاز باشد. یا مثلا همین که حکومت جمهوری اسلامی بخاطر همین ون ها موفق شده صدها هزار فاحشه در کشور تولید کند که در جهان این میزان تولید کم نظیر است. یا مثلا همین فیلترینگ یکی از موفق ترین راهها برای آینده شغلی مردم است. این همه کارشناس سایبری و فیلتر شکن و بچه هایی که از بالا تا پائین اینترنت را فوت آب هستند، بخاطر همین فیلترینگی است که اگر نبود جوانان ما این همه رشد نمی کردند. به نظرم باید قدر این ون و فیلتر و دیوار را دانست و اینقدر با آنها مخالفت نکرد. اشتباه می کنم؟