نبردی برای زندگی
با پایان جنگ جهانی اول درسال 1918 جهان دگرگون شده بود. اروپا شکلی دیگر داشت، مرزهایش دستخوش
تغییراتی شده و کمونیسم برروسیه مسلط گشته بود. بسیاری از آمریکائیان ازجمله آقایان میریان سی کوپر، خلبان
نیروی هوائی، ارنست بی شود ساک، فیلم بردار ارتش آمریکا، و خانم مارگریت هاریسون، خبرنگار روزنامه
بالتیمور سان شاهد این تغییر و تحولات بودند. آقایان کوپر و شود ساک که هردو درجنگ شرکت کرده و جنگیده
بودند درحوادث بعد ازجنگ هم درگیرشدند، درحالیکه خانم هاریسون برای کاردر سازمان جاسوسی ارتش آمریکا به عضویت گرفته شد که از تحولات سیاسی درآلمان و شوروی گزارش دهد. اشتیاق شدید به سفر وعلاقه و
کنجکاوی نسبت به فرهنگ مردمان دیگرکه دراین افراد مشترک بود آنان را جداگانه و یا با هم بسوی اروپا وآسیا
می کشاند تا سختی دوران جنگ و زندان را بیازمایند. آنها درخاورمیانه برای فیلم برداری کوچ کردن ایل بختیاری به گردهم آمده تا اولین فیلم مستند بنام “علف : نبردمردم برای زندگی” رابسازند. کتاب حاضرضمن مرورزندگانی
این سه شخص بی نظیروبرجسته و با توجه به حوادث و تجارب گوناگونی که منجر به نوآوری هایی در تاریخ سینما شد برای اولین باراین سرگذشت جذاب و گیرا بطورکامل ارئه می گردد.
آقای میریان سی کوپر درفلوریدا متولد شد و کاردرارتش که سنت خانواده شده بود را دنبال کرد. بعد از شروع کار درنیروی دریایی که در ابتدا پستی و بلندی هایی را بهمراه داشت پی برد که همیشه آرزوی خلبان شدن را در
سر می پرورانده است. اودرطول خدمت خود در نیروی هوایی درجنگ جهانی اول، مدتی دراردوگاه آلمانی ها زندانی بود. بعد ازجنگ، او داوطلبانه به مبارزه لهستانی ها علیه ارتش اشغالگر شوروی کمک رساند و در این
رابطه “گردان هوائی کوسیوسکو” را پایه گذاری کرد. آقای کوپردوباره توسط دشمنان دستگیر و ماههای طاقت فرسایی را قبل از فرار شجاعانه وموفقیت امیز خود در زندان اردوگاه بلشویکها بسرآورد. آقای کوپر بعلت عطش فراوان به ماجراجویی درهنگام بازگشت به آمریکا، با قبول شغلی دریک کشتی به کشف محل زندگی افراد بومی شرق اقیانوس آرام کشانده شد وبا همکارخود ارنست شود ساک بانوآوریهایی درامر فیلم سازی شروع به ساختن فیلم در کشورهایی نظیر اتیوپی، عربستان سعودی وایران که قبلا” ساخته نشده بود کرد. این دو شخص سپس جستجوی خود مبنی بر ساختن فیلم درنقاط دوردست را دنبال کرده وبهمین منظور با همکاری خانم مارگریت هاریسون دست به ساختن فیلم “علف : نبرد مردم برای زندگی” زدند.
مارگریت هاریسون حرفه خود رابا مقاله نویسی درروزنامه بالتیمورسان شروع کرد. او بعلت کنجکاوی روشنفکرانه وشم سیاسی قوی ای که داشت بعد از جنگ جهانی اول بعنوان خبرنگار- درحقیقت پوششی برای
مخفی نگاه داشتن ماموریت او بعنوان گزارشگر سرویس جاسوسی ارتش امریکا - به اروپا فرستاده شد. ماموریت دوم این خانم اورا به شوروی بعد از انقلاب کشاند که سرانجام بعنوان جاسوس موردسوء ظن قرارگرفت
وبیش از9 ماه زندانی شد. آزادی اورا باید مدیون مذاکرات آمریکاییان درسطوح بالا دانست. اودر سفرهای بعدی
به خاوردورو بعد ازآن باردیگر به خاک شوروی کشانده شد و باوجوداین که کارجاسوسی را کنار گذاشته بود دوباره به زندان افتاد. حوادث وماجراهای جالب دیگر موقعی آغازشد که خانم هریسون بمنظور همکاری با فیلم سازانی مانند میریان کوپرو ارنست شود ساک به آنها پیوست که درنظرداشتند کوچ کردن ایل بختیاری جنوب ایران از نقاط صعب العبور باساختن اولین فیلم مستند بنام “علف: نبرد مردم برای زندگی” را به تصویرکشند.
ارنست شود ساک در اوهایو متولد شد اما بعد ازپایان دوره دبیرستان به کالیفرنیا رفت. اودرکالیفرنیا شیفتگی به دروبین رادرخودکشف کرد و توانست این اشتیاق رابا کارکردن در استودیوی معروف “مک سنت” بکارگیرد.
ارنست شود ساک درآغاز جنگ جهانی اول جهت خدمت درگروه مخابرات سیگنا که تازه شروع بکار کرده بود نام نویسی کرد که خود محلی برای نشان دادن استعدادهایش درزمینه رسانه تصویری شد. فیلم های او از جبهه
جنگ نه تنها حامل ابتکاراتی راه گشا درزمینه رسانه ای بود بلکه به امر جلوبردن جنگ هم یاری میرساند.او و
دوستش میریان کوپر درباره سفر احتمالی به نقاط غیربومی ودلچسب گفتگوکردند ولی بعلت نداشتن سرمایه کافی
شود ساک مجبورشد برای گزارش جنگ بین یونانی ها و ترکها به اروپا برگردد. او بعد از آن به کوپرکه با کشتی درآبهای غرب هندوستان سفرمیکرد پیوست. آنجا بود که این دو نفر قادر شدند برنامه سفر به خاورمیانه را
طرح ریزی وازمارگریت هاریسون هم خواستند که برای فیلمبرداری کوچ کردن ایل بختیاری درایران به آنان
بپیوندد.
عکسها از کوچ ایل بختیاری