یکی از ترفند ها و ابزار های مورد استفاده سیاسیون در عالم سیاست، از گذشته تا به امروز، “لاف” زدن است. بنا بر تعریفی که از این واژه در فرهنگ لغات آمده، “لاف” عبارت است از “گفتار بیهوده و گزاف” و یا “دعوی بیهوده کردن”؛ خصلتی که صد ها جوک و لطیفه درباره آن در فرهنگ عامیانه ما وجود دارد.
بعد از ماجرای ۵۷، خاصه بعد از برملا شدن فریب و وعده و وعید های رهبر انقلاب مثل وعده آب مجانی، برق مجانی، خانه مجانی و……. این خصلت به گونه ای غیر متعارف دربین مسئولین و صاحب منصبان نظام ولایی اپیدمی شده و نقش مهمی دراداره امورو ایضا تحمیق ملت ایفا کرده است.آنچنانکه حتی خوشنام ترین افراد در بین حاکمیت بی سئوال نظام ولایی هم که قصد خدمت به ملت راداشتند، از این خصلت مبرا نبودند: از لاف زنی روحانی خوشنام و خنده رو و مصلحت اندیش، آقای خاتمی بزرگ گرفته که با وعده اصلاح نظام و گفتگوی تمدن ها بانی حماسه دوم خرداد شد اما از آنجائیکه آن وعده ها مورد پذیرش “آقا” و ولی مسلمین جهان نبود، همه آن حرف های قشنگ قشنگ به “لاف” مبدل شد، تا رئیس جمهور منتخب رهبر، آقای احمدی نژاد که با همه آن فضاحت وتقلب در انتخابات سال ۸۸، وعده هایش ازقبیل آوردن پول نفت بر سر سفره بی نان مردم، نه تنها به “لاف” منتهی شد بلکه در یک فقره بابک زنجانی را هم برسر این سفره نشاند که اشتهای سیری ناپذیر او امروز دامنگیرملت شده و حالا هم “لاف” های دولت امید و تدبیرآقای روحانی؛کسی که بی وقفه در حال “لاف” زدن است، از وعده بازگرداندن اپوزیسیون به کشور تا این آخرین لافی که در باره مذاکرات هسته ای زده؛ بدون درنظر داشتن تبعات بعدی آن در جمع خوزستانی هایی که “لاف زن” را خوب می شناسند.لاف زنی کسی که تا پیش از تصدی رئیس قوه اجرائی، اهل همین سیستم و دایره قدرت بوده و سوابقی نه چندان درخشان در اداره امور این ملت نداشته جز ریاست هیات مذاکره کننده مسائل هسته ای در دولت اصلاحات. که آن هم تازه در مقایسه با عملکرد هیات مذاکره کننده دولت بعدی ( احمدی نژاد ) کارنامه قابل قبولی است.
الغرض در سفر اخیر رئیس دولت “امید و تدبیر” به منطقه خوزستان، آقای روحانی در جمع مردم اهل درد و فهیم خوزستان، مرتکب “لاف”ی شدکه به فاصله کمتر از ۲۴ ساعت، واکنش جی کارنی، سخنگوی کاخ سفید را در پی داشت.او در جمع رسانه های معتبر جهان در پاسخ به پرسش خبرنگاری که در ارتباط با اظهارات آقای روحانی مبنی بر تسلیم شدن هیات مذاکره کننده ۵+۱ در مقابل گروه هیات ایرانی، به صراحت گفت: “این مسئله نه برای ما تعجب‌انگیز است و نه باید باعث تعجب شما بشود که رئیس جمهور ایران توافق‌نامه ژنو را به فراخور مخاطبان داخلی خود تفسیر کند، آنچه مقامات ایران می‌گویند، اهمیتی نخواهد داشت، بلکه آن چه انجام می‌دهند مهم است”.
آنچه سخنگوی دولت آمریکا در رد اظهارات رئیس جمهوری اسلامی در مقابل چشم میلیون ها مردم جهان می گوید، تنها کم رنگ کردن دولتی که مدعی اصلاح امور بر پایه اتکا بر پایه صداقت و شفافیت است، نیست بلکه تلنگری است بر همه باورمندان به اصلاح نظام تا در پی پاسخ به این پرسش باشند که براستی چرا دولت تدبیر امید با همه ادعای صداقت با رای دهندگان خود ـ که از قضا شعار “کلید”ی او است و مدام آن را در گوش همگان فرو می کند ـ به چنین رویه ای که تاکنون در نظام کاربرد مثبتی نداشته متوسل شده است؟ چرا او مجبور به “لاف” آمدن است و آن هم بدون در نظر داشتن تبعات بعدی آن که کمتر از ۲۴ ساعت چنان تکذیب می شود که آن گفته محمدعلی جعفری، فرمانده سپاه پاسداران را بر باور ملت نزدیک می سازد که “آنچه ایران در این مذاکرات داده حداکثری و آنچه به دست آورده حداقلی بوده است”.
آقای روحانی! در این وادی که پا گذاشته اید “لاف زدن” ممنوع است.