همزمان با روزنامه‌نگاران و فعالان سیاسی، طی ماه‌های گذشته تعداد زیادی از افراد وابسته یا مشغول به خدمت در ارگان‌های دولتی هم به کشورهای مختلف دنیا درخواست پناهندگی داده‌اند. در همین راستا به گفته علی اکبر امیدمهر، دیپلمات جمهوری اسلامی، در طی هفت ماه گذشته “27 نفر از دیپلمات‌های جمهوری اسلامی”محل خدمت خود را ترک کرده و به کشورهای اروپایی پناهنده شده‌‌اند.
امیدمهر، دیپلمات سابق جمهوری اسلام در کشورهای هند، پاکستان و افغانستان می‌گوید: “در طی دو هفته اخیر پنج نفر از دیپلمات‌های جمهوری اسلامی از کشورهای محل اقامت خود تقاضای پناهندگی کرده‌اند”. این پنج نفر عبارتند از محمدرضا حیدری، کنسول ایران در اسلو، دو دیپلمات در آلمان و دو دیپلمات در فرانسه و انگلستان که جملگی همراه با خانواده‌های خود از کشورهای محل خدمت تقاضای پناهندگی کرده‌اند.
امیدمهر دلیل عدم اعلام جزئیات در مورد پناهندگی این افراد را “عدم تثبیت امنیت خود و خانواده” آنها اعلام کرده و اینکه “از لحاظ قانونی، دولت میزبان مجاز به اعلام عمومی اطلاعات مربوط به پناهندگی افراد” در کشورهای اروپایی نیست.
جنگ روانی یا واقعیت
هفته‌ی گذشته خبری در مورد استعفای محمدرضا حیدری، کنسول ایران در اسلو به سرعت در محافل خبری منتشر شد که حاکی از استعفا و کناره‌گیری او از سفارت ایران در نروژ به خاطر “اعمال خشونت‌ها علیه مردم” از طرف دولت بود. بلافاصله بعد از انتشار این خبر، رسانه‌های وابسته به دولت آن را تکذیب کردند و سفارت ایران در اسلو و وزارت خارجه جمهوری اسلامی هم آن را “شایعه و دروغی” دانستند که حاصل بخشی از “جنگ روانی منابع غربی” است. خبرگزاری فارس، وابسته به نهادهای نظامی ـ امنیتی هم در گزارشی به نقل از یک مقام مطلع در سفارت ایران در نروژ خبر داد که: “ماموریت این شخص پایان یافته و وی در حال حاضر در مرخصی به سر می‌برد.”
رامین مهمان‌پرست، سخنگوی وزارت خارجه نیز به خبرگزاری رویترز گفت: “اگر چه حیدری هنوز به ایران بازنگشته، اما دلیل ادامه حضور او در نروژ انتظار برای پایان سال تحصیلی فرزندانش بوده است.”
به دنبال این تکذیب‌ها، حیدری در مصاحبه با تلویزیون نروژ با تایید استعفای خود گفت که “پس از سرکوب معترضان به نتیجه انتخابات ریاست جمهوری در روز عاشورا، ششم دی ماه، از مقام خود کناره گیری کرده است.”
حیدری همچنین به خبرگزاری فرانسه گفت: ”من استعفای خود را برای کاردار فرستادم و به او گفتم که برای من غیر ممکن است تا به کارم ادامه دهم. من این کار را به خاطر مردم ایران و (میر حسین) موسوی انجام دادم.”
وی در مورد بازگشت به ایران هم‌به تلویزیون دولتی نروژ گفت: “اگر من به ایران باز گردم معلوم نیست که چه اتفاقی رخ خواهد داد. برای من ممکن نیست که به ایران برگردم. دوستانم به من خبر داده اند که اگر برگردم دچار دردسر خواهم شد.”
حیدری که دو سال کنسول ایران در اسلو بوده و همراه با دو فرزند و همسرش در آن‌جا زندگی کرده، گفته است می‌خواهد از “دولت نروژ تقاضای کمک کند اما دقیقا نمی‌داند باید چه کاری انجام دهد.”
فرارهای بعدی
دکتر علی اکبر امیدمهر، دیپلمات سابق جمهوری اسلامی که به عنوان سفیر در کشورهای هند، پاکستان و افغانستان خدمت کرده است، از پناهندگی های بیشتر خبر داد و به صدای آمریکا گفت: “علاوه بر سفیر جمهوری اسلامی در اسلو، عده زیاد دیگری از دیپلمات های ایرانی در کشورهای مختلف نیز طی چند ماه گذشته خدمت به جمهوری اسلامی را ترک و به کشورهای محل کار خود پناهنده گردیده اند.”
آقای امیدمهر ضمن اعلام اسامی برخی از این افراد تاکید کرد که “این دیپلمات هابه دلیل آنکه هنوز در پی تدارک و تثبیت امنیت خود و خانواده خود میباشند از اعلام اخبار مربوط به پناهندگی خود خود داری کرده اند.”
وی همچنین خبر داد “در طی ماههائی که از آغاز جنبش سبز آزادی طلبی مردم پس از انتخابات ریاست جمهوری میگذرد بیست و هفت نفر از دیپلمات های جمهوری اسلامی خدمت را ترک و به کشورهای غربی پناهنده شده اند.”
اما پیش از دیپلمات ها، کسان دیگری نیز، برغم وابستگی به قدرت، از کشور گریخته بودند. نرگس کلهر، دختر مهدی کلهر، مشاور احمدی نژاد از این جمله بود که به آلمان رفت و اقامت در آن کشور را برگزید و با این دادخواهی که “از رای ما گذشته، زندگی مارا پس بدهید.”
اما مهدی کلهر در گفتگو با خبرگزاری مهر با اعلام اینکه یک سال است از دخترش خبر ندارد، پناهندگی او را ناشی از “اغفال شدن توسط دشمنان” دانست وبه دخترش توصیه کرد “ابزار دشمن علیه کشورش نشود و راهی را نرود که بازگشتی در آن وجود ندارد.”
نرگس کلهر در پاسخ به پدرش گفت: “اگر توسط دشمنان اغفال شده بود، حتما جای بهتری برای ماندن به او داده می شد و دیگر لازم نبود که به کمپ پناهندگان برود.”
کلهر دلیل جدایی از دختر و همسرش را اختلاف با آنها به خاطر “همکاری با احمدی‌نژاد از سال 84” عنوان کرد و گفت همسر وی به همین خاطر درخواست طلاق کرده و از او جدا شده است.
فرار سردار و بسیجی
بیست و هفتم آذر از شبکه خبری کانال چهار تلویزیون بریتانیا که جان اسنو برنامه ساز مشهور انگلیسی مسئولیت آن را به عهده دارد، مصاحبه لیندسی هیلسوم با یک بسیجی ایرانی پخش شد که به تازگی از کشور گریخته و نامش محفوظ مانده بود. در این برنامه این بسیجی که چهره‌اش نمایش داده نشد از تغییر صندوق‌های رای، تجاوزها و کشتار معترضان و بدرفتاری با آنان در زندان با گریه صحبت کرد و گفت “هم دنیایم را از دست داده ام و هم دینم را” در واکنش به سخنان این فرد که به عنوان “سید” و 27 ساله معرفی شده بود، مسئولین و رسانه‌های دولتی و قضایی بر خلاف موارد مشابه هیچ واکنشی نشان ندادند و سخنی به میان نیاوردند.همان طور که در مورد سردار مدحی(حسینی)، سخنی نگفتند که در مصاحبه مفصلی با واشنگتن پست و بانکوک پست، اقدامات دولت احمدی نژاد و سپاه را به شدت مورد انتقاد قرار داد و سقوط جمهوری اسلامی را پیش بینی کرد.
پناهندگی گزارشگر ورزشی صدا و سیما
اوائل مهر ماه گذشته و در زمانی که رسانه‌ها به موضوع پناهندگی دختر مشاور احمدی‌نژاد می‌پرداختند، مهدی رستم‌پور گزارشگر ورزشی صدا و سیما که در معیت تیم ملی کشتی جمهوری اسلامی ایران برای گزارش مسابقات جهانی کشتی به دانمارک رفته بود، همراه تیم ملی به کشور بازنگشت و از کشورهای اروپایی تقاضای پناهندگی کرد.
اما یزدانی خرم، رئیس فدراسیون کشتی جمهوری اسلامی پناهنده شدن مهدی رستم پور گزارشگر برنامه دایره طلایی را “شایعه” خواند و گفت: “خبرنگاران با هم خرده حساب دارند. ممکن است یک خبرنگار یکی دو روز دیرتر به ایران برگردد و در این شرایط به سرعت می‌نویسند که پناهنده شده است.”
وی افزود: “خبرنگاران عضو تیم‌های ما نیستند و مختارند و زندگی‌شان دست خودشان است و می توانند همراه تیم برنگردند و چند روز بیشتر بمانند. هیچ جایی بهتر از ایران نیست. از طرف دیگر مادر و همسر رستم پور ایران هستند و او حتماً بر می‌گردد.”
اما بلافاصله بعد از سخنان رئیس فدراسیون کشتی، رستم‌پور در مصاحبه با رسانه‌های مختلف پناهندگی خود را تائید کرد و اظهار داشت: “بازنگشتن من به ایران در واقع با این مصاحبه‌ها دیگر جنبه رسمی پیدا می‌کند.”
پیش‌تر از او محمد شادابی خبرنگار ورزشی که همراه تیم ملی والیبال ایران به ایتالیا رفته بود بعد از ورود به این کشور، از کاروان تیم ملی جدا شده بود. مسئولان فدراسیون ایران نتوانستند از او خبری به دست بیاورند تا اینکه با گذشت روزها کسانی که خبر پناهندگی او را شایعه می‌دانستند، متوجه صحت این خبر شدند.
عکسان خبری خبرگزاری فارس هم در امان نبودند
پناهندگی بحث برانگیز دیگر، پناهنده شدن عکاسان خبرگزاری فارس به ترکیه بود. حسین سلمان زاده و جواد مقیمی عکاس این خبرگزاری، چندی پیش از ایران خارج شدند. ماجرا از این قرار بود که عکس‌های این دو نفر از اعتراض‌های خیابانی ایران در روزنامه‌ها و رسانه‌های خارجی به چاپ رسید و این موضوع موجب خشم مسئولین خبرگزاری فارس شد.به دنبال طرح این مسئله
مدیر خبرگزاری فارس اعلام کرد: “متوجه شده‌ایم که دو تن از عکاسان ما مخفیانه عکس گرفته و آنها را برای رسانه‌های بیگانه فرستاده‌اند. ما منتظر اطلاعات بیشتر هستیم و به زودی با آنان برخورد می‌کنیم.“ این هشدار کافی بود تا این دو عکاس در اولین فرصت از کشور خارج شوند و تقاضای پناهندگی کنند.
فرار ورزشکاران
در سال‌های اخیر بسیاری از ورزشکاران اعزامی در معیت تیم‌های ملی جمهوری اسلامی بعد از حضور در مسابقات از بازگشت به کشور خودداری کرده و به کشور میزبان درخواست پناهندگی داده‌اند. در تازه‌ترین مورد، کاراته‌کاران زن تیم ملی ایران بعد از حضور در مسابقات آلمان در آبان ماه و پس از حضور بدون حجاب در مسابقات از بازگشت به ایران خودداری کردند. همچنین طی ماه‌های گذشته از شش ژیمناست اعزامی ایران به اسپانیا، تنها سه نفر به تهران باز گشتند.پیش‌تر از آن مربی و سه قایقران زن ایرانی هم در سفر به آمریکا به این کشور پناهنده شدند. اتفاقی که بعد از پناهنده شدن یک قایقران ایرانی دیگر در جریان سفر تیم ملی ایران به آلمان تکرار شد. سروش شیخ الاسلامی بسکتبالیست ایرانی نیز از دیگر ورزشکارانی بود که بعد از خروج همراه تیم‌های ایرانی دیگر به کشور بازنگشت.
در تمامی این موارد هم فدراسیون‌های ورزشی و رسانه‌های دولتی ابتدا پناهندگی این ورزشکاران را تکذیب و حاصل جنگ روانی اعلام کردند، اما پس از مدتی این اخبار را تایید کردند.
به این ترتیب اینک در صف پناهجویان ایرانی در خارج، از ماموران رسمی دولت تا چهره های سرشناس تلویزیونی و ورزشی هم دیده می شوند.
