در پی انتشار حکم 54 ضربه شلاق و ممنوع الخروج شدن احمدرضا عابدزاده، دروازه بان پیشین تیم ملی و همچنین باشگاههای استقلال و پرسپولیس، خبرگزاری مهر دیروز اعلام کرد مرد حماسه ساز ملبورن استرالیا و لیون فرانسه چند بازیکن دیگر را شاهد می آورد که قربانی جراحی ناشیانه زانو توسط پزشک جراح او شده اند.
عابدزاده روز اول فروردین به اتفاق همسرش رهسپار آمریکا بود اما در فرودگاه به او اعلام شد ممنوع الخروج است.ماموران پس از ضبط گذرنامه عابدزاده به وی خبر دادند که به دلیل شکایت پزشک جراح اش، به تحمل 54 ضربه شلاق هم محکوم شده است.
به این ترتیب عابد زاده در تهران ماندنی شد تا پس از تعطیلات نوروزدر دادسرای میدان ارگ حاضر شود.اما او که با وجود پیگیری های فراوان هنوز موفق به حل مشکل خود نشده دیروز با حضور در سازمان نظام پزشکی از پزشک معالج خود شکایت کرد و این پرونده وارد فاز تازه ای شد.
برخورد بدو نبود پاسخگو
عابد زاده در گفت و گوبا خبرگزاری مهر با شکایت از برخوردهایی که طی روزهای گذشته با او صورت گرفته، گفته است: “بسیار ناراحت هستم و انتظار چنین نامهربانی هایی را ندارم. من برای شادی دل این مردم سختی های زیادی را کشیده ام اما متاسفانه برخوردهای ناخوشایند با من ادامه دارد.”
عابدزاده افزوده: “آقایانی که برای من حکم بریده اند و من را به تحمل 54 ضربه شلاق محکوم کرده اند رفته اند مسافرت و کسی نیست که به پرونده من رسیدگی کند. در روزهای گذشته بارها به دادسراهای مختلف مراجعه کردم اما کسی نیست که پاسخگوی من باشد و قاضی که این حکم را صادر کرده به مسافرت رفته است.”
وی با انتقاد از حکمی که غیابی برای او صادر شده، پرسیده: “چطور می شود که آقایان دادسرا، احمدرضا عابدزاده را در این مملکت پیدا نکردند و برایش غیابی حکم صادر کردند. اگر این حکم حق من بود حرفی نبود اما اگر نتوانند مرا پیدا کنند و حکم غیابی صادر کنند بحث دیگری است. این یعنی بدرفتاری با کسی که دل این مردم را بارها شاد کرده است.”
خودم را کنترل می کنم
احمدرضا عابدزاده افزوده: “حرف های ناگفته زیادی برای گفتن دارم. اما فعلا خودم را کنترل می کنم تا این حرف ها را بر زبان نیاورم. با این حال کوتاه هم نمی آیم و این پرونده را تا انتها پیگیری خواهم کرد. صبح دوشنبه هم به نظام پزشکی رفتم و از پزشکی که سال 72 زانویم را عمل کرده شکایت کردم. با چند بازیکن دیگر هم که از کار دکتر مددی شاکی بودند صحبت کردم و مطمئن باشید تا انتها پیگیر این مسئله خواهم بود تا ثابت کنم حق با کیست.”
عابدزاده در ادامه خاطرنشان کرده است:” با برخوردی که با من داشتند به حال خودم افسوس خوردم که این همه برای این کشور زحمت کشیدم و حالا اینگونه با من برخورد می کنند. این بدرفتاری ها جواب زحمات من نبود. آقایان تعطیلات من را خراب کرده اند و خودشان رفته اند مسافرت. من بعد از یکسال می خواستم بروم پسرم را ببینم اما مجبور شدم همسرم را تنها بفرستم.”
عابدزاده در پایان گفته: “مطمئن باشید تا انتها این موضوع را رسیدگی خواهم کرد تا به همه ثابت شود حق با چه کسی است. متاسفانه کم لطفی آقایان به عابدزاده تمامی ندارد. اما من کوتاه نمی آیم و حرفم را می زنم و این پرونده را هم با جدیت بیشتری پیگیری خواهم کرد.”
این محکومیت به دلیل گلایه عابدزاده از جراحی ناموفق دو زانوی آسیب دیده اش در یک گفت و گوی رسانه ای بود.بعد از آن با شکایت پزشک جراح،دادسرا با عنوان ناشناخته بودن محل اقامت احمدرضا عابدزاده، او رابه صورت غیابی ممنوع الخروج و به تحمل 54 ضربه شلاق محکوم کرد.
داستان جراحی در 19 سال پیش
در سال 1993 و هنگام مسابقه های مرحله نخست گروهی دور رفت انتخابی جام جهانی 1994 آمریکا در تهران، تیم ملی ایران با تیم های سوریه، تایوان و عمان همگروه بود که در برابر تایوان، با وجود برتری قاطع شش بر صفر، ایران به علت مصدومیت شدید عابدزاده ضربه سنگینی خورد.
در پی یک ضد حمله از سوی تایوان و ارسال یک توپ بلند عمقی برای مهاجم سریع این تیم، دروازه بان شماره یک ایران به سرعت از محوطه جریمه به استقبال توپ آمد. در نبرد هوایی برای توپ، خالی کردن زیر بدن او از سوی مهاجم حریف باعث شد تا او سقوطی سنگین به روی دو زانویش داشته باشد و از غضروف هر دو زانو دچار آسیب دیدگی شدید شود. عمل پای عابدزاده در ایران فرجام خوبی نداشت و این دروازه بان مجبور به چند عمل جراحی دیگر در آلمان برای در آوردن تکه های شکسته استخوان شد. به گفته احمدرضا عابدزاده در آلمان پزشکان متخصص به او یادآور شدند که عمل جراحی در ایران به درستی انجام نگرفته و به همین دلیل او دچار مشکلی دائمی در قسمت آسیب دیده شده است.
مصدومیت عابدزاده در 1993 باعث شد تا ایران در مرحله سرنوشت ساز انتخابی در قطر به دلیل ضعف در درون دروازه، به جام جهانی راه نیابد. اما به گفته مجتبی محرمی، همبازی ملی و همبازی او در باشگاه بعدی او (پرسپولیس)، عابدزاده با اراده ای باورنکردنی به تمرین و رسیدن به «فرم» عالی پرداخت و با وجود زانویی همچنان مصدوم، بار دیگر به تیم ملی راه یافت. او دو بار در جام ملتهای 1996 آسیا و جام جهانی 1998، در رقابت با بازیگر جوانی به نام نیما نکیسا توانست دروازه بان شماره یک شود.
در راه جام جهانی 1998 فرانسه او یکی ازارکان تساوی حماسی دو بر دو با استرالیا در ملبورن و صعود ایران به عنوان سی و دومین و آخرین تیم حاضر در بزرگترین جشنواره فوتبال جهان شد. در لیون و مون پولیه او یکی از معدود دروازه بانان تاریخ جام جهانی بود که با وجود مصدومیت در برابر آمریکا و آلمان نمایش قابل قبولی داشت. این موفقیت در راستای موفقیتهای تیم پرسپولیس در عرصه رقابتهای باشگاهی، موقعیتی ویژه نصیب دروازه بان استثنایی ایران کرد؛ اما مصدومیت کهنه او را دوباره خانه نشین و سرانجام مربی دروازه بانان باشگاهی کرد.
کمتر انتظار می رفت که سال 91 با حادثه ای عجیب برای عابدزاده آغاز شود.
او می گوید: “به خاطر مصاحبه ای که با یکی از روزنامه های کشورمان انجام دادم دکتر مددی از من شکایت کرد. ظاهرا احضاریه سه بار به آدرس دیگری رفته و پلاک مغازه من در احضاریه اشتباه خورده بود. سئوال من از آقایان مسوول این است که آیا پیدا کردن احمدرضا عابدزاده در این مملکت کار سختی بود که یک بار هم احضاریه به دست من نرسید؟ بسیاری از مردم تهران و حتی کشور می دانند که مغازه من کجای خیابان شریعتی است اما آقایان مسوول نمی توانستند این مغازه را پیدا کنند و احضاریه را به دست خودم برسانند؟”
عابدزاده سئوال می کند آیا این درست است که یک قهرمان ملی و کسی که برای این فوتبال زحمت کشیده است را به 54 ضربه شلاق محکوم کنند و با او اینگونه برخورد کنند؟
