مایکل بینیون
اواخر این ماه بازرسان سازمان ملل از تاسیسات مخفی هسته‌ای ایران در نزدیکی شهر قم دیدار می کنند تا دریابند که ایران در حال نزدیک شدن به مقام دهمین قدرت هسته‌ای جهان هست یا خیر.هر چه پیدا کنند، جهان آنقدر سلاح هسته‌ای دارد که تمام کشورهای این سیاره را نابود کند. با وجود حدود 23 هزار کلاهک، این مقدار برای 3⁄2 میلیون انفجار با قدرت هیروشیما کافی است. اما با پایان جنگ سرد و ازسرگیری مذاکرات تسلیحاتی روسیه و آمریکا برای کاهش زرادخانه‌های وسیع خود، آیا جهان امن‌تر می‌شود؟ جهان در اصول متعهد به خلع سلاح هسته‌ای است؛ اما در عمل چنین اتفاقی هرگز نمی‌افتد. روسیه و آمریکا دیگر یکدیگر را با “نابودی تضمین‌شده دوجانبه” تهدید نمی‌کنند؛ اما بیشتر از بیست سال طول کشید تا مواضع آنها از قله جنگ سرد به پایین برسد. قدرت‌های هسته‌ای دیگر قصد دارند داشته هایشان را حفظ کنند. هم انگلیس و هم فرانسه تسلیحات مستقل خود را برای حفظ مقامشان در شورای امنیت ضروری می‌بینند. انگلیس اشاره کرده است که اگر دیگر کشورها نیز این کار را بکنند کلاهک‌های خود را کاهش می‌دهد. اما حتی حزب کارگر که با هزینه آماده نگاه داشتن سلاح‌ها روبروست، از درخواست جناح چپ برای خلع سلاح هسته‌ای یکجانبه سرباز زده است. فرانسه هم با زرادخانه‌ای مدرن نیازی به انتخاب‌های دشوارندارد و میلی یا نیازی به کاهش ندارد.
قدرت‌های هسته‌ای تسلیحات خود را به عنوان آخرین چاره دفاعی در مقابل حمله دشمنان گسترش داده‌اند (هند، پاکستان و اسرائیل) یا در مورد چین، هدف آن حفاظت از منطقه مرکزی خود است، در حالیکه موضع خود را به عنوان قدرت جهانی به رخ می کشد. اما آنها با داشتن مقداری کافی سلاح هسته‌ای فقط به عنوان نیرویی بازدارنده، تمایلی به راه انداختن یک مسابقه جدید تسلیحاتی ندارند.
تنها ایران و کره‌شمالی هستند که هنوز می‌کوشند بمب‌های جدید بسازند. آفریقای جنوبی و لیبی تحقیقات تسلیحات هسته‌ای خود را کنار گذاشته‌اند. جمهوری‌های سابق شوروی (اوکراین، بلاروس و قزاقستان) خود را از شر سلاح‌ها مستقردر خاک خود خلاص کرده‌اند. کشورهایی با تکنولوژی پیشرفته نظیر آلمان و ژاپن نیز مدت‌ها پیش ساخت تسلیحات هسته‌ای را کنار گذاشتند.
منبع: تایمز، 6 اکتبر 2009
