به گفته رییس جمهور ایران، تغییر لحن در دولت اوباما اقدام بسیار مثبتی است، و در آمریکا اتفاق های مهمی دارد می افتد اما هنوز حرف ها برای ما ولی کافی نیست. وی تأکید می کند که کشورش می توانست عضو دائمی شورای امنیت سازمان ملل باشد.
به گفته رییس جمهور ایران، تغییر لحن در دولت اوباما اقدام بسیار مثبتی است، و در آمریکا اتفاق های مهمی دارد می افتد اما هنوز حرف ها برای ما ولی کافی نیست.
وی تأکید می کند که کشورش می توانست عضو دائمی شورای امنیت سازمان ملل باشد.
محمود احمدی نژاد در مصاحبه ای با روزنامه ال پائیس از توقعاتش از رییس جمهور ایالات متحده سخن گفته و خواستار عمل، و نه حرف، از سوی اوباما شده. از نظر او، استراتژی جدید در افغانستان استراتژی صحیحی نیست. او در این مصاحبه به بحث پیرامون ماهیت واقعی برنامه هسته ای ایران نیز می پردازد.
اوباما در فیلمی به مردم ایران پیام داده. آیا این فیلم را دیده اید؟
بله، در حال حاضر اتفاقات بزرگی در ایالات متحده در حال وقوع است. فکر می کنم مقامات امریکایی دارند اولین گام ها را به سوی پیشرفت برمی دارند.
نظر شما در مورد سخنان او چیست؟
سخنان او در من احساسات متناقضی ایجاد کرد. چند بخش آن تازه، ولی بخش های دیگر تکرار مواضع پیشین بود. برای من تعجب آور بود که اوباما دیدگاهی چنین بزرگ از تمدن، تاریخ و فرهنگ ایرانی دارد. خاطرنشان کردن او به اینکه احترام دوطرفه و روابط صادقانه بین دو کشور موضوعات اساسی برای همکاری اند نیز بسیار مثبت بود. او در بخشی از سخنانش گفت که موقعیت یک کشور در جهان تنها وابسته به قدرت نظامی اش نیست. دیگر زمان امر کردن کشوری به کشور دیگر گذشته است.
منظورتان چیست؟
اینکه اوباما اکنون باید سخنان خود را با عمل همراه کند.
رییس جمهور امریکا که اظهاراتش گاهی ضداسراییلی است، بی شک از یک شروع جدید در روابط با ایران سخن گفته و دست خود را به سوی شما دراز کرده…
من از سوی اوباما چنین اظهاراتی نشنیده ام، ولی اکنون به چیزهایی که می گوید توجه می کنم. البته مسأله دقیقاً همین جاست: منظور از یک شروع جدید چیست؟ آیا به واقع تغییراتی در سیاست امریکا حاصل شده؟ ما از تغییرات استقبال می کنیم، ولی هنوز چنین چیزی اتفاق نیفتاده.
آیا شما حاضرید با امریکا روابط داشته باشید؟
شما چه فکر می کنید؟
جهان دنبال پاسخ شماست، نه پاسخ ما…
من پیامی برای رییس جمهور جدید امریکا ارسال کردم. این یک گام بسیار بزرگ بود. من پیروزی او در انتخابات را تبریک گفتم و به چند موضوع دیگر نیز در نامه ام اشاره کردم؛ ما همواره علاقه مند بوده و هستیم که ببینیم چه تغییرات چشمگیری حاصل خواهد شد.
تغییرات که بی شک حاصل شده… بوش اعلام کرده بود که ایران یکی از اعضای محور شرارت است و به طور غیرمستقیم تهران را به تغییر حکومت تهدید کرده بود. همین که دولت اوباما تاکنون این سخنان را ادامه نداده، خود نشانه تغییر است. نظر شما چیست؟
بله، تغییرات در گفتار ایجاد شده، ولی این کافی نیست.
شما می گویید که اعتبار و آبروی ایالات متحده در دوره ریاست جمهوری بوش رو به زوال رفته. ولی آقای رییس جمهور با تمام احترامی که برای شما قائلم، آبرو و اعتبار ایران نیز در دوره ریاست جمهوری شما زیر سؤال رفته؟
کجا؟ با چه کسی؟ با کسانی که در قدرت اند یا با مردم؟ اگر با مردم، با چه مردمی، اگر با دولت ها، با چه دولت هایی؟ ما از حمایت ۱۱۸ کشور عضو جنبش عدم تعهد برخوردار هستیم. من قبول دارم که اعتبار ما در نزد دولت امریکا و چند دولت اروپایی خوب نیست، ولی این مشکل خود آنهاست. همه ملت ها از دست دولت امریکا خسته شده اند.
ولی شما حتی حاضر نیستید به دولت جدید امریکا فرصت بدهید. رفتار شما توأم با بدگمانی است…
ما با احترام با اوباما صحبت می کنیم، ولی واقع بین هستیم. مشتاقیم که شاهد تغییرات واقعی باشیم. و البته مایلیم در تصحیح سیاست غلط به کار رفته در افغانستان نیز سهیم باشیم.
پیشنهاد شما در این مورد چیست؟
ببینید، تاکنون بیش از ۲۵۰ میلیون دلار [۱۹۰ میلیون یورو] صرف اقدامات نظامی در افغانستان شده. این مبلغ با توجه به جمعیت ۳۰ میلیونی این کشور معادل با بیش از ۸۰۰۰ دلار برای هر نفر می شود. این پول می توانست صرف جاده سازی و احداث کارخانجات شود. می توانست برای ساخت دانشگاه و حاصلخیز کردن زمین های کشاورزی به کار رود. اگر این کارها انجام شده بود، آیا جایی برای تروریست ها باقی می ماند؟ راه حل افغانستان یک راه حل نظامی نیست، بلکه بشری است. غرب باید به خاطر خودش به حرف های ما گوش بدهد. اگر این کار را نکند، ما از کمک در این زمینه دست می کشیم.
آیا شما مصرانه بر این باورید که ایالات متحده باید از منطقه خارج شود؟
در این مورد یک نقشه منطقی وجود ندارد. خارج شدن نیروها یکی از تدابیر است که باید به طور همزمان با اقدامات دیگری همراه شود، مانند تقویت دولت های منطقه ای. آیا شما می دانید که از زمان حضور سازمان ناتو در افغانستان، میزان تولید مواد مخدر ۵ برابر شده است؟
تردیدهای بسیاری وجود دارد مبنی بر اینکه ایران درحال تولید بمب هسته ای است. چهار قطعنامه از سوی سازمان ملل به هدف مجاب کردن تهران در تعلیق فعالیت های غنی سازی صادر شده. جهان در انتظار یک اقدام مثبت است. به راستی چرا شما، حتی برای یک مدت محدود، غنی سازی اورانیوم را متوقف نمی کنید تا بدین ترتیب مقدمات برای انجام مذاکرات جدی به وجود آید؟
این جور بحث ها دیگر کهنه شده و زمان ایراد چنین مسایلی گذشته. ۱۱۸ کشور عضو جنبش عدم تعهد به اتفاق از ما حمایت می کنند. اگر کشورهایی هستند که با ما مخالف اند، نمی توان آن چند کشور را کل جهان تلقی کرد.
به هرحال حتی اگر پذیرش آن سخت هم باشد، باید پذیرفت که مهم ترین نهاد بین المللی، یعنی شورای امنیت سازمان ملل، با مواضع شما مخالف است. نه تنها کشورهای غربی، بلکه چین و روسیه نیز به اعمال تحریم ها علیه ایران رأی داده اند.
حداقل ۱۰ عضو شورای امنیت تاکنون به ما گفته اند که تحت فشارهای امریکا و بریتانیا علیه ما رأی داده اند. همه ملت ها باید مورد احترام قرار گیرند و باید از حقوق یکسان برخوردار باشند.
ایران از چه حقی محروم شده است؟
اگر یک فن آوری مفید شناخته شده، همه باید از آن بهره مند باشند. اگر مفید نیست، پس هیچ کس نباید آن را داشته باشد. آیا این درست است که ایالات متحده ۵۴۰۰ کلاهک هسته ای داشته باشد و آلمان یکی هم نداشته باشد؟ چه کسی اجازه انجام تحقیقات در زمینه استفاده صلح آمیز از انرژی هسته ای را صادر می کند؟ منطق ما کاملاً واضح است: حقوق یکسان برای همه. ترکیب شورای امنیت و اختصاص حق وتو برای پنج عضو دائمی این شورا نتیجه جنگ جهانی دوم است که ۶۰ سال پیش به پایان رسیده. آیا کشورهای پیروز در این جنگ باید برای همیشه بر بشریت حکمرانی کنند؟ کشورهای تشکیل دهنده شورای امنیت باید تغییر کنند.
شاید منظور شما کشورهایی مانند هندوستان، آلمان یا آفریقای جنوبی است… آیا ایران نیز باید عضو شورای امنیت باشد؟
اگر در جهان مسایل به شکلی عادلانه و منصفانه انجام می شد، ایران نیز می توانست یکی از اعضای شورای امنیت باشد. ما این ایده را نمی پذیریم که چند کشور خود را مالک جهان بدانند.
جهان نسبت به مواضع شما بدگمان است و نگرانی اصلی جامعه بین الملل نیز این است که شما در حال ساخت بمب هستید؟
ما علاقه ای به ساخت بمب نداریم.
منبع: ال پائیس، ۱۵ آوریل
