آرامش از دانشجویان، تنش از پلیس

نویسنده

koyedaneshgah.jpg

البرز محمودی

با اینکه همه خبرهای سیاسی ایران تحت تاثیر انتخابات اخیر و بحث رد صلاحیت هاست، اما روز جمعه با ‏اعتراض دانشجویان ساکن کوی دانشگاه، می رفت که بحرانی دیگر در راس اخبار قرار گیرد؛ اتفاقی که ‏دانشجویان دانشگاه تهران موفق به اداره آن شدند.‏

ناآرامی در کوی دانشگاه از آن جهت پر اهمیت است که پس از وقایع خردادماه سال 82، وحاکمیت فضایی امنیتی ‏و نظامی بر این مجموعه دانشجویی، هر حرکتی با برخورد حراست و ارگان های شبه نظامی داخل دانشگاه روبه ‏رو می شود. ‏

‎ ‎علت اعتراض‎ ‎

پس از اینکه در چند روز اخیر اعتراض دانشجویان ساکن در کوی دانشگاه در مورد کیفیت غذا به جایی نرسید، ‏ظهر جمعه تعداد زیادی از دانشجویان تصمیم گرفتند به کیفیت پایین غذا اعتراض کنند. این دانشجویان پس از آنکه ‏غذای خود را از سلف سرویس دانشگاه تحویل گرفتند به نشانه اعتراض غذا ها را در همانجا روی زمین ریختند. ‏

دانشجویان معترض که تعداد آنان به 500 نفر می رسید، پس از این اقدام دررستوران کوی دانشگاه متحصن ‏شدند.جایی که انتظار داشتند با مسئولان رو به رو شوند؛ اما از آنجا که هیچ یک از مسئولین برای پاسخگویی به ‏این اعتراض صنفی یا شنیدن سخنان معترضان در محل حاضر نشد، دانشجویان تصمیم به راهپیمایی در داخل ‏کوی و بیان اعتراض خود گرفتند. ‏

به دنبال این تصمیم دانشجویان به راهپیمایی در محوطه کوی دانشگاه پرداختند و لحظه بر لحظه هم بر تعداد آنها ‏افزوده شد؛ در این مرحله بود که کم کم مسوولان در کوی دیده شدند. ‏

در این میان اقدام مسوولان حراست کوی قابل توجه بود چرا که آنان پس از آغاز راهپیمایی دانشجویان، ضمن ‏بستن درهای کوی دانشگاه، با خبرکردن نیروهای انتظامی فضا را ملتهب کردند. در حالیکه به گفته بسیاری از ‏دانشجویان، این حرکت به منظور یک اعتراض صنفی و دانشجویی صورت گرفته و لازم نبود نیروهای ضد ‏شورش مجهز به تجهیزات کامل در صحنه حاضر شود.وضعیتی که از دیددانشجویان «تحریک آمیز» تلقی و ‏منجر به تجمع آنان در پشت در های خروجی شد. ‏

در همین ارتباط فرید هاشمی، سخنگوی دانشجویان دموکراسی خواه دانشگاه تهران در مصاحبه با به رادیو فردا ‏تاکید کرد که هر چند گاهی اعتراضات غیر صنفی هم می شود اما “مهمترین دلیل این تجمع صنفی بوده است.” ‏

هاشمی روایت دیگری از آغاز تجمع ارایه می دهد و دلیل گسترش تجمع را، توهین مدیر کوی دانشگاه می داند. به ‏گفته وی، فرهادی، ‌مدیر کوی وقتی با اعتراض دانشجویان به غذای بی کیفیت مواجه شد نه تنها این موضوع را ‏نپذیرفت بلکه اظهار داشت: “این امکانات رفاهی هم که در اختیار‎ ‎دانشجویان قرار گرفته و کیفیت آن هم مناسب ‏نیست، لطفی به دانشجویان است.” ‏

‏ متعاقب این اظهارات، اعتراض دانشجویان بالا گرفت و آنها به سمت یکی از درهای خروجی کوی دانشگاه ‏حرکت کردند وبعد از ساعاتی تعداد آنها به بیش از1000 نفر رسید. ‏

دانشجویان سپس از کوی دانشگاه خارج شدند و به سمت خیابان مجاور کوی دانشگاه، یعنی امیر آباد رفتند. ‏خیابانی که در سالهای اخیر همواره میزبان دانشجویان معترض بوده است و آخرین بار در روزهای خرداد 1382 ‏چنین اعتراضاتی را به خود دید. ‏

دانشجویان پس از خروج از محوطه کوی، همچنان به دادن شعار های صنفی پرداختند: “غذای با کیفیت حق مسلم ‏ماست”. آنها همچنین به دلیل بی توجهی های مدیرکل کوی دانشگاه به اعتراضات صنفی دانشجویان، خواستار ‏استعفای “فرهادی” شدند.‏

‎ ‎تحریکات پلیس‎ ‎

با این وجود و در حالیکه دانشجویان هیچ شعار سیاسی نمی داند، ماموران یپان های ویژه ضد شورش و نیروی ‏انتظامی با آرایشی خاص، فضای تحریک آمیزی ایجاد کردند. همزمان حدود پنجاه موتور سوار با لباس های سیاه ‏و مجهز به ماسک، در مقابل دانشجویان آرایش تهاجمی گرفتند. البته به گفته فرید‎ ‎هاشمی “درگیری نیروهای ضد ‏شورش با دانشجویان مستقیم نبود و آنها تلاشمی ‏‎ ‎کردند دانشجویان را متفرق کنند؛ با این حال دانشجویان ماندند و ‏به تجمع‎ ‎خود ادامه دادند‎.‎‏”‏

این تجمع عاقبت با درایت دانشجویان و بعد از حضور معاون امور دانشجویی دانشگاه و وعده حل مشکلات ‏دانشجویان به پایان رسید و معترضین به داخل کوی‎ ‎برگشتند‎.‎‏ در این ماجرا کسی دستگیر نشد اما برخی از ‏دانشجویان از احضار به حراست دانشگاه ابراز نگرانی می کنند. ‏

‎ ‎روزهای ملتهب دانشگاه ها‎ ‎

‎ ‎دانشگاه های ایران در ماههای اخیر روزهای بسیار ملتهبی را گذرانده اند.در همین ارتباط در هفته های اخیر ‏تعداد قابل توجهی از دانشجویان، به علت آنچه وزارت اطلاعات آن را “گرایش به چپ” نامیده بازداشت شده اند. ‏تعداد زیادی از دانشجویان نیز به کمیته انضباطی احضار شده اند. هاشمی در این باره گفته است: “تعداد‎ ‎دانشجویان احضار شده دانشگاه به کمیته های انضباطی زیاد است. فهرستی‎ ‎طولانی از دانشجویان تهیه شده و به ‏تدریج آنها را به کمیته های انضباطی‎ ‎احضار می کنند. سیاست مسئولان دانشگاه تهران به این صورت است که ‏دانشجویان‎ ‎را به تدریج احضار می کنند تا نتوان بر آن احضارهای فله ای نام نهاد‏‎.‎‏” ‏