نگاه ما

مرثیه

رضا مقصدی

 

 

باز نفَس ، قفس شده ست

غم به صدای من نشست.

باز ترانه های من

سینه به سینه رفت وُ رفت

تا به دل ِ وطن نشست.

خاطره ی خمیده را

عاطفه ام چراغ شد.

با گل ِ ارغوان بگو !

آنکه ترا سرود کرد

مرثیه خوان ِ باغ شد.

از بزرگان سربلند موسیقی ایران است.که به سال هزار و سیصد ونُه ی خورشیدی در بوشهر ، پا به گُستره ی گیتی می گذارد.

آشنایی ِ مادرش به موسیقی و دلبستگی اش به دستگاهِ “همایون”، نام همایون را بر او رقم زده است. در ده سالگی ، نگاهِ نازنین ِ ابوالحسن صبا ست که به رقص ِانگشتهای کودکانه اش بر آرشه ی ویلون، درنگ می کند واستاد او را به شاگردی می پذیرد. از آن پس، به جان می کوشد تا بنیاد های علمی ِ آهنگسازی را از او و بلند پایگانِ این گستره ی گویا به زیبایی بیاموزد وآثاری را به یادگار بگذارد که با کلام معطر ِترانه سُرایان برجسته تا دیر ،تا همیشه ، سینه به سینه ، ورق خواهد خورد.

بخشی از آهنگ های او:

اشک من ،هویدا شد با شعری از بیژن ترقی وبا صدای مرضیه

امشب در سر ، شوری دارم با شعری از کریم فکور و با صدای الهه

رسوای زمانه منم شعر از بهادُر یگانه و صدا از الهه

آیا همه ی شما بی گناهید؟ با صدای مرضیه

تو ای پری کجایی؟ با شعری از هوشنگ ابتهاح وصدای حسین قوامی

خاطرات عمر رفته با ترانه ی معینی کرمانشاهی وصدای دلکش مرضیه.

 

ساغرم شکست ای ساقی ( مرضیه)

http://www.youtube.com/watch?v=RBZ9-i4_z2M

      
امشب در سر شوری دارم (پروین)
http://www.youtube.com/watch?v=iqahDWuFpBw[](http://)