نادر کرمی
در حالی که هشت دانشجوی دانشگاه پلی تکنیک تهران در بازداشت به سر می برند و هنوز التهاب ناشی از وقایع این دانشگاه فروکش نکرده است، فعالان دانشجویی در دانشگاه علامه بی سابقه ترین برخوردها را از سوی مسئولان وزارت علوم و کمیته انضباطی دانشگاه علامه تجربه می کنند.
سه دانشجوی بازداشت، بیش از 12 دانشجو با احکام انضباطی مواجه، تعداد زیادی ممنوع الورود شده و تقریبا اثری از تشکل های دانشجویی به ویژه انجمن های اسلامی نمانده است.
بخش عمده ای از احکام انضباطی صادر شده برای این دانشجویان که درپی تجمعات صنفی ماه گذشته در دانشکده های اقتصاد، علوم اجتماعی و حقوق و علوم سیاسی صادر شده است مطابق آیین نامه انضباطی دانشگاه ها سنگین ترین نوع محکومیت در صلاحیت کمیته های انضباطی یعنی “دو ترم تعلیق با احتساب سنوات” است که به گفته تعدادی از دانشجویان محکوم عملا منجر به اخراج آموزشی آنها خواهد شد.
رشید اسماعیلی دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق بشر دانشگاه علامه که خود نیز به کمیته انضباطی احضار شده و در انتظار حکم انضباطی خود است در گفتگو با “روز” تعداد دانشجویان محکوم در این دانشگاه را این گونه بیان می کند: “دانشکده ادبیات: علیرضا موسوی، سعید فیض الله زاده، ماندانا چترچی، علیرضا ارشادی فر، محسن ایرجی، مجید دری و میثم قهوه چیان. دانشکده اقتصاد: مهدیه گلرو، مازیار سمیعی. دانشکده حقوق: امیر رییسیان، حمید قهوه چیان. دانشکده ارتباطات: دو دانشجو که نخواسته اند نامشام فاش شود” وی همچنین اضافه می کند که قریب به 10 دانشجوی دیگر در انتظار ابلاغ حکم هستند که احتمالا تا چند روز آینده احکام آنها اعلام خواهد شد. “
وی همچنین به انحلال انجن اسلامی این دانشگاه اشاره می کند و به عنوان آخرین نمونه از پلمپ دفتر انجمن اسلامی دانشکده بیمه اکو نام می برد.
اسماعیلی از سوی دیگر ممنوع الورود ساختن تعدادی از دانشجویان به ویژه در دانشکده اقتصاد را که اصولا خلاف موازین قانونی و امری خارج از صلاحیت کمیته های انضباطی و حراست دانشکده ها است در زمان امتحانات را نوعی تعلیق از تحصیل می داند که در حال اجراست و عملا دانشجویان را از ادامه تحصیل باز می دارد.
این دانشجوی دانشگاه علامه در مورد برخوردهای اخیر در این دانشگاه می گوید: “مدیریت دانشگاه روند غیر دموکراتیک و غیرقانونی را در جهت یکدست کردن دانشگاه در پیش گرفته است.” وی می افزاید:“از آنجایی که دانشگاه علامه دانشگاه تخصصی علوم انسانی در ایران است آزادی بیان در آن از اهمیت ویژه ای برخوردار است و مسئولان باید متوجه باشند که در چنین دانشگاهی هم اگر قرار باشد نظرات یکدست شود دیگر نباید به دنبال شعارهایی نظیر «تولید علم» بود”.
اسماعیلی که فشارهای اخیر بر دانشگاه را دستاورد حاکمیت یکدست شده می داند در عین حال انتقاداتی را نیز به احزاب سیاسی اصلاح طلب وارد می داند و برای نمونه می گوید: “ دبیرکل جبهه مشارکت که لازم دید سریعا در برابر اعتراض دانشجویان دانشگاه پلی تکنیک به رییس جمهور موضع بگیرد آیا نباید در برابر این برخوردهای بی سابقه موضعی بگیرد”. وی همچنین برخورد با دانشجویان را هشداری به کلیه فعالان مدنی و سیاسی می داند و معتقد است : آنها نباید سرنوشت خود را جدا از دانشجویان تصور کنند” .
اسماعیلی در پایان گفتگوی خود با “روز” احکام سنگین انضباطی که آینده و موقعیت اجتماعی دانشجویان را به شدت تحت تاثیر قرار می دهد را “تنها نتیجه و تاوان انتقاد به عملکرد رییس و مدیریت دانشگاه علامه طباطبایی و طرح برخی از مطالبات صنفی که از جمله حقوق مسلم دانشجویان است” می داند.
در همین رابطه دفتر تحکیم وحدت نیز اطلاعیه ای صادر کرده است. در این اطلاعیه با اشاره به وقایع دانشگاه های پلی تکنیک و علامه آمده است: “هم زمان با آغاز امتحانات در دانشگاههای گوناگون شاهد صدور احکام کمیته انضباطی برای دانشجویان هستیم که اوج این برخوردها در دانشگاه علامه رخ داده است. دانشجویان دانشگاه علامه در حالی با احکام سنگین کمیته انضباطی مواجه می گردند که تنها جرم آنها اعتراض به تخلفات مسئولین از قوانین می باشد.مسئولنی که با وجود ضرب و شتم دانشجویان نتوانستند مقاومت انان را در هم بشکند واکنون زمان امتحانات را برای انتقام گیری و رسیدن به اهداف شوم خود انتخاب نموده اند ودر این ایام دانشجویان منتقد را از حضور در جلسه امتحان باز می دارند و یا آنها را به کمیته انضباطی احضار و با احکام سنگین بدرقه می نمایند. این اقدامات در حالی است مسئولینی که دانشجویان را ضرب و شتم کردند مورد هیچ بازخواستی قرار نمی گیرند.”
در ادامه این بیانیه با اشاره به وقایع دانشگاه پلی تکنیک و اخراج اساتید آمده است: “اما در کنار این برخوردها که در دولت نهم به یک رویه بدل گشته است همچنان شاهد ادامه سناریوی نخ نمای دانشگاه امیر کبیر هستیم. در حالی که از همان ابتدای انتشار مطالب موهن بسیاری از اساتید، فعالین دانشجویی، روشنفکران، فعالین سیاسی و مدنی انتشار این مطالب را به مخالفان استقلال و نقادی دانشگاهیان نسبت دادند اما همچنان شاهد ادامه بازداشت 8 تن از دانشجویان دانشگاه امیر کبیر هستیم که از بازداشت اولین نفر انها بیش از چهل روز می گذرد . همچنبن دراقدامی عجیب نماینده یکی از نهادهای امنیتی در دانشگاه امیر کبیر حضور یافت و اعلام نمود که دانشجویان گناهکار هستند و این در حالی بود که اخباری نگران کننده مبنی بر ضرب وشتم دانشجویان برای اعتراف انتشار یافته است و در نهایت نیز در حرکتی نمایشی گروهی از اساتید دانشگاه امیر کبیر راهی زندان اوین شدند تا به بررسی نحوه برخورد با دانشجویان در زندان بپردازند و جالب اینکه در این دیدار تنها یک دانشجو را ملاقات کردند و جای این سوال باقی است که 7 دانشجوی دیگر در چه وضعیتی قرار داشتند که برپاکنندگان این دیدار نمایشی اجازه ملاقات با آنها را به اساتید خودی نیز نداده اند!”
همچنین در تمام این مدت همچنان فشار بر دانشجویان برای اخذ اعتراف ادامه دارد اعترافاتی که بارها از سوی افراد مختلف و چهرهای بسیار سرشناس سیاسی در این کشور بیان گردیده است و بلافاصله پس از رهایی آنها از فشار زندان تکذیب گردیده است .
در غائله امیر کبیر همچنان جای این سوالات باقی است که چرا قاضی پرونده و مسئولین وزارت علوم پیش از هر محاکمه ای دانشجویان را متهم کرده اند؟ چرا هنوز این دانشجویان حق ملاقات با وکیل را ندارند ؟ به چه دلیل خانوادهای این دانشجوان حق ملاقات با انان را ندارند؟ چرا مسئولین دانشگاه امیر کبیر، وزارت علوم و تشکلهای همفکرشان که خود متهم هستند که در این اقدام جهت خاموش کردن صدای مخالفان سهیم بوده اند حتی مورد سوال نیز قرار نمی گیرند ؟ و به راستی اگر این دانشجویان تحت فشاربرای اعتراف به گناه نکرده نمی باشند چرا حق هیچ ملاقاتی را ندارند؟ چرا باید بیش از چهل روز را دربند باشند؟ چرا ملوانان انگلیسی که دولت با بحران آفرینی آنها را دستگیر نمود و متجاوزشان خواند با هدایای گوناگون بدرقه شدند اما دانشجویان باید به جرم گناه نکرده بیش از چهل روز در زندان بمانند؟
دفتر تحکیم وحدت ضمن محکوم کردن برخوردهای صورت گرفته با آقای دکتر کدیور و آقای کاووسیان صدور احکام سنگین کمیته انضباطی در ایام امتحانات برای دانشجویان و به خصوص دانشجویان علامه را محکوم می نماییم و همچنان تاکید می ورزیم که 8 دانشجو دربند امیر کبیر بی گناه می باشند و تداوم بازدشات انها و تلاش برای اخذ اعتراف تحت فشار حاصلی جز بی آبرویی برای آمران و عاملان این اقدام ندارد.”