به دنبال انعکاس منفی تصمیم دولت احمدی نژاد برای انحلال خانه سینما، در سطح جهان، اعتراض ها به سینماگرانی رسید که اعتقاد خود را به جمهوری اسلامی حفظ کرده و آثارشان تاکنون موجب افتخار حکومت بوده است،مجید مجیدی، منوچهر محمدی، کمال تبریزی، محمدرضا هنرمند، ابراهیم حاتمی‌کیا، مجتبی راعی، حسن برزیده، سیدرضا میرکریمی و احمدرضا درویش در نامه ای هشدار داده اند که این تصمیم دولت با شان فرهنگ تناسبی ندارد.
همزمان با اعتراض های گسترده اهل فرهنگ، رییس مرکز پژوهش های مجلس احتمال داد این تصمیم وزارت ارشاد ساختن زمینه ای برای جلب محبوبیت برای احمدی نژاد است تا در آخرین لحظات به عنوان ناجی این حرفه پرهوادار وارد صحنه شود.
خانه سینما، یک نهادمدنی یادگار دوران اصلاحات است که همانند جامعه روزنامه نگاران، بیشترین تعداد از صنفی تاثیرگذار را زیر پوشش گرفته است که در مقابل فشارها و تحمیل های تندروان و متحجرین واکنش های آگاه کننده ای داشته است.
روزنامه کیهان روز شنبه در یادداشتی نوشت نگاهی به عملکرد چند ساله خانه سینما که بایستی هم و غمش، صنوف سینمایی و امنیت شغلی و اصول هنری و راهکارهایی برای ارتقای سینمای این مرز و بوم باشد نشان می دهد که این مجموعه طی این سال ها نه تنها توجه و تمرکز درستی بر این وظایف اصلی و اولیه اش نداشته بلکه تا توانسته آتش بیار معرکه ای شده است که دودش به چشم سینماگران و مردم و سینمای ایران رفته است و نفعش را رسانه های غربی و شبکه های ماهواره ای مخالف نظام و اسلام برده اند.
به نظر کارشناسان امنیتی حاضر در تحریریه روزنامه کیهان خانه سینما، نه محلی برای سینماگران و درمان دردهای آنان و جایی برای رفع و رجوع زخم های بی شمار این سینما، بلکه محلی شده است برای اردوکشی های متعصبانه سیاسی و شخصی و رو کم کنی این و آن. و در این میان آنچه مغفول مانده و به فراموشی سپرده شده اصل سینما و مصائب و مشکلات سینمای ایران است.
مقاله کیهان با اشاره به نارضایتی کسانی مانند شمقدری که مشاور سینمائی احمدی نژاد است از عملکرد خانه سینما نوشته آیا به راستی مدیران این خانه، طی این سال ها و در میانه غبار این دعواهای غیراصولی و افراط کاری های مهوع و زد و بندهای گروهی و به جان هم انداختن هنرمندان و مسئولین سینمایی، لحظه ای به این نکته اندیشیده اند که بر سر شاخ نشسته اند و بن می برند و کاری می کنند که بالاخره روزی به اینجا ختم خواهد شد که دیگر نه از تاک نشان ماند و نه از تاک نشان!
مقاله کیهان که ننوانسته ماده ای قانونی برای تصمیم وزارت ارشاد پیدا کند نوشته بر اساس قانون وجدان های بیدار “فعالیت های چند ساله اخیر خانه سینما غیرقانونی است؛ آن هم به شدت و حدت! حیف سینمای ایران که همچون گوشت قربانی و کودک یتیمی افتاده است به دست یک مشت شبه هنرمند مبتذل ساز و مشتی افراط کار و مدیر بی توجه و البته اسیر در خانه ای که برای هر جا و هر کسی باشد، برای سینمای ایران نیست! خانه ای با دیوارهای بلند و بی پنجره..!
بیانیه نه تن سینماگر شاخص که خبرآنلاین آن را منعکس کرده از این قرارست:
یا حافظ یا رافع
ماهی این آب گل‌آلود کجاست؟
عقل و عقلاء که حیرانند.
قانون و قانوندانان هم که تایید نمی‌کنند.
مصلحت این ایام سخت هم که اقتضاء نمی‌کند.
با شان و فرهنگ هم که تناسبی ندارد.
پس چرا این فرمان چند خطی “انحلال”، چنین آشوبی بپا کرده است؟
عزیزان؛ ما یقین کردیم که این میل مرموز، قصدی جز بالا بردن هزینه برای نظام اسلامی ندارد.
این آب گل‌آلود شده، حاصل طراحی مهندسانی است که با وعده ریل‌گذاری سینمای آرمانی، ریل قطارِ شتابانِ سینما را بی‌هراس از واژگونی برمی‌چینند.
آیا سه سال سکانداری سینما نتیجه‌اش چنین افتخاریست که مقام محترم وزارت فرهنگ در مقابل دیدگان مردم، با لحنی امنیتی خبر از کشف و ضبط و توقیف خانه‌ای را بدهد که دو دهه مامن اهالی سینما بوده است؟
آیا در این مدت بقیه ارکان نظام خواب بوده‌اند؟
آقای وزیر اشتباه نشسته‌اید. اینجا عرصه فرهنگ است و این خانه چند روزی میزبان شماست. براستی این ادب مهمانی را از کجا آورده‌اید؟
سخن ما نه خانه سینماست و نه عملکرد آن، که هر چه هست از همه ماست؛ ولی اگر ذره‌ای انصاف و معرفت باشد، می‌داند که غالب این سینمای نجیب، مولود فرزندان نهضتی است که در پاسداری آن جان و مال و آبرو گذاشته‌اند و حاضر نیستند تن به اراده نامیمون و فراقانونی بدهند که هدفش سرکوب استقلال و حریت کسانی است که خود را ملتزم به ارزش‌های آرمانی نظام و قانون اساسی می‌دانند.
باشد که بزرگان و دلسوزان کشور بشنوند و چاره‌ای بیندیشند.
فتوکل علی الله. هفدهم دی ماه یکهزار و سیصد و نود
