با گذشت دو روز از بازی تیم‌های ملی ایران و آرژانتین، بحث در در شبکه‌های مجازی همچنان داغ است و کاربران ایرانی به تحلیل و تفسیر بازی، نتیجه و بازیکنان می‌پردازند. در این بین یکی از ستاره‌های بی‌چون و چرا، علیرضا حقیقی است؛ بازیکنی که به ناگهان مرزهای شهرت و محبوبیت را درنوردیده و طرفداران بسیاری، بین ایرانی‌ها و غیرایرانی‌ها پیدا کرده است.
می‌خواست عابدزاده بشود
روز دوشنبه، عکسی در شبکه‌های مجازی دست به دست می‌شد مربوط به صفحه اول یکی از نشریات ایران در اسفند ۱۳۸۱؛ علیرضا حقیقی نوجوان که آن روزها دروازه‌بان تیم ملی نونهالان بود، عکسی از احمدرضا عابدزاده در دست داشت و با این تیتر که: ۱۰ سال دیگر عابدزاده می‌شوم.
عابدزاده شدن رویای همه دروازه‌بان‌های ایرانی است تا مانند او به اوج محبوبیت و اعتبار در فوتبال ایران برسند اما وبسایت فیفا از همان روز اول و بازی با نیجریه لقب عابدزاده را تقدیم علیرضا کرد تا مشخص شود این جوان خوش قد و بالا تا چه اندازه هوش از سر همه ربوده است. عقاب آسیا لقب احمدرضا عابدزاده بود که در بسیاری از بازی‌های حساس تیم ملی ایران، ناجی و ستاره بود اما حالا وبسایت فیفا، از نخستین بازی ملی جدی حقیقی، او را عقاب جدید آسیا می‌داند.
علیرضا حقیقی ۲۶ ساله، سورپرایز کارلوس کیروش در ترکیب تیم ملی ایران مقابل نیجریه بود. وقتی مهدی رحمتی در بهمن ماه سال ۹۱ از تیم ملی کناره‌گیری کرد و پس از آن هیچ‌گاه توسط کیروش به تیم ملی دعوت نشد، حتی خود حقیقی هم فکر نمی‌کرد کوچکترین شانسی برای ایستادن در دروازه تیم ملی داشته باشد. کیروش پس از رحمتی، به رحمان احمدی دروازه‌بان سپاهان اصفهان اعتماد کرد و دانیال داوری، دروازه‌بان دورگه شاغل در بوندسلیگا هم یک رقیب جدی بود. اتفاقا داوری هم از حیث چهره و اندام، در آن روزها مورد توجه بسیار قرار داشت و چشم و ابرو و قد و بالای حقیقی برای طرفداران فوتبال در ایران، خریدار نداشت. تیم ملی با حضور ثابت رحمان احمدی به جام‌جهانی رسید و سوشا مکانی و حامد لک، دو دروازه‌بانی که در لیگ برتر فوتبال ایران درخشیده بودند به لیست متقاضیان حضور در چارچوب دروازه ایران اضافه شدند. باز هم در آن روزها کسی شانسی برای حقیقی قائل نبود چرا که دروازه‌بان جوان و جنجالی، روزهای خوبی را پشت سر نمی‌گذاشت.
او سه سال بود که به ندرت به بازی گرفته می‌شد و حتی گاهی در لیست ذخیره هم نبود. از پرسپولیس ایران تا روبین کازان روسیه و تیم گمنامی در دسته دوم پرتغال، حقیقی به مشکل برخورده بود و کارنامه‌ای پر از سکونشینی، جنجال و اخراج به جا گذاشته بود.
معلوم نیست کیروش پرتغالی در این جوان پرشور چه دیده بود که همچنان به او اعتماد داشت و جایی برایش در تیم ملی درنظر می‌گرفت. حتی کار به اتهام دلالی به کیروش و همکارانش زده شد که لابد آنها حقیقی را به پرتغال برده‌اند و حضورش در تیم ملی از صدقه سر این روابط است. اما اتفاقات به گونه‌ای رخ داد که این دروازه‌بان کم‌شانس روز به روز به کسب جایگاه ثابت در تیم ملی نزدیک‌تر شود.
۱۲ اردیبهشت ماه روز تولد علیرضا حقیقی بود اما حتی تا آن موقع هم بزرگ‌ترین کادویی که می‌توانست تصور کند، نشستن روی نیمکت تیم ملی بود نه ایستادن درون چارچوب. با این حال داوری نتوانست از پس فارسی حرف زدن بربیاید و با چند اشتباه خود را از چشم سرمربی انداخت. رحمان احمدی هم در باشگاه خودش و بازی تدارکاتی تیم ملی متزلزل عمل کرد تا شماره یک روی پیراهنش بی‌مصرف شود. در نهایت این شماره ۱۲، علیرضا حقیقی بود که در روز بازگشت ایران به میدان جام جهانی دروازه‌بان تیم ملی بود. آن روز خیلی فرصت عرض اندام پیدا نکرد اما چهره اش دل از خیلی‌ها برد. آن قدر که بسیاری در شبکه‌های مجازی به نامش هشتگ ساختند و عکس‌هایش را منتشر کردند. خبر این محبوبیت حتی به رسانه‌های بین‌المللی هم راه پیدا کرد.
بحث خوش‌تیپی دروازه‌بان ایران خیلی زود جهانی و از سوی کاربران ایرانی هم جدی گرفته شد اما حقیقی در بازی دوم این فرصت را پیدا کرد تا نشان بدهد فقط یک بازیکن خوش‌چهره نیست. این بار او از لحاظ فنی هم ستاره بود تا ستایش‌ها از او اوج بگیرد و به یکباره نام علیرضا حقیقی به لیست محبوب‌ترین و پرطرفدارترین‌های فوتبال راه پیدا کند.
حقیقی و درک قدرت فضای مجازی
علیرضا حقیقی در یک میدان دیگر هم هنرش را نشان داده است. او که سابقه چند فقره درگیری با هم‌بازی‌ها و مربیان سابقش را در کارنامه دارد، به اهمیت شبکه‌های اجتماعی واقف است و پس از محبوبیت فوق‌العاده‌اش در بازی اول، به نحو محسوسی حضور خود را در شبکه‌های اجتماعی افزایش داده. او نخستین بازیکنی بود که پس از باخت مقابل تیم ملی آرژانتین با یک شکلک غمگین نوشت: ببخشید.
او تا پایان روز دوشنبه، چند عکس دیگر از خودش منتشر کرد و از عشق به ایران گفت. صفحه فیس‌بوکی او ۱۷۹ هزار لایک دارد. ضمن اینکه چندین صفحه دیگر هم به نام او ایجاد شده است.
حقیقی از اینستاگرام هم غافل نبود و در پیامی تصویری از حمایت طرفداران تشکر کرد. او در اینجا هم بیش از ۱۳۵ هزار دنبال‌کننده دارد؛ رقمی که در همین هفته گذشته بیشتر از ۱۰ برابر شده است. یک اکانت منتسب به او هم در توییتر فعال است و نشان از علاقه بالای حقیقی به ارتباط با طرفدارانش دارد.
حالا رسانه‌های ورزشی خبر داده‌اند که این دروازه‌بان محبوب و مشهور ایرانی، چشم چند باشگاه معتبر خارجی را هم گرفته است و بعید نیست که پس از جام جهانی با لباس یکی از این باشگاه‌ها به میدان برود. هرچند از میان ایرانی‌ها هم استقلال، تیم رقیب باشگاه سابق حقیقی برای استخدام او ابراز علاقه کرده، هرچند بعید است شانسی برای جذب او داشته باشد.
هرچه که بشود، حقیقی برای خیلی‌ها یک سرمشق و الگو شده؛ الگویی برای اینکه از رویاهایشان دست نکشند و در سخت‌ترین مراحل زندگی هم امیدوار باشند. آن پسرکی که ۱۲ سال پیش با اعتماد به نفس قول عابدزاده شدن داده بود، حالا در ابتدای جاده شهرت و پیشرفت قرار گرفته است. شاید تعداد زیادی از مردان ایرانی آرزو کنند محبوبیت حقیقی را داشته باشند اما آیا روزی می‌رسد که دروازه‌بان‌های کوچک ایرانی عکس علیرضا را در دست بگیرند و آرزوی حقیقی شدن بکنند؟
