سعید کمالی دهقان
علی خامنه ای در یکی از شدیدالحن ترین انتقاد هایی که از بعد از انقلاب 1979 توسط یک مقام ارشد اعلام شده است، گفت: “با وجود اینکه موسیقی حلال است، ترویج و آموزش آن با ارزش های والای حکومت مقدس اسلامی سنخیتی ندارد.”
خامنه ای در جواب استفتای یک مقلد 21 ساله خود که نظرش را در مورد شروع کلاس موسیقی پرسیده بود و می خواست بداند این امر با اسلام مطابقت دارد یا خیر. به گزارش خبرگزاری فارس، پاسخ داده : “بطور کلّی، ترویج موسیقی و تدریس آن و تشکیل کلاس‌های موسیقی، هر چند موسیقی حلال باشد، با اهداف عالیه‌ی نظام مقدس جمهوری اسلامی سازگار نیست و بهتر است جوانان عزیز وقت با ارزش خود را صَرف یادگیری علوم و فنون لازم و مفید نموده و اوقات فراغت خود را با ورزش و تفریحات سالم، پر نمایند.”
برخلاف روحانیون دیگر در ایران که فقط مقلدانشان به گفته های آنان عمل می کنند، اما گفته های خامنه ای به عنوان یک دستور برای کل کشور قلمداد می شود و دولت باید از آن اطاعت کند. ماه گذشته خامنه ای یک فتوای جنجالی صادر کرد که در آن خود و رهبری خود را با حضرت محمد مقایسه کرده بود و همه ایرانیان را موظف دانسته بود که از دستورات او پیروی کنند.
خامنه ای به ندرت در مورد موسیقی اظهار نظر می کند اما گفته می شود که نقش مهمی در سرکوب موسیقی بعد از انقلاب اسلامی در ایران داشته است. زمانی که خامنه ای رئیس جمهور بود، موسیقی غربی را ممنوع کرد و خوانندگان بسیاری را به تبعید فرستاد.
هوشنگ اسدی، هم سلولی سابق خامنه ای قبل از انقلاب اسلامی، می گوید: “خامنه ای از همان ابتدا از موسیقی متنفر بود.”
اسدی می گوید: “گاهی وقت ها ترانه ای از بنان برای او می خواندم و او به من می گفت از موسیقی پرهیز کن و بجایش نماز بخوان.” اسدی در سال 1976 در زندان مشترک تهران به مدت چهار ماه با خامنه ای همسلول بود و تا چند سال بعد از انقلاب هم با او دوست بود. اسدی می گوید: “تنها موسیقی که او می پسندید، آهنگ های انقلابی و مذهبی بود”.
بعد از اینکه خاتمی اصلاح طلب در سال 1997، رئیس جمهور شد، برخورد های رسمی با موسیقی، بخصوص موسیقی پاپ، بهتر شد.
محمود احمدی نژاد، بعد از اینکه در سال 2005 رئیس جمهور شد، بار دیگر موسیقی را سرکوب کرد. وزارت ارشاد او به هزاران آلبوم موسیقی مجوز انتشار نداد. محمدرضا شجریان، محبوب ترین خواننده موسیقی سنتی ایران، می گوید که از یک سال گذشته و از بعد از انتخابات مخدوشی که منجر به روی کار آمدن مجدد او شد، دادن مجوز به کنسرت ها بندرت صورت می گیرد زیرا آنها می ترسند که مخالفان حکومت از این فرصت برای نشان دادن مخالفت خود استفاده کنند.
شجریان می گوید: “آنها از کنسرت های من می ترسند زیرا زمانی که سالن پر می شود و چراغ ها خاموش است و همه منتظر شروع کنسرت هستند، یکی فریاد می زند “مرگ بر دیکتاتور” و همه همراه او فریاد می زنند و در آن تاریکی کسی نمی تواند به هویت او پی ببرد.”
گاردین، 2 اوت
.
