کسی نگران جان دانشجویان نیست؟

نویسنده

سورنا کیانی

وارد محوطه ی خوابگاه شهید باهنر که می شوی اولین چیزی که توجهت را جلب می کند پلاکاردهای متعددی است که از ‏اعتصاب غذای چند تن از فعالین دانشجویی دانشگاه اصفهان خبر می دهد. دانشجویان به رغم سردی هوای اصفهان در ‏محوطه ی باز خوابگاه و در دسته های چند نفره مشغول گفتگو هستند. اعتصاب کنندگان در اطاق 14 خوابگاه باهنر که ‏گویا اطاق تلویزیون و نماز است گرد آمده اند. چند نفرشان از شدت ضعف خوابیده اند. اعتصاب غذای آنها از روز پنجم ‏عبور کرده است و امروز وارد روز هشتم می شود. اطاق پر است از پلاکاردهای مختلف، روی یکی از آنها نوشته شده: ‏‏”ندای آزادیخواهی هرگز خاموش نخواهد شد”. ‏

گزارش این اعتصاب دانشجویی را در پی می خوانید.‏

‎ ‎ماجرا از کجا آغاز شد؟‎ ‎

رامشت رییس دانشگاه اصفهان از همان ابتدای آغاز به کار، بخش زیادی از انرژی خود را صرف سرکوب فعالیتهای ‏مستقل دانشجویی کرد. او تمامی تشکلهای دانشجویی، از جمله انجمنهای اسلامی را تعطیل و محدودیتهای بی سابقه ای را بر ‏نشریات دانشجویی تحمیل کرد. رامشت به صراحت گفته است: “در اسلام ‏NGO‏ و انجمن نداریم، همه باید عضو ‏ان.جی.اوی ابالفضل العباس باشند”. او از سیاست گسترش هیاتهای مذهبی به جای نهادهای مدنی حمایت می کند و چند بار ‏با اظهاراتی در زمینه ی تدریس علمی رشته ی مداحی و پذیرش طلبه در دانشگاه، در سطح مطبوعات جنجال آفرین شده ‏است. رامشت حتی از برپایی ساختمانی در قلب دانشگاه اصفهان به منظور راه اندازی حوزه ی علمیه سخن گفته و وقتی با ‏انتقادات مطبوعات محلی مواجه شده آنها را “نمایندگان شیطان” خطاب کرده است. ‏

رامشت همچنین با ایجاد محدودیتهایی برای برخی اساتید دانشکده های ادبیات و اقتصاد که مشهورترینشان دکتر محسن ‏رنانی - قائم مقام مرکز پژوهشهای مجلس ششم ـ بود، عزم جزم خود را برای خالی کردن دانشگاه از هر “منتقدی” نشان ‏داد.بسیاری از فعالین دانشجویی رامشت را در کنار حجت الاسلام شریعتی رییس دانشگاه علامه و رهایی رییس دانشگاه ‏پلی تکنیک[صنعتی امیر کبیر]بدترین روسای دانشگاههای کشور و در عین حال همسوترین آنها با محمد مهدی زاهدی ‏وزیر علوم می دانند. و چنین است که برخی می گویند رامشت نماینده ی سرآمد دولت در اجرای سیاستهای معروف به ‏اسلامی کردن دانشگاههاست.‏

در چنین شرایطی فعالین دانشجویی دانشگاه اصفهان که با شوک اقدامات عجیب مدیریت دانشگاه مواجه بودند با آغاز ترم ‏جدید در مهر 86 مجموعه اعتراضاتی را علیه رییس دانشگاه سازمان دادند که نقطه ی اوج آن در 13 آذر و به مناسبت ‏روز دانشجو بود. آنها خواستار گشوده شدن فضا در دانشگاه اصفهان و آزادی همه ی دانشجویان زندانی شدند. پیش از این ‏نیز دانشجویان دانشگاه اصفهان با برگزاری دو تجمع در آبان ماه همین سال همراه با دانشجویان دیگر دانشگاههای کشور ‏خواهان آزادی “پلی تکنیکی های در بند” شده و همچنین محمود احمدی نژاد را به واسطه ی سیاستهای محدودکننده اش در ‏دانشگاه مورد اعتراض قرار داده بودند. ‏

بدین ترتیب بود که مدیریت دانشگاه اصفهان که به دنبال دوسال سرکوب مداوم انتظار چنین اعتراضاتی را نداشت با احضار ‏فعالین دانشجویی به کمیته ی انضباطی و اعمال فشار شدید بر آنها و خانواده هایشان کوشید اعتراضات را خاموش کند. ‏واکنش دانشجویان اما این بار شدید تر بود: اعتصاب غذا

‎ ‎اعتصاب کنندگان چه می خواهند؟‎ ‎

علیرضا داوودی، دانشجوی حسابداری دانشگاه اصفهان نماینده ی دانشجویان اعتصاب کننده است. وی در گفتگو با ‏خبرنگار روز می گوید: “تاکنون از سوی کمیته ی انضباطی دانشگاه اصفهان برای چهار تن از دانشجویان احکام سنگین ‏محرومیت از تحصیل صادر شده است و احتمالا تعداد این احکام افزایش پیدا خواهد کرد”.‏

‏ وی همچنین به این نکته اشاره می کند که این احکام غیابی صادر شده و برای اتهامات یکسان احکام مختلف صادر شده. ‏داوودی این را نشانه ای روشن از عملکرد غیر قانونی کمیته ی انضباطی دانشگاه اصفهان می داند. به گفته ی او:” لغو ‏احکام کمیته ی انضباطی، توقف احضار های بی رویه وتماس های غیر قانونی با خانواده ها، تشکیل شورای صنفی با ‏برگزاری انتخابات آزاد و تشکیل صنف نشریات دانشجوئی[صندا]، برگزاری انتخابات آزاد انجمن اسلامی مهمترین ‏خواستهای دانشجویان اعتصاب کننده را تشکیل می دهد”.‏

داوودی می افزاید: “اعتصاب کنندگان متعلق به گرایشهای مختلف فکری هستند و خواستهای کلیه ی دانشجویان را نمایندگی ‏می کنند”.‏

اسامی چهار دانشجویی که تاکنون احکام محرومیت از تحصیلشان ابلاغ شده، به این قرار است:‏

‏”مازیار معصومی: رشته ی فلسفه به شماره دانشجویی 851041339، حکم کمیته ی انضباطی طبق بند ج/4 شیوه نامه ی ‏اجرایی آئین نامه انضباطی دانشجویان به بند 10 مبنی بر محرومیت از تحصیل یک نیمسال ( نیمسال دوم 86-87) با ‏احتساب سنوات محکوم گردید.‏

ارسلان صادقی: رشته ی فناوری اطلاعات به شماره دانشجویی 831461318حکم کمیته ی انضباطی طبق بند ج/4 شیوه ‏نامه ی اجرایی آئین نامه انضباطی دانشجویان به بند 10 مبنی بر محرومیت از تحصیل یک نیمسال ( نیمسال دوم 86-87) ‏با احتساب سنوات محکوم گردید.‏

علی رهنما: رشته ی فیزیک به شماره دانشجویی 841190311حکم کمیته ی انضباطی طبق بند ج/4 شیوه نامه ی اجرایی ‏آئین نامه انضباطی دانشجویان به بند12 مبنی بر محرومیت از تحصیل دو نیمسال ( نیمسال دوم 86-87 و نیمسال اول 87-‏‏88) با احتساب سنوات محکوم گردید.‏

علیرضا داوودی: رشته ی حسابداری به شماره دانشجویی 821361317حکم کمیته ی انضباطی طبق بند ج/4 شیوه نامه ی ‏اجرایی آئین نامه انضباطی دانشجویان به بند12 مبنی بر محرومیت از تحصیل دو نیمسال ( نیمسال دوم 86-87 و نیمسال ‏اول 86-87) با احتساب سنوات محکوم گردید”.‏

حالا علاوه بر این 4 دانشجو، آرش انواری، مهدی پولادی، پژمان عباسی و احمد صادقی دانشجویان اعتصاب کننده ی ‏دانشگاه اصفهان را تشکیل می دهند. به گفته ی دانشجویان، مسئولین حراست دانشگاه ضمن تماس با منازل دانشجویان ‏اعتصاب کننده، خانواده های آنان را تحت فشار قرار داده اند، تا آنجا که در اثر این تماسها مادر آرش انواری که سابقه ی ‏بیماری قلبی داشته راهی بیمارستان شده و وی موقتا مجبور به ترک محل اعتصاب شده است.‏

اعتصاب غذای دانشجویان آنگونه که داوودی می گوید و روی یکی از پلاکاردها نیز نوشته شده تا “لغو کلیه ی احکام ‏انضباطی و تحقق دیگر خواسته ها ادامه خواهد داشت”.‏

و اعتصاب کنندگان تنها نیستند. در گوشه ای از اتاق طوماری نصب شده است که در آن امضای صدها دانشجوی دانشگاه ‏اصفهان در حمایت از اعتصاب کنندگان به چشم می خورد. دانشجویان دسته دسته به اتاق 14 مراجعه می کنند تا این طومار ‏پارچه ای را امضا کنند.‏

گوشه ای در کنار دو شمع روشن، یکی از اعتصاب کنندگان زیر لب چیزی زمزمه می کند، جلوتر که می روم دیوان ‏حافظی در دست دارد.‏

‎ ‎چرا اعتصاب غذا؟‎ ‎

طی سالهای اخبر در موارد متعددی فعالین سیاسی و دانشجویی برای رسیدن به خواستهای مدنی دست به اعتصاب غذا زده ‏اند. مشهور ترین اعتصاب غذای این سالها در کارنامه ی اکبر گنجی ثبت است و بد فرجام ترین آنها در کارنامه ی اکبر ‏محمدی که به مرگ او در زندان اوین منجر شد. محسن سازگارا نیز رکورددار یکی از طولانی ترین اعتصاب غذاهای ‏فعالین سیاسی در ایران است. در میان اعتصاب غذاهای دانشجویی نیز معروفترین آنها اعتصاب غذای دانشجویان دانشگاه ‏اصفهان در تیرماه 82 است. اعتصاب غذایی که 25 تن از فعالین دانشجویی این دانشگاه در آن حضور داشتند و سرانجام با ‏دخالت و به خواست آیت الله جلال الدین طاهری - روحانی متنفذ اصلاح طلب که ساکن اصفهان است - خاتمه یافت. حالا بار ‏دیگر دانشگاه اصفهان آبستن اعتصابی دیگر است. بهرام اسماعیل بیگی یکی از آن فعالین دانشجویی است که در اعتصاب ‏غذای سال 82 شرکت داشته است. او اکنون از دانشگاه فارغ التحصیل شده و از اعضای سازمان دانش آموختگان[ادوار ‏تحکیم وحدت] محسوب می شود. اسماعیل بیگی که اخیرا با حکم حبس تعلیقی از سوی دادگاه انقلاب اصفهان نیز مواجه ‏شده، در روز چهارم اعتصاب غذای اخیر دانشجویان دانشگاه اصفهان به دیدار آنان رفته است. او به خبرنگار روز می ‏گوید:‏

‏”برای من از یکسو بسیار تلخ بود که بار دیگر عده ای دانشجو برای رسیدن به حداقل حقوق خود مجبور به اعتصاب غذا ‏شده اند، اما از سوی دیگر شجاعت این دانشجویان، آن هم در این فضا برای من بسیار قابل ستایش است.“‏

اسماعیل بیگی می افزاید:“باعث تاسف است که دانشجویان آنچنان بی پناه شده و چنان مورد ظلم قرار گرفته اند که نهایتا با ‏اعتصاب غذا برای رسیدن به خواستهایشان جان خود را در معرض خطر قرار داده اند”.‏

رشید اسماعیلی، فعال دانشجویی دانشگاه علامه نیز که به همراه اسماعیل بیگی در محل اعتصاب غذا حاضر شده است به ‏خبرنگار روز می گوید: “این نشانه ی ناتوانی مفرط دستگاهها، در پاسخگویی به مطالبات قانونی دانشجویان است. این ‏فاجعه بار است که یک دانشجوی 20 ساله را به نقطه ای رسانده اند که می گوید من غذا نمی خورم؛ یا می میرم یا به حقم ‏می رسم.“‏

رشید اسماعیلی ضمن انتقاد شدید از رییس دانشگاه اصفهان که حتی در جمع اعتصاب کنندگان حاضر نشده، اضافه می ‏کند:“مشاهدات شخصی من حاکی از وضعیت نگران کننده ی سلامت این دانشجویان است، آنها به شدت ضعف دارند و ‏بدنشان می لرزد، همه ی آنها به سختی تکلم می کنند، جان آنها در خطر است و گوش هیچکس در این کشور بدهکار نیست، ‏من از بی توجهی مسئولین به این وضعیت فاجعه بار تعجب می کنم. این اتفاق در هر جای دیگر دنیا افتاده بود(اعتصاب ‏غذای 8 دانشجو)، حتی هیئت دولت با یک چالش مهم سیاسی و اخلاقی مواجه می شد.“‏

اسماعیلی می افزاید: “گویا مسئولان از مرگ دانشجویان هراسی ندارند و اصلا برای آنها دانشجوی خوب، همان دانشجوی ‏مرده است.“‏

حنیف یزدانی، عضو شورای مرکزی دفتر تحکیم وحدت هم یکی دیگر از فعالین دانشجویی است که جهت اعلام همبستگی ‏با اعتصاب کنندگان از طرف این تشکل دانشجویی به اصفهان سفر کرده است. وی که در روز پنجم اعتصاب غذا با این ‏دانشجویان ملاقات کرده، وضع دانشجویان اعتصاب کننده را وخیم ارزیابی می کند. یزدانی ضمن ابراز تاسف از فشارهای ‏غیر قانونی که به این دانشجویان وارد شده به خبرنگار روز اعلام کرد فعالین دانشجویی در سراسر کشور از خواستهای ‏دانشجویان اعتصاب کننده حمایت می کنند. حنیف یزدانی، مسئولان وزارت علوم را مسئول جان دانشجویان اعتصاب کننده ‏دانست.‏

احمد میرزایی فعال سابق دانشجویی دانشگاه اصفهان نیز نسبت به سلامت جانی دانشجویان اعتصاب کننده شدیدا ابراز ‏نگرانی می کند و از مسئولین دانشگاه و وزارت علوم می خواهد که با تدبیر و توجه به خواستهای قانونی دانشجویان، جلوی ‏فاجعه را بگیرند.‏

‎ ‎روز هفتم‎ ‎

دانشجویان روز هفتم اعتصاب غذای خود را دیروز در برابر درب اصلی دانشگاه اصفهان واقع در خیابان دانشگاه ادامه ‏دادند و حوالی عصر به مصلای دانشگاه نقل مکان کردند. طی این مدت دانشجویان دانشگاه اصفهان با تجمع و پخش بیانیه، ‏مانند روزهای گذشته به حمایت از اعتصاب کنند گان پرداختند.‏

در طول روز هیاتی از سوی دانشجویان با مدیران دانشگاه در چند نوبت مذاکره کرد.‏

آخرین گزارشها حاکی از این است که رامشت رییس دانشگاه اصفهان دیروز ساعت 7 بعد از ظهر با اعتصاب کنندگان ‏دیدار کرد و قول رسیدگی به خواستهای اعتصاب کنندگان را داد. ‏

در حال حاضر با توجه به دیدار رییس دانشگاه اصفهان با دانشجویان، در خواستهای فعالین دانشجویی و شخصیتهای سیاسی ‏از اعتصاب کنندگان برای شکستن اعتصاب غذا رو به افزایش گذاشته است. فعالین دانشجویی سراسر کشور هم با تماسهای ‏خود می کوشند دانشجویان اعتصاب کننده را برای شکستن اعتصاب تا ظهر فردا قانع کنند. علت تلاش دانشجویان برای ‏پایان بخشیدن به اعتصاب، نگرانی شدید آنها نسبت به وضعیت جسمی دانشجویان اعتصاب کننده است. به ویژه آنکه تا ‏دیشب دو تن از آنان به نامهای ارسلان صادقی و مهدی پولادی به بیمارستان الزهرا منتقل شدند؛ هر چند در بیمارستان نیز ‏حاضر به شکستن اعتصاب غذی خود نشدند.‏

و امروز، در هشتمین روز باید به انتظار تدبیر مسئولین نشست؛ تدبیر برای نجات جان دانشجویانی که فقط”حق” خود را ‏می خواهند.‏