سورنا کیانی
وارد محوطه ی خوابگاه شهید باهنر که می شوی اولین چیزی که توجهت را جلب می کند پلاکاردهای متعددی است که از اعتصاب غذای چند تن از فعالین دانشجویی دانشگاه اصفهان خبر می دهد. دانشجویان به رغم سردی هوای اصفهان در محوطه ی باز خوابگاه و در دسته های چند نفره مشغول گفتگو هستند. اعتصاب کنندگان در اطاق 14 خوابگاه باهنر که گویا اطاق تلویزیون و نماز است گرد آمده اند. چند نفرشان از شدت ضعف خوابیده اند. اعتصاب غذای آنها از روز پنجم عبور کرده است و امروز وارد روز هشتم می شود. اطاق پر است از پلاکاردهای مختلف، روی یکی از آنها نوشته شده: ”ندای آزادیخواهی هرگز خاموش نخواهد شد”.
گزارش این اعتصاب دانشجویی را در پی می خوانید.
ماجرا از کجا آغاز شد؟
رامشت رییس دانشگاه اصفهان از همان ابتدای آغاز به کار، بخش زیادی از انرژی خود را صرف سرکوب فعالیتهای مستقل دانشجویی کرد. او تمامی تشکلهای دانشجویی، از جمله انجمنهای اسلامی را تعطیل و محدودیتهای بی سابقه ای را بر نشریات دانشجویی تحمیل کرد. رامشت به صراحت گفته است: “در اسلام NGO و انجمن نداریم، همه باید عضو ان.جی.اوی ابالفضل العباس باشند”. او از سیاست گسترش هیاتهای مذهبی به جای نهادهای مدنی حمایت می کند و چند بار با اظهاراتی در زمینه ی تدریس علمی رشته ی مداحی و پذیرش طلبه در دانشگاه، در سطح مطبوعات جنجال آفرین شده است. رامشت حتی از برپایی ساختمانی در قلب دانشگاه اصفهان به منظور راه اندازی حوزه ی علمیه سخن گفته و وقتی با انتقادات مطبوعات محلی مواجه شده آنها را “نمایندگان شیطان” خطاب کرده است.
رامشت همچنین با ایجاد محدودیتهایی برای برخی اساتید دانشکده های ادبیات و اقتصاد که مشهورترینشان دکتر محسن رنانی - قائم مقام مرکز پژوهشهای مجلس ششم ـ بود، عزم جزم خود را برای خالی کردن دانشگاه از هر “منتقدی” نشان داد.بسیاری از فعالین دانشجویی رامشت را در کنار حجت الاسلام شریعتی رییس دانشگاه علامه و رهایی رییس دانشگاه پلی تکنیک[صنعتی امیر کبیر]بدترین روسای دانشگاههای کشور و در عین حال همسوترین آنها با محمد مهدی زاهدی وزیر علوم می دانند. و چنین است که برخی می گویند رامشت نماینده ی سرآمد دولت در اجرای سیاستهای معروف به اسلامی کردن دانشگاههاست.
در چنین شرایطی فعالین دانشجویی دانشگاه اصفهان که با شوک اقدامات عجیب مدیریت دانشگاه مواجه بودند با آغاز ترم جدید در مهر 86 مجموعه اعتراضاتی را علیه رییس دانشگاه سازمان دادند که نقطه ی اوج آن در 13 آذر و به مناسبت روز دانشجو بود. آنها خواستار گشوده شدن فضا در دانشگاه اصفهان و آزادی همه ی دانشجویان زندانی شدند. پیش از این نیز دانشجویان دانشگاه اصفهان با برگزاری دو تجمع در آبان ماه همین سال همراه با دانشجویان دیگر دانشگاههای کشور خواهان آزادی “پلی تکنیکی های در بند” شده و همچنین محمود احمدی نژاد را به واسطه ی سیاستهای محدودکننده اش در دانشگاه مورد اعتراض قرار داده بودند.
بدین ترتیب بود که مدیریت دانشگاه اصفهان که به دنبال دوسال سرکوب مداوم انتظار چنین اعتراضاتی را نداشت با احضار فعالین دانشجویی به کمیته ی انضباطی و اعمال فشار شدید بر آنها و خانواده هایشان کوشید اعتراضات را خاموش کند. واکنش دانشجویان اما این بار شدید تر بود: اعتصاب غذا
اعتصاب کنندگان چه می خواهند؟
علیرضا داوودی، دانشجوی حسابداری دانشگاه اصفهان نماینده ی دانشجویان اعتصاب کننده است. وی در گفتگو با خبرنگار روز می گوید: “تاکنون از سوی کمیته ی انضباطی دانشگاه اصفهان برای چهار تن از دانشجویان احکام سنگین محرومیت از تحصیل صادر شده است و احتمالا تعداد این احکام افزایش پیدا خواهد کرد”.
وی همچنین به این نکته اشاره می کند که این احکام غیابی صادر شده و برای اتهامات یکسان احکام مختلف صادر شده. داوودی این را نشانه ای روشن از عملکرد غیر قانونی کمیته ی انضباطی دانشگاه اصفهان می داند. به گفته ی او:” لغو احکام کمیته ی انضباطی، توقف احضار های بی رویه وتماس های غیر قانونی با خانواده ها، تشکیل شورای صنفی با برگزاری انتخابات آزاد و تشکیل صنف نشریات دانشجوئی[صندا]، برگزاری انتخابات آزاد انجمن اسلامی مهمترین خواستهای دانشجویان اعتصاب کننده را تشکیل می دهد”.
داوودی می افزاید: “اعتصاب کنندگان متعلق به گرایشهای مختلف فکری هستند و خواستهای کلیه ی دانشجویان را نمایندگی می کنند”.
اسامی چهار دانشجویی که تاکنون احکام محرومیت از تحصیلشان ابلاغ شده، به این قرار است:
”مازیار معصومی: رشته ی فلسفه به شماره دانشجویی 851041339، حکم کمیته ی انضباطی طبق بند ج/4 شیوه نامه ی اجرایی آئین نامه انضباطی دانشجویان به بند 10 مبنی بر محرومیت از تحصیل یک نیمسال ( نیمسال دوم 86-87) با احتساب سنوات محکوم گردید.
ارسلان صادقی: رشته ی فناوری اطلاعات به شماره دانشجویی 831461318حکم کمیته ی انضباطی طبق بند ج/4 شیوه نامه ی اجرایی آئین نامه انضباطی دانشجویان به بند 10 مبنی بر محرومیت از تحصیل یک نیمسال ( نیمسال دوم 86-87) با احتساب سنوات محکوم گردید.
علی رهنما: رشته ی فیزیک به شماره دانشجویی 841190311حکم کمیته ی انضباطی طبق بند ج/4 شیوه نامه ی اجرایی آئین نامه انضباطی دانشجویان به بند12 مبنی بر محرومیت از تحصیل دو نیمسال ( نیمسال دوم 86-87 و نیمسال اول 87-88) با احتساب سنوات محکوم گردید.
علیرضا داوودی: رشته ی حسابداری به شماره دانشجویی 821361317حکم کمیته ی انضباطی طبق بند ج/4 شیوه نامه ی اجرایی آئین نامه انضباطی دانشجویان به بند12 مبنی بر محرومیت از تحصیل دو نیمسال ( نیمسال دوم 86-87 و نیمسال اول 86-87) با احتساب سنوات محکوم گردید”.
حالا علاوه بر این 4 دانشجو، آرش انواری، مهدی پولادی، پژمان عباسی و احمد صادقی دانشجویان اعتصاب کننده ی دانشگاه اصفهان را تشکیل می دهند. به گفته ی دانشجویان، مسئولین حراست دانشگاه ضمن تماس با منازل دانشجویان اعتصاب کننده، خانواده های آنان را تحت فشار قرار داده اند، تا آنجا که در اثر این تماسها مادر آرش انواری که سابقه ی بیماری قلبی داشته راهی بیمارستان شده و وی موقتا مجبور به ترک محل اعتصاب شده است.
اعتصاب غذای دانشجویان آنگونه که داوودی می گوید و روی یکی از پلاکاردها نیز نوشته شده تا “لغو کلیه ی احکام انضباطی و تحقق دیگر خواسته ها ادامه خواهد داشت”.
و اعتصاب کنندگان تنها نیستند. در گوشه ای از اتاق طوماری نصب شده است که در آن امضای صدها دانشجوی دانشگاه اصفهان در حمایت از اعتصاب کنندگان به چشم می خورد. دانشجویان دسته دسته به اتاق 14 مراجعه می کنند تا این طومار پارچه ای را امضا کنند.
گوشه ای در کنار دو شمع روشن، یکی از اعتصاب کنندگان زیر لب چیزی زمزمه می کند، جلوتر که می روم دیوان حافظی در دست دارد.
چرا اعتصاب غذا؟
طی سالهای اخبر در موارد متعددی فعالین سیاسی و دانشجویی برای رسیدن به خواستهای مدنی دست به اعتصاب غذا زده اند. مشهور ترین اعتصاب غذای این سالها در کارنامه ی اکبر گنجی ثبت است و بد فرجام ترین آنها در کارنامه ی اکبر محمدی که به مرگ او در زندان اوین منجر شد. محسن سازگارا نیز رکورددار یکی از طولانی ترین اعتصاب غذاهای فعالین سیاسی در ایران است. در میان اعتصاب غذاهای دانشجویی نیز معروفترین آنها اعتصاب غذای دانشجویان دانشگاه اصفهان در تیرماه 82 است. اعتصاب غذایی که 25 تن از فعالین دانشجویی این دانشگاه در آن حضور داشتند و سرانجام با دخالت و به خواست آیت الله جلال الدین طاهری - روحانی متنفذ اصلاح طلب که ساکن اصفهان است - خاتمه یافت. حالا بار دیگر دانشگاه اصفهان آبستن اعتصابی دیگر است. بهرام اسماعیل بیگی یکی از آن فعالین دانشجویی است که در اعتصاب غذای سال 82 شرکت داشته است. او اکنون از دانشگاه فارغ التحصیل شده و از اعضای سازمان دانش آموختگان[ادوار تحکیم وحدت] محسوب می شود. اسماعیل بیگی که اخیرا با حکم حبس تعلیقی از سوی دادگاه انقلاب اصفهان نیز مواجه شده، در روز چهارم اعتصاب غذای اخیر دانشجویان دانشگاه اصفهان به دیدار آنان رفته است. او به خبرنگار روز می گوید:
”برای من از یکسو بسیار تلخ بود که بار دیگر عده ای دانشجو برای رسیدن به حداقل حقوق خود مجبور به اعتصاب غذا شده اند، اما از سوی دیگر شجاعت این دانشجویان، آن هم در این فضا برای من بسیار قابل ستایش است.“
اسماعیل بیگی می افزاید:“باعث تاسف است که دانشجویان آنچنان بی پناه شده و چنان مورد ظلم قرار گرفته اند که نهایتا با اعتصاب غذا برای رسیدن به خواستهایشان جان خود را در معرض خطر قرار داده اند”.
رشید اسماعیلی، فعال دانشجویی دانشگاه علامه نیز که به همراه اسماعیل بیگی در محل اعتصاب غذا حاضر شده است به خبرنگار روز می گوید: “این نشانه ی ناتوانی مفرط دستگاهها، در پاسخگویی به مطالبات قانونی دانشجویان است. این فاجعه بار است که یک دانشجوی 20 ساله را به نقطه ای رسانده اند که می گوید من غذا نمی خورم؛ یا می میرم یا به حقم می رسم.“
رشید اسماعیلی ضمن انتقاد شدید از رییس دانشگاه اصفهان که حتی در جمع اعتصاب کنندگان حاضر نشده، اضافه می کند:“مشاهدات شخصی من حاکی از وضعیت نگران کننده ی سلامت این دانشجویان است، آنها به شدت ضعف دارند و بدنشان می لرزد، همه ی آنها به سختی تکلم می کنند، جان آنها در خطر است و گوش هیچکس در این کشور بدهکار نیست، من از بی توجهی مسئولین به این وضعیت فاجعه بار تعجب می کنم. این اتفاق در هر جای دیگر دنیا افتاده بود(اعتصاب غذای 8 دانشجو)، حتی هیئت دولت با یک چالش مهم سیاسی و اخلاقی مواجه می شد.“
اسماعیلی می افزاید: “گویا مسئولان از مرگ دانشجویان هراسی ندارند و اصلا برای آنها دانشجوی خوب، همان دانشجوی مرده است.“
حنیف یزدانی، عضو شورای مرکزی دفتر تحکیم وحدت هم یکی دیگر از فعالین دانشجویی است که جهت اعلام همبستگی با اعتصاب کنندگان از طرف این تشکل دانشجویی به اصفهان سفر کرده است. وی که در روز پنجم اعتصاب غذا با این دانشجویان ملاقات کرده، وضع دانشجویان اعتصاب کننده را وخیم ارزیابی می کند. یزدانی ضمن ابراز تاسف از فشارهای غیر قانونی که به این دانشجویان وارد شده به خبرنگار روز اعلام کرد فعالین دانشجویی در سراسر کشور از خواستهای دانشجویان اعتصاب کننده حمایت می کنند. حنیف یزدانی، مسئولان وزارت علوم را مسئول جان دانشجویان اعتصاب کننده دانست.
احمد میرزایی فعال سابق دانشجویی دانشگاه اصفهان نیز نسبت به سلامت جانی دانشجویان اعتصاب کننده شدیدا ابراز نگرانی می کند و از مسئولین دانشگاه و وزارت علوم می خواهد که با تدبیر و توجه به خواستهای قانونی دانشجویان، جلوی فاجعه را بگیرند.
روز هفتم
دانشجویان روز هفتم اعتصاب غذای خود را دیروز در برابر درب اصلی دانشگاه اصفهان واقع در خیابان دانشگاه ادامه دادند و حوالی عصر به مصلای دانشگاه نقل مکان کردند. طی این مدت دانشجویان دانشگاه اصفهان با تجمع و پخش بیانیه، مانند روزهای گذشته به حمایت از اعتصاب کنند گان پرداختند.
در طول روز هیاتی از سوی دانشجویان با مدیران دانشگاه در چند نوبت مذاکره کرد.
آخرین گزارشها حاکی از این است که رامشت رییس دانشگاه اصفهان دیروز ساعت 7 بعد از ظهر با اعتصاب کنندگان دیدار کرد و قول رسیدگی به خواستهای اعتصاب کنندگان را داد.
در حال حاضر با توجه به دیدار رییس دانشگاه اصفهان با دانشجویان، در خواستهای فعالین دانشجویی و شخصیتهای سیاسی از اعتصاب کنندگان برای شکستن اعتصاب غذا رو به افزایش گذاشته است. فعالین دانشجویی سراسر کشور هم با تماسهای خود می کوشند دانشجویان اعتصاب کننده را برای شکستن اعتصاب تا ظهر فردا قانع کنند. علت تلاش دانشجویان برای پایان بخشیدن به اعتصاب، نگرانی شدید آنها نسبت به وضعیت جسمی دانشجویان اعتصاب کننده است. به ویژه آنکه تا دیشب دو تن از آنان به نامهای ارسلان صادقی و مهدی پولادی به بیمارستان الزهرا منتقل شدند؛ هر چند در بیمارستان نیز حاضر به شکستن اعتصاب غذی خود نشدند.
و امروز، در هشتمین روز باید به انتظار تدبیر مسئولین نشست؛ تدبیر برای نجات جان دانشجویانی که فقط”حق” خود را می خواهند.