سیاست جدید آمریکا علیه ایران

نویسنده

‏‏ هنری سوکلسکی. چارلی سزروم ‏

‏ ‏

شاید تنها موضوع ناامیدکننده تر از ارسال محموله اورانیوم با غنای پایین از سوی مسکو به ایران برای استفاده در ‏نیروگاه هسته ای بوشهر، تأیید این کار توسط رئیس جمهور بوش باشد. او اظهار داشته است:” اگر روس ها مایل ‏به ارسال اورانیوم باشند، من از این امر حمایت می کنم، پس نیازی نیست ایرانیان غنی سازی اورانیوم را یاد ‏بگیرند.” این اظهار نظر، که بلافاصله مورد استقبال مقامات ایران قرار گرفت، تقریبا ً به اندازه خود اقدام روسیه، ‏برای تلاش های آمریکا و متحدانش در خصوص ممانعت از فعالیت های مشکوک تسلیحات اتمی ایران، زیانبار ‏تشخیص داده شده است. ‏

‏ ‏

چرا همه ارسال سوخت هسته ای به ایران را تائید می کنند، کشوری است که به گفته آژانس اتمی و شورای امنیت ‏تعهدات خود را نقض کرده است؟ از نظر فنی، این اقدام فقط دستیابی تهران به بمب اتم را نزدیکتر خواهد کرد. ‏در صورتی که این سوخت در سانتریفیوژهای غنی سازی نیروگاه نطنز غنی شود، می تواند به طور قابل ملاحظه ‏ای زمان و تلاش مورد نیاز برای دستیابی به اورانیوم بمب اتم را کاهش دهد. غنی سازی اورانیوم روسیه تا حد ‏اورانیوم بمب اتم به مراتب کمتر از غنی سازی اورانیوم طبیعی، زمان و کار می خواهد. به جای اینکه ایران ‏برای غنی سازی اورانیوم طبیعی تا رسیدن به بمب اتم یک سال وقت صرف کند، می تواند ظرف شش تا هشت ‏هفته سوخت روسیه را غنی کند. این فاصله زمانی به مراتب کمتر از سال هایی است که آمریکا، اروپا، روسیه و ‏چین برای تحریم ایران صرف کرده اند.‏

‏ ‏

از سوی دیگر ارزیابی سازمان ملی اطلاعات آمریکا نیز باعث شده است بسیاری از مقامات این کشور خواستار ‏تغییر سیاست آمریکا در قبال ایران شوند. سناتور هیلاری کلینتون به شدت با این عقیده که “هیچ چیز در سیاست ‏آمریکا نباید تغییر کند، ” مخالف است. سرگی لاوروف وزیر امور خارجه روسیه نیز دربارۀ گزارش نای اظهار ‏داشته است، این گزارش دیدگاه روسیه را مبنی بر اینکه “هیچگونه عنصر نظامی در برنامه هسته ای ایران وجود ‏ندارد، ” تأیید می کند. آیا این موارد بدین معنا نیست که ما باید از حمایت از استقرار سپر موشکی صرفنظر کنیم؟

‏ ‏

خیر. تهدید هسته ای ایران هیچگونه تغییر قابل ملاحظه ای نکرده است و سپر موشکی همچنان یکی از معدود ‏گزینه های موجود برای کاهش قدرت احتمالی تسلیحات اتمی ایران است. این طرح همچنین می تواند روابط مثبت ‏و سازنده با کشورهای اروپای مرکزی را به پیمان های بلندمدت و متقابل تبدیل کند. ایران اواخر ماه گذشته ‏موشک جدید “عاشورا” را آزمایش کرد. این سلاح با برد دو هزار کیلومتر، قابلیت هدف گیری پایگاههای نظامی ‏آمریکا مستقر در خاورمیانه و بخش هایی از اروپای شرقی مانند رومانی، گرجستان و اوکراین را دارد. ممکن ‏است ادعای ایران دربارۀ ساخت چنین موشکی فقط عرض اندام و رجزخوانی باشد، اما افشای این مسأله به تنهایی ‏نشان می دهد که ایران قصد ندارد از نظر نظامی کوتاه بیاید. ‏

‏ ‏

بررسی دقیق گزارش نای نشان می دهد که ایران همچنان یک تهدید به شمار می رود. در این گزارش آمده است، ‏غنی سازی اورانیوم همچنان در ایران انجام می شود و “احتمالا ً این کشور از نظر فنی قادر خواهد بود بین سال ‏های 2015-2010 اورانیوم غنی شدۀ مورد نیاز یک سلاح را تولید کند.” بعلاوه، قانع کردن رهبری ایران برای ‏صرفنظر کردن از قابلیت هسته ای “مشکل خواهد بود.“‏

‏ ‏

واقعیت های اصلی این گزارش همواره ثابت خواهند ماند؛ اما شاید تنها افشاگری آن این باشد که ایران با به تعویق ‏انداختن ساخت کلاهک اتمی یک تصمیم تاکتیکی گرفته است تا بتواند برای غنی سازی اورانیوم به اندازه کافی ‏زمان داشته باشد. پس از ماراتون جمع آوری سوخت لازم، تهران فقط ناگزیر خواهد بود فرآیند نسبتا ً آسان ساخت ‏کلاهک اتمی را به سرعت طی کند.‏

‏ ‏

شریکان سپر موشکی ما این خطر همیشگی را شناخته اند. به گفته وزیر خارجه جمهوری چک، “طبق این ‏گزارش، ایران احتمالا ً قادر خواهد بود تا سال 2015 مواد هسته ای مورد نیاز برای ساخت یک بمب اتم را تولید ‏کند. این گزارش مطابق با ارزیابی های قبلی است. تا این زمان باید سپر دفاعی ضدموشکی اروپا مستقر شود.” ‏گردون براون نخست وزیر انگلیس نیز خاطر نشان کرده است: “این گزارش تأیید می کند که ما حق داشتیم نگران ‏اهداف ایران در خصوص ساخت تسلیحات اتمی باشیم.” ‏

‏ ‏

آنچه که مهم است این است که برای مقابله با ایران تنها تحریم های هوشمندانه کفایت نخواهند کرد. آمریکا باید با ‏تهدید فیزیکی مستقیم تأسیسات هسته ای ایران واکنش نشان دهد. استقرار سپر موشکی از مشکل مانع تراشی ‏روسیه و چین در سازمان ملل جلوگیری خواهد کرد و این امر یکی از معدود گزینه های باقیمانده برای تحت فشار ‏گذاشتن ایران خواهد بود. ‏

‏ ‏

استقرار سپر موشکی، تهران را مجبور خواهد کرد زمان بیشتری برای طراحی ضدعملیات پیچیده صرف کند، ‏این امر فوریت تهدید هسته ای ایران را کاهش خواهد داد. بنابراین، سؤال این است که آیا متحدان ما این تهدید را ‏شناخته اند. چرا ما از این فرصت برای تحت فشار گذاشتن ایران استفاده نمی کنیم و یک پیمان نظامی محکم با ‏کشورهای اروپای شرقی نمی بندیم؟

‏ ‏

منبع: ویکلی استاندارد، 21 دسامبر ‏