هنری سوکلسکی. چارلی سزروم
شاید تنها موضوع ناامیدکننده تر از ارسال محموله اورانیوم با غنای پایین از سوی مسکو به ایران برای استفاده در نیروگاه هسته ای بوشهر، تأیید این کار توسط رئیس جمهور بوش باشد. او اظهار داشته است:” اگر روس ها مایل به ارسال اورانیوم باشند، من از این امر حمایت می کنم، پس نیازی نیست ایرانیان غنی سازی اورانیوم را یاد بگیرند.” این اظهار نظر، که بلافاصله مورد استقبال مقامات ایران قرار گرفت، تقریبا ً به اندازه خود اقدام روسیه، برای تلاش های آمریکا و متحدانش در خصوص ممانعت از فعالیت های مشکوک تسلیحات اتمی ایران، زیانبار تشخیص داده شده است.
چرا همه ارسال سوخت هسته ای به ایران را تائید می کنند، کشوری است که به گفته آژانس اتمی و شورای امنیت تعهدات خود را نقض کرده است؟ از نظر فنی، این اقدام فقط دستیابی تهران به بمب اتم را نزدیکتر خواهد کرد. در صورتی که این سوخت در سانتریفیوژهای غنی سازی نیروگاه نطنز غنی شود، می تواند به طور قابل ملاحظه ای زمان و تلاش مورد نیاز برای دستیابی به اورانیوم بمب اتم را کاهش دهد. غنی سازی اورانیوم روسیه تا حد اورانیوم بمب اتم به مراتب کمتر از غنی سازی اورانیوم طبیعی، زمان و کار می خواهد. به جای اینکه ایران برای غنی سازی اورانیوم طبیعی تا رسیدن به بمب اتم یک سال وقت صرف کند، می تواند ظرف شش تا هشت هفته سوخت روسیه را غنی کند. این فاصله زمانی به مراتب کمتر از سال هایی است که آمریکا، اروپا، روسیه و چین برای تحریم ایران صرف کرده اند.
از سوی دیگر ارزیابی سازمان ملی اطلاعات آمریکا نیز باعث شده است بسیاری از مقامات این کشور خواستار تغییر سیاست آمریکا در قبال ایران شوند. سناتور هیلاری کلینتون به شدت با این عقیده که “هیچ چیز در سیاست آمریکا نباید تغییر کند، ” مخالف است. سرگی لاوروف وزیر امور خارجه روسیه نیز دربارۀ گزارش نای اظهار داشته است، این گزارش دیدگاه روسیه را مبنی بر اینکه “هیچگونه عنصر نظامی در برنامه هسته ای ایران وجود ندارد، ” تأیید می کند. آیا این موارد بدین معنا نیست که ما باید از حمایت از استقرار سپر موشکی صرفنظر کنیم؟
خیر. تهدید هسته ای ایران هیچگونه تغییر قابل ملاحظه ای نکرده است و سپر موشکی همچنان یکی از معدود گزینه های موجود برای کاهش قدرت احتمالی تسلیحات اتمی ایران است. این طرح همچنین می تواند روابط مثبت و سازنده با کشورهای اروپای مرکزی را به پیمان های بلندمدت و متقابل تبدیل کند. ایران اواخر ماه گذشته موشک جدید “عاشورا” را آزمایش کرد. این سلاح با برد دو هزار کیلومتر، قابلیت هدف گیری پایگاههای نظامی آمریکا مستقر در خاورمیانه و بخش هایی از اروپای شرقی مانند رومانی، گرجستان و اوکراین را دارد. ممکن است ادعای ایران دربارۀ ساخت چنین موشکی فقط عرض اندام و رجزخوانی باشد، اما افشای این مسأله به تنهایی نشان می دهد که ایران قصد ندارد از نظر نظامی کوتاه بیاید.
بررسی دقیق گزارش نای نشان می دهد که ایران همچنان یک تهدید به شمار می رود. در این گزارش آمده است، غنی سازی اورانیوم همچنان در ایران انجام می شود و “احتمالا ً این کشور از نظر فنی قادر خواهد بود بین سال های 2015-2010 اورانیوم غنی شدۀ مورد نیاز یک سلاح را تولید کند.” بعلاوه، قانع کردن رهبری ایران برای صرفنظر کردن از قابلیت هسته ای “مشکل خواهد بود.“
واقعیت های اصلی این گزارش همواره ثابت خواهند ماند؛ اما شاید تنها افشاگری آن این باشد که ایران با به تعویق انداختن ساخت کلاهک اتمی یک تصمیم تاکتیکی گرفته است تا بتواند برای غنی سازی اورانیوم به اندازه کافی زمان داشته باشد. پس از ماراتون جمع آوری سوخت لازم، تهران فقط ناگزیر خواهد بود فرآیند نسبتا ً آسان ساخت کلاهک اتمی را به سرعت طی کند.
شریکان سپر موشکی ما این خطر همیشگی را شناخته اند. به گفته وزیر خارجه جمهوری چک، “طبق این گزارش، ایران احتمالا ً قادر خواهد بود تا سال 2015 مواد هسته ای مورد نیاز برای ساخت یک بمب اتم را تولید کند. این گزارش مطابق با ارزیابی های قبلی است. تا این زمان باید سپر دفاعی ضدموشکی اروپا مستقر شود.” گردون براون نخست وزیر انگلیس نیز خاطر نشان کرده است: “این گزارش تأیید می کند که ما حق داشتیم نگران اهداف ایران در خصوص ساخت تسلیحات اتمی باشیم.”
آنچه که مهم است این است که برای مقابله با ایران تنها تحریم های هوشمندانه کفایت نخواهند کرد. آمریکا باید با تهدید فیزیکی مستقیم تأسیسات هسته ای ایران واکنش نشان دهد. استقرار سپر موشکی از مشکل مانع تراشی روسیه و چین در سازمان ملل جلوگیری خواهد کرد و این امر یکی از معدود گزینه های باقیمانده برای تحت فشار گذاشتن ایران خواهد بود.
استقرار سپر موشکی، تهران را مجبور خواهد کرد زمان بیشتری برای طراحی ضدعملیات پیچیده صرف کند، این امر فوریت تهدید هسته ای ایران را کاهش خواهد داد. بنابراین، سؤال این است که آیا متحدان ما این تهدید را شناخته اند. چرا ما از این فرصت برای تحت فشار گذاشتن ایران استفاده نمی کنیم و یک پیمان نظامی محکم با کشورهای اروپای شرقی نمی بندیم؟
منبع: ویکلی استاندارد، 21 دسامبر