محمدتقی کروبی٬ فرزند مهدی کروبی٬ نامه‌ای خطاب به “مقامات عالی نظام” نوشته و با “نگران‌کننده‌تر” توصیف کردن وضعیت پدر خود در مقایسه با زندانیان زندان اوین٬ خواستار آن شده است که مهدی کروبی به زندان اوین منتقل شود.
این نامه در سایت شخصی محمدتقی کروبی منتشر شده است. گرچه محمدتقی کروبی اشاره‌ای به نام هیچ مسوولی در این نامه نکرده٬ اما خطاب وی “مقامات عالی نظام” است. در ادبیات سیاسی جمهوری‌اسلامی معمولا از این عنوان برای رهبر جمهوری‌اسلامی استفاده می‌شود.
وی نوشته است که کروبی به مدت ۹ ماه اجازه خروج از “خانه امن” را نداشته٬ نشریه‌ای در اختیارش قرار نگرفته و هیچ حکم قضایی نیز برای حصر او وجود ندارد و مسوولان نیز مسوولیت حکم حصر وی را نمی پذیرند.
در همین حال اما محمدحسین کروبی در صفحه‌ی فیس بوک خود٬ با اشاره به دیدارش با سیدمحمد خاتمی در روزهای گذشته٬ به نقل از و ی نوشته “نشانه‌هایی” از امکان آزادی زندانیان سیاسی٬ میرحسین موسوی٬ مهدی کروبی و زهرا رهنورد وجود دارد که “امیدوار است درست باشد”.
محمدتقی کروبی در ابتدای نامه‌ی خود٬ به سخنان احمد جنتی٬ در نخستین نمازجمعه پس از برگزاری راه‌پیمایی ۲۵ بهمن سال ۸۹ اشاره کرده است که گفته بود: “کاری که قوه قضاییه می‌تواند انجام دهد و من فکر می‌کنم که در اندیشه است که انجام بدهد، این است که ارتباط اینها را به کلی از مردم قطع کند . در خانه آنها باید بسته شود، رفت و آمدهایشان محدود شود، نتوانند پیام بدهند و پیام بگیرند و تلفن و اینترنت آنها باید قطع شود و در خانه خود باید زندانی شوند”.
وی نوشته است که “برخلاف نظر جنتی” در بحث حصر خانگی میرحسین موسوی٬ مهدی کروبی و زهرا رهنورد “دستگاه قضایی در این پرونده اساسا به بازی گرفته نشد و مراحل قانونی جهت بازداشت و حبس رهبران جنبش اعتراضی حتی به لحاظ شکلی طی نگردید، احدی از مقامات کشور مسئولیت این حبس را تاکنون بر عهده نگرفته و از همه مهمتر دامنه و قلمرو آن معین نشده است”.
تقی کروبی اضافه کرده: “مکانی در جماران تهیه کردیم اما با خلف وعده مقامات امنیتی ایشان به منزل مسکونی اش منتقل نگردید. آنان همچنین به مدت ۱۰۰ روز پدر را در مکانی بدون دسترسی به پنجره و هوای آزاد محبوس کردند که ناراحتی ریوی تنها بخشی از آسیب های جسمی ایشان است. در آن زمان خروج از آپارتمان مذکور را منوط به تهیه مکانی به تشخیص خود و پرداخت بخشی از مال الاجاره توسط خانواده کردند. نگرانی از وضعیت جسمی پدر و امید به خروج از وضعیت انفرادی موجب توافق خانواده با این خواسته غیر شرعی و قانونی مقامات گردید”.
مهدی کروبی٬ میرحسین موسوی و زهرا رهنورد از ۲۵ بهمن سال ۸۹ تاکنون در حصر به سر می‌برند. آنها در این مدت تحت نظر نیروهای امنیتی بوده و ملاقات‌های معدودی با اعضای خانواده‌ی خود داشته‌اند.
پیش از این عکس‌هایی از محل حصر کروبی منتشر شده بود. در این عکس‌ها مکان کوچکی که وی در آن روزها را گذرانده بود٬ دیده می‌شد. در اواسط فروردین ماه هم اعلام شد که ماموران امنیتی، مهدی کروبی را با خود به شهر کاشان و حمام فین برده‌اند.
در یکی از آخرین ملاقات‌های کروبی با اعضای خانواده اش٬ مشخص شده بود که وی به تازگی از حقوقی چون “اجازه باز کردن پنجره برای دسترسی به هوای آزاد، قدم زدن در پارکینگ ساختمان و نیز امکان قفل در آپارتمان” برخوردار شده است.
اسماعیل گرامی‌مقدم٬ از اعضای حزب اعتمادملی٬ آن زمان درباره محل حصر کروبی گفته بود: “آقای کروبی در یک آپارتمانی حصر است که اجاره آن را خانواده آقای کروبی پرداخت می‌کنند و واقعا بدعت عجیبی است که زندانی بایستی خود اجاره محل حصر را بپردازد. این شرایط حبس خانگی آقای کروبی و همچنین آقای موسوی و خانم رهنورد هیچ مبنای حقوقی ندارد و صرفا سلیقه حاکمیت است”.
اکنون فرزند مهدی کروبی در این‌باره نوشته است: “اصرار بر حبس انفرادی پدر آنجا هویدا گردید که از بازگشت مادر به حبس به بهانه های واهی ممانعت بعمل آمد و درب آپارتمان به مدت ۹ ماه بر روی ایشان قفل گردید. در کنار محرومیت از هواخوری، ماه ها خانواده در بی خبری قرار گرفت و پدر در تنهایی و غربت دوران حبس بی مدت خود را می گذراند. بنا به گفته پدر هر ۱۰ ساعت یکبار یکی از ماموران از طریق آیفون و یا حضوری جویای وضعیت ایشان می شوند. از آن زمان تاکنون آقای کروبی از حقوق به رسمیت شناخته شده زندانی بطور غیر قانونی و سلیقه ای محروم شده که از آنجمله می توان به وضعیت ملاقات های ایشان اشاره کرد. دیدار با فرزندان نه به عنوان حق این زندانی بلکه به عنوان عطیه ی حکومتی هرازگاهی آنهم با شرایط خاص خود اعطا می گردد”.
ماموران امنیتی تاکنون چند بار مانع حضور موسوی و کروبی در مراسم ختم نزدیکان‌شان شده‌اند. نزدیک به یک ماه پیش خواهر مهدی کروبی٬ فوت کرد و وی اجازه حضور در مراسم ختم وی را نیافت؛او تنها چند روز پس از تشییع جنازه و در حضور ماموران امنیتی٬ موفق به دیدار با اعضای خانواده خود شد.
سال گذشته مقامات امنیتی و قضایی به میرحسین موسوی نیز اجازه نداده بودند در روزهای آخر عمر پدر خود٬ بر بستر وی حاضر شود. وی پس از مرگ پدرش - که پسردایی پدر رهبر جمهوری‌اسلامی بود - اجازه یافت چند ساعتی بر سر جنازه او حاضر شود.
اما اینها تنها مشکلات مهدی کروبی در حصر نیست: “دسترسی به روزنامه و مجله برای همه زندانیان صرف نظر از جرم ارتکابی و یا مجازات تحمیلی در نظر گرفته شده است، اما این حق بدیهی بطور سلیقه ای از آقای کروبی سلب گردیده است. برای آنکه بی صداقتی نکرده باشم باید بگویم تنها به مدت چند هفته و به تشخیص امنیتی ها ۲ روزنامه جام جم و اطلاعات در اختیار ایشان قرار گرفت و آنهم بدون ذکر دلیل قطع گردید”.
این چندمین بار است که اعضای خانواده کروبی نسبت به وضعیت نگهداری وی هشدار می‌دهند. پیش از این فاطمه کروبی، در نامه‌ای خطاب به صادق لاریجانی، با تشریح وضعیت حصرهمسر خویش، آن را “دشوار‌تر از سلول انفرادی” دانسته و گفته بود: “آقای کروبی طی ۲۱۰ روز گذشته از حقوق اولیه یک زندانی نظیر حق دسترسی به کتاب، روزنامه، تلفن، ملاقات منظم، هواخوری و … برخوردار نبوده است”.
وی اسفندماه سال گذشته نیز در دیدار با خانواده برخی از زندانیان سیاسی، این‌گونه اظهارنظر کرده بود: “به شهادت و گواه خانواده‌ها و برخی زندانیان سیاسی اوین و رجایی شهر که این روزها با آنان دیدار داشته‌ام، در خصوص آقای کروبی که حتی از حقوق اولیه یک زندانی مانند هواخوری، کتاب و ملاقات و غیره محروم است، آنچه بر همسرم می گذرد، سخت تر از شرایط زندان است”.
فرزند مهدی کروبی اکنون در نامه خود نوشته “نگاهی گذرا به وضعیت فعلی پدرم گواه این واقعیت است که وضعیت ایشان از دوستان زندانی در اوین نگران کننده‌تر است” و خواستار آن شده است که “دستور دهید ایشان را به منزل مسکونی اش در جماران انتقال دهند و امنیتی‌ها قوانین و مقررات مربوط به زندان‌ها را بدون هیچ گونه تبعیضی اعمال نمایند. اما اگر با وجود گذشت ۱۸ ماه از حبس غیر قانونی هنوز بر تشدید مجازات ایشان بدین نحو اصرار دارید، لااقل همانطور که خود بارها تاکید کرده اند ایشان را به زندان اوین و در کنار همراهانش منتقل کنید تا همچون دیگر زندانیان اولا از حقوق مندرج در قوانین و مقررات برخوردار شود؛ ثانیا از وضعیت انفرادی خارج و ثالثا هزینه زندان و زندانبان از زندانی اخذ نگردد”.
