‎در حال خوردن فردای خود

نویسنده

saeedleylaz.jpg

‏ پس از تقریباً سه سال تزریق بی سابقه منابع مالی ریالی و ارزی به صورت وام و بودجه دولت با تمرکز بر کاهش نرخ ‏بیکاری، دورقمی شدن دوباره این نرخ در پایان سال 1386 نشانه دیگری بر شکست سیاست های اقتصادی دولت نهم است. در ‏تمام 30 ماه منتهی به اسفند سال 1386، نرخ بیکاری کشور تنها ‏‎3/0 ‎درصد کاهش یافته و نشان می دهد اختصاص ده ها هزار ‏میلیارد تومان انواع وام و اعتبار به طرح های زودبازده و …، فقط به اندازه 70 هزار شغل جدید علاوه بر نیروی کار جدید ‏وارد شده به بازار در این دوره، کار ایجاد کرده است.این در حالی است که تازه به گفته رئیس معزول گمرک، فشار برای ‏آمارسازی اخیراً افزایش محسوسی یافته است‎.‎


در همین مدت، کل بدهی بخش غیردولتی به شبکه بانکی کشور از حدود 74 هزار میلیارد به بیش از 170 هزار میلیارد تومان ‏افزایش یافته است‎.‎


به این ترتیب 52 برابر شدن وام های اعطایی به بخش غیردولتی، عملاً و جز در بخش مسکن آن هم به بهای گزاف تورم شدید، ‏هیچ اثری بر کاهش نرخ بیکاری به جا نگذاشته است. چهار برابر شدن نرخ تورم و افزایش آن از 56 درصد در اردیبهشت ‏سال 1385 به 325 درصد در اردیبهشت سال 1387 برخلاف اعلامیه های قبلی و نیز انتظار کارشناسان، نرخ بیکاری را ‏تحت تاثیر قرار نداده و این نرخ حتی پیش از شروع رکود نسبی بخش مسکن در بهار امسال که تشدید آن در ماه های آینده ‏انتظار می رود، همچنان بر دورقمی ماندن اصرار دارد بنابراین می توان پیش بینی کرد که در ماه های آینده نرخ بیکاری باز هم ‏افزایش یابد و از رکورد شهریور 1384 یعنی 910 درصد هم بیشتر شود‏‎.‎


علت این عارضه یعنی افزایش نرخ بیکاری در عین افزایش تورم احتمالاً اینجاست که مطابق شواهد و ارقام منتشره از سوی ‏بانک مرکزی، بیشتر اعتبارات اعطایی به افزایش مصرف دولتی و خصوصی رسیده و سهم سرمایه گذاری در تولید ناخالص ‏داخلی ایران در سه سال گذشته منظماً رو به کاهش داشته است. از سال 1385 به این سو، رشد سرمایه گذاری در ایران از رشد ‏اقتصادی همواره کمتر بوده و در نیمه سال ‏‎1386 ‎با وجود رشد اقتصادی شش درصدی رشد سرمایه گذاری تقریباً متوقف شده و ‏به 60 درصد محدود مانده است. در حالی که یک کشور هزینه های خود را دائماً افزایش می دهد اما به جای تولید و سرمایه ‏گذاری آن را «می خورد»، چگونه می توان انتظار کاهش نرخ بیکاری را داشت. ‏

ما ملت ایران، اکنون در حال خوردن فردای خویش هستیم‎.‎