غزال آزادفر
24 کارگر اعتصابی کوره پزخانه های شهر ارومیه که درابتدای هفته جاری بازداشت شده بودند، روز دوشنبه در ازای سپردن وثیقه آزاد شدند. این کارگران توسط نیروی انتظامی بازداشت شده بودند تا بدین شکل، اعتصاب حدود سه هزار کارگر 90 واحد کوره پزخانه در ارومیه شکسته شود.
اعتصاب در کوره پزخانه های ارومیه سه هفته پیش آغاز شد و پس از چند روز، تمامی کارگران این واحدهای تولیدی به آن پیوستند.
خواست اصلی کارگران، افزایش دستمزد بود. کارگران استدلال می کردند که در شرایط کار طاقت فرسا و در حالی که گرانی و تورم در ایران بیداد می کند، دستمزد آنها باید از 95 هزار ریال به 150 هزار ریال در ازای هر هزار آجر افزایش یابد. اما صاحبان 90 کوره پزخانه مرکز استان آذربایجان غربی با این درخواست مخالفت و تنها افزایشی پنج هزار ریالی را به آنان پیشنهاد کردند. پیشنهادی که با مخالفت کارگران مواجه شد.
همزمان در قرچک ورامین، اعتصابی در جریان بود که درهفنه گذشته، پس از یک ماه با پیروزی کارگران، که شمار آنها نیز بالغ بر سه هزار نفر بود، به پایان رسید. جالب اینجا بود که افزایش دستمزدی که آنان خواستار انجامش بودند، دقیقا با خواست کارگران کوره پزخانه های ارومیه همسان بود. همچنین صدها کارگر کوره پزخانه های شبستر در آذربایجان غربی پس از اعتصابی 19 روزه به خواست افزایش دستمزد خود رسیدند.
در این میان، آنچه اهمیت دارد، حمایت مقام های محلی از خواست کارگران در این دو منطقه بود. اما این موضوع در ارومیه چنین نشد. به همین علت، پس از اعزام ماموران گارد ویژه نیروی انتظامی به کوره پزخانه ها، 24 تن از کارگران بازداشت شدند.
به دنبال این بازداشت ها، کارگران کوره پزخانه های ارومیه تحت فشار قرار گرفتند که به اعتصاب خود، بدون هیچ دستاوردی پایان دهند، اما سایت دسترنج روز دوشنبه پس از آزادی 24 کارگر به قید وثیقه، خبر داد که کارگران اعلام کرده اند پایان اعتصاب به معنای عقب نشینی آنها نیست و آنها درصددند با انتخاب یک نماینده به مذاکره با کارفرمایان ادامه دهند.
سیاست ناموفق
مهدی کوهستانی نژاد، مسئول آسیا و خاورمیانه کنگره کارکانادا، درهمین ارتباط در گفت و گو با روز اظهار داشت که با توجه به مواردی مانند ارومیه، تهران، هفت تپه و سنندج به نظر می رسد که دولت ایران اخیرا سیاست بازداشت گروهی کارگران معترض و اعتصابی را در پیش گرفته است.
قابل ذکر است که دریک سال گذشته، همزمان با رشد اعتراض های کارگری در ایران، نیروی انتظامی و وزارت اطلاعات اقدام به بازداشت کارگران درشهرهای مختلف کرده اند که در این زمینه، بازداشت حدود 100 کارگر کارخانه لاستیک سازی البرز، نمونه بارزی به حساب می آید.
آقای کوهستانی نژاد گفت: ”تا پیش از موج اخیر اعتراض های کارگری، سیاست حکومت ایران بیشتر معطوف به بازداشت فعالان کارگری و سازماندهندگان اصلی اعتصاب ها و اعتراض ها بود. بر همین اساس، حکومت فکر می کرد با قطع سر، بدنه اعتراض ها از تحرک وپویایی باز می ایستد.“
اما به گفته این مسئول کنگره کار کانادا، این سیاست با توجه به افزایش آگاهی کارگران و درعین حال، تشدید فشارهای اقتصادی، موجب شده است که کارگران بیش از گذشته به اعتصاب به عنوان یک ابزار کارا برای دستیابی به خواسته های خود روی آورند.به ویژه آنکه دراعتصاب های ماه های اخیر، بیش از پیش شاهد مقاومت کارگران همانند مورد هفت تپه هستیم.
مهدی کوهستانی نژاد تاکید دارد که به همین دلیل، حکومت ایران با تغییر سیاست خود می کوشد با بازداشت های گسترده و پرشمار کارگران، آنها را از هزینه ای که باید برای مبارزات صنفی شان بپردازند، بترساند.
اما آیا این سیاست موفقیت آمیز خواهد بود؟ آقای کوهستانی نژاد با دادن پاسخ منفی می گوید: “رویدادهای جاری در جامعه کارگری ایران به روشنی نشانگر آن است که حکومت نخواهد توانست بدین شکل، کارگران را خاموش کند و لذا سیاست بازداشت های گسترده کارایی ندارد و محکوم به شکست است.“
وی حمایت های جهانی از کارگران ایرانی را نیز عامل مهمی دانست که به آنان دلگرمی می دهد و گفت: ”گزارش سالیانه سازمان بین المللی کار درمورد ایران و طرح شکایات سازمان های بزرگ کارگری در جهان موید این مسئله است.“