ژاک پژ
“مردم ایران! ما هرگز کشور شما را بمباران نخواهیم کرد. ما شما را دوست داریم!” در تاریخ ۱۴ مارس ۲۰۱۲، درحالی که تنش ها مجدداً میان ایران و اسراییل بالا گرفته بود، رانی ادری، گرافیست ساکن تل آویو، این عبارت را بر روی عکسی به همراه دخترش در فیس بوک منتشر کرد.
ایده آن ساده است: ارائه تصویری به “دشمن”؛ نشان دادن به مردم ایران که اسراییلی ها نیز به مانند آنها، پدر یا مادرند، و شوهر یا زن دارند و فرزندان خود را نیز دوست می دارند.
تأثیر آن بسیار سریع بود. ایرانیان و اسراییلی ها انتشار تصاویر خود را آغاز کردند و پیام های مشابهی در آنها گنجاندند: محکوم کردن جنگ.
بطری در دریا
بدین ترتیب، رانی ادری تصمیم گرفت یک صفحه فیس بوک ایجاد کند: “اسراییل ایران را دوست دارد.” این صفحه بلافاصله ازسوی ایرانیان و اسراییلی ها مورد توجه قرار گرفت: ایرانیان در آن مرگ سرباز اسراییلی کشته شده را به خانواده اش تسلیت گفتند و اسراییلی ها سال خوشی را برای ایرانیان آرزو کردند. این صفحه خیلی زود در فیس بوک بیش از ۱۰۰ هزار پیرو پیدا کرد.
روز به روز تمایل به ایجاد صلح دهان به دهان گشت. رانی ادری می گوید: “من با انتشار این عکس مانند کسی بودم که یک بطری به دریا می اندازد، چرا که هیچ امیدی نداشتم. من اصلاً انتظار نداشتم که این کار تا این حد تأثیر داشته باشد. در اسراییل ما هیچ خبری از آنچه در ایران روی می دهد نداریم، جز آنچه سران اسراییلی می گویند. من خیلی تعجب کردم که دیدم ایرانیان از فیس بوک استفاده می کنند و در ایران گرافیست وجود دارد.”
کمی پس از آن، مجید نوروزی، ساکن مالزی، صفحه ای تحت عنوان “ایران اسراییل را دوست دارد” ایجاد کرد. مجید نوروزی که عمو و دوست نزدیک اش را در جنگ ایران و عراق ازدست داده، از این شیوه استفاده کرد تا صدای خود را علیه وقوع یک جنگ جدید برساند. او می نویسد: “در میان تمامی نگرانی هایی که در مورد اسراییل و ایران وجود دارد، من در فیس بوک شاهد یک روزنه امید بودم: یک نفر در اسراییل می گفت که آنها نمی خواهند ایران را بمباران کنند و ما را دوست دارند.”
پروژه های همکاری میان این دو جنبش ایجاد شد که از آن جمله می توان به “صلح: دو دوست با هم قهوه می نوشند” اشاره کرد: یک سری تصاویر که در آنها شهروندان این دو کشور که گفته می شود دشمن هم اند، با یکدیگر عکس می گیرند.
در میان دیگر پروژه های از این دست، می توان به کمپین “ایرانیان در تل آویو” که در اکتبر ۲۰۱۲ ایجاد شد اشاره کرد: در مدت سه هفته، ۷۰ اتوبوس در پایتخت اسراییل پوسترهایی را حمل کردند که در آنها ایرانیان و اسراییلی ها در کنار یکدیگر عکس انداخته بودند.
رانی ادری رقبای بسیاری در جهان پیدا کرده. در فیس بوک صفحات مختلفی در زمینه های مشابه وجود دارد: “افغانستان اسراییل را دوست دارد”، “فلسطین اسراییل را دوست دارد”، “آمریکا ایران را دوست دارد”، یا “استرالیا عراق و افغانستان را دوست دارد”. او اکنون می خواهد پروژه جدیدی را ایجاد کند که هدف آن جلب توجه هنرمندان مستعد برای ارائه طرح های نوین به منظور ارتقای مقوله صلح بوسیله تبلیغات است.
ایجاد پل ارتباطی بین مردم
علی رغم استقبال خوبی که از ایده رانی ادری شده، برخی ناظران براین باورند که یک صفحه فیس بوک اختلافات عمیق میان جمهوری اسلامی و اسراییل را حل نخواهد کرد. در برابر واقعیت ناراحت کننده ژئواستراتژیک، تصاویر شاد و پیام های کوتاه در شبکه های اجتماعی کاری از پیش نخواهند برد.
مجید نوروزی به این انتقادات پاسخ می دهد: “من اینقدر شنیده ام که این پروژه بچگانه است که کم کم خودم هم داشت باورم می شد. ولی به این نتیجه رسیدم که دوستی و عشق می تواند با همین چیزهای «بچگانه» خلق شود.” رانی ادری نیز براین باور است که ایجاد پل میان مردم اولین گام برای ورود به جاده صلح و دوستی است: “جنگ کردن با کسی که او را نمی شناسیم آسان است.”
رانی ادری جدا از آنچه که در آینده روی خواهد داد، به این مسأله معتقد است که وجود این جامعه مجازی می تواند کار کسانی که می خواهند دو کشور را به جنگ آشکار بکشانند سخت تر کند.
بی شک روابط رسمی میان ایران و اسراییل از زمانی که رانی ادری این بطری را به دریا سپرده، بهبود نیافته. ولی کمپین “اسراییل ایران را دوست دارد” در میان طرفداران آن امید بسیاری خلق کرده است.
منبع: لوموند، ۲۱ ژوئن
http://www.lavie.fr/actualite/monde/israel-se-prepare-t-il-a-une-guerre-contre-l-iran-28-08-2012-30161_5.phphttp://www.slate.fr/story/47317/toxicomanie-came-drogue-iran-teheran
