گزیده ی فیس بوک
یک – عرفان نظر آهاری:
قذافی را کشتند من اما هنوز زنده ام،تو نیز.چه فرق می کند که اسم زادگاهمان سرت باشد،تهران باشد یا بغداد،ما همه زاده استبدادیم و خود کامگی ارثیه ماست.ما می دانیم چگونه از هر جایی لیبی درست کنیم.ما خانه را لیبی می کنیم،ما کوچه را لیبی می کنیم ما مدرسه و مسجد را لیبی می کنیم.موبایل هایتان را بردارید به کوچه ما بیایید تا از قذافی عکس بگیرید،نه از جنازه ای با صورتی خونی و تنی بی لباس که از هزار قذافی زنده،دیکتاتورهایی در هر قد و قواره و سن وسال وشکل و شمایلی که بخواهید.همه مان اسلحه ای طلایی داریم در دستهایمان در جیبها و کیف هایمان در قلب و در اندیشه مان و بلدیم چگونه شلیک کنیم به هر آنچه که شبیه ما نیست.بگذار دموکراسی هزار سال دیگر هم منتظر ما بماند،ما او را به خود راه نمی دهیم.به خبرگزاری ها بگویید اخبارشان را تصحیح کنند:قذافی نمرده،قذافی نام تک تک ماست!
دو – احمد پورنجاتی:
من،
نه تونسی، نه مصری، نه لیبیایی، نه یمنی، نه بحرینی، و نه سوریایی ام.
بهار عربی، ماه عسل ترکیه ی اردوغان، ناز شصت و نوش جان اهالی محترم همان حوالی!
من، ایرانی ام. بیش از یک سده است، همه جوره اش را تجربه کرده ام.
این بار، تصمیم ندارم، آش نذرر هر “ حاج عباس” ی را به هر نام و بیرق، هم بزنم!
آش با جاش، یواش یواش، خیلی ترجیح داره به:آش نخورده و دهن سوخته ی هول هولکی!!
سه – هادی حیدری
طومار دیکتاتور
The volute of a dictator
کارتون تازه ام که روز شنبه ۳۰ مهر ۱۳۹۰ در روزنامه شرق منتشر شد
چهار- حمزه غالبی:
عاقبت رجز خوانی های یک دیکتاتور: قذافی مخالفان خود را به موش تشبیه کرده بود!
پنج - محمد رضا یزدان پناه:
اتفاقاتی که قرار است در لیبی بیفتد، یک بار دیگر اثبات می کند که هر مخالف دیکتاتوری الزاما موافق آزادی و حقوق بشر نیست. جانشینان هر دیکتاتوری هم الزاما انسان های آزادی خواه و برابری طلبی نیستند.
ما ایرانی ها پیش از این، چنین مصیبتی را با گوشت و پوست خود تجربه کردیم.
شش - ناصر قاسمی نیاورانی:
دوست داشتم قذافی زنده دستگیر می شد، تا آزادی لیبی رو ببینه، شادی مردم از دستگیریش رو ببینه، تا محاکمه بشه و پاسخگوی جنایاتش باشه، تا با خانواده قربانیانش چشم در چشم بشه، دیکتاتورها باید زنده دستگیر بشند، تا خیلی وقایع رو با چشم ببیند و با پوست و گوشتشون حس کنند… فیلم لحظات آخر زندگی قذافی رو که دیدم حس خوبی بهم نداد نسبت به آینده لیبی هم خوشبین نشدم نحوه کشته شدن قذافی وحشیانه بود. قاتلان قذافی انقلابیونی بودند که با هدف دموکراسی وآزادی قیام کردند، ولی چقدر در عمل به هدف پایبند بودند؟ قذافی زنده دستگیر شد و با خشونت تمام کشته شد، بدون محاکمه بدون حق دفاع….خشونت و توحش جاری در بین انقلابیون در شادی وهیاهوی پایان یک دیکتاتوری گم شد؛ به نظرم این تصاویر چراغی بود که بخشی از آینده لیبی رو برای ما روشن کرد کشتن این چنینی قذافی اولین شکست برای دموکراسی نوپای لیبی بود.