ونسان اوگو
هر کشوری شیوه خاص خود را دارد. مسکو، پکن و تهران همچنان از دیکتاتور دمشق حمایت می کنند و مانع مداخله سازمان ملل می شوند. این حمایت خطرات بسیاری را به دنبال دارد. چرا؟
آیا دمشق منزوی شده؟ انزوای دمشق هیچ گاه به این اندازه نبوده. آیا در صحنه جهانی تنها مانده؟ مسلماً خیر. سیزده ماه پس از قیامی که به شدت مورد سرکوب قرار گرفت [در حدود ۱۰ هزار کشته]، بشاراسد همچنان از حمایت قاطع چندین کشور برخوردار است: روسیه، چین و جمهوری اسلامی.
حمایت نکردن مسکو و پکن از طرح کوفی عنان و رأی ندادن به قطعنامه ۲۰۴۲ شورای امنیت در تاریخ ۱۴ آوریل، به بشاراسد نشان داد که نباید واهمه داشته باشد. ناظران تعیین شده برای نظارت بر روند آتش بس “تخیلی” نیز در برابر یک مأموریت غیرممکن قرار گرفتند. ازطرف دیگر، مسکو روی هر کلمه از متن طرح نیز چانه زنی می کند.
اگر قرار باشد دمشق تنها یک حامی داشته باشد، بی شک روسیه گوی سبقت را از ایران خواهد ربود. مسکو در اکتبر ۲۰۱۱ و سپس در فوریه ۲۰۱۲ دو بار از حق وتوی خود برای دو قطعنامه که سبعانیت سرکوب های دمشق را محکوم می کردند استفاده کرد. البته سازش ناپذیری دمشق چندان مورد خوشایند سرگئی لاوروف، وزیر خارجه روسیه، قرار نگرفت. مسکو هزاران انگیزه برای حمایت از شریکی دارد که اسکله های بندر طرطوس را دراختیارش بگذارد.
دمشق بین سال های ۲۰۰۷ و ۲۰۱۰ نزدیک به ۴ میلیارد یورو کالا از روسیه خریداری کرد. بشاراسد در اواخر سال ۲۰۱۱ با پرداخت ۴۵۰ میلیون یورو، ۳۶ جنگنده سبک از نوع یاک-۱۳۰ را برای نیروی هوایی خود خریداری کرد. در سال ۲۰۰۶ روسیه سه چهارم از بدهی های دمشق را در ازای استفاده از بندرهای طرطوس و لاذقیه پرداخت کرد. سوریه شرایط را به گونه ای برای مسکو فراهم می کند تا بتواند حضور خود را در منطقه که به دنبال حضور آمریکا در عراق و افغانستان کم رنگ شده، ثابت کند. درواقع کلید بازگشت مسکو به صحنه جهان عرب و اسلام در دست سوریه است.
مواضع پکن نیز به خوبی نشان از نگرانی های یک کشور بزرگ دارد. این حامی که از صحنه سوریه دور است، سرکوب سیستماتیک مقاومت تبت را توجیه می کند.
اقدامات سرکوبگرانه دمشق که کابوس تیانمان [سال ۱۹۸۹] را زنده می کند، برای چین که از طرح عنان به حمایت برخاسته هشداردهنده است.
بیش از ۳۰ سال است که اتحاد میان جمهوری اسلامی و تنها متحد عرب اش شکل گرفته. دلیل: محاصره دشمن مشترک، عراق، و تضمین دستیابی ایران شیعه به عنوان قهرمان مبارزه با صهیونیسم به شبه نظامیان حزب الله که به شدت مورد حمایت تسلیحاتی و مالی هستند. سقوط اردوگاه علویون در دمشق برای تهران یک فاجعه است. به همین دلیل است که دستگاه سرکوبگر سوری از کسانی که “جنبش سبز” را در ایران سرکوب کردند رهنمود می گیرد.
ژنرال قاسم سلیمانی، فرمانده گروه قدس، راه دمشق را از حفظ است: اعزام مشاور، عوامل اطلاعاتی و کارشناسان جنگ های شهری؛ تحویل محموله های سلاح بوسیله کشتی و هواپیما، و تأمین تجهیزات الکترونیکی نظارت کننده که بوسیله آنها می توان رد شورشیان را گرفت.
حزب الله به عنوان یک گروه شبه نظامی و همچنین یکی از احزاب لبنانی که در رأس ائتلاف دولت بیروت قرار دارد، شاهد آن است که وجهه اش برخلاف حماس در جهان عرب ضایع گشته. این درحالی است که حماس از دمشق فاصله گرفته. خالد مشعل، برنامه ریز حماس، پایتخت سوریه را به مقصد قاهره و دوحه ترک کرده و با این کار خود نشان داده که این محل [دمشق] چندان مناسب نیست.
منبع: اکسپرس، ۱۷ آوریل
