سریال روز♦ تلویزیون

نویسنده

‏در سال های اخیر، بی توجهی و نبود اعتماد به فیلمسازان جوان در میان مسئولین صدا و سیما زمینه ساز ‏سپردن شدن پروژه های شبکه های مختلف به افراد حرفه ای شده است. در حالی که با برنامه ریزی مدون و ‏درست می شود شاهد ظهور چهره ها و استعدادهای تازه ای در این عرصه بود. فیلمسازان مراکز استان ها ‏بارها وجود این پتانسیل را در نزد خود ثابت کرده اند. آخرین جرقه این استعدادهای کشف ناشده، مجموعه ‏‏”ستاره های شرق” ساخته فریدالدین نیک جو است که در صدا و سیمای سیستان و بلوچستان تولید شده و هم ‏اکنون روزهای سه شنبه از شبکه پنجم سیما در حال پخش است. نگاهی داریم به این سریال…‏

setarhshargh1.jpg


‎ ‎ستاره های شرق‏‎ ‎

نویسنده: امیرعباس پیام. کارگردان: فرید الدین نیک جو. تهیه کننده: محمود زنده آبتین، فرید الدین نیک جو. ‏طراح صحنه: کامیاب میرصلاحی. تدوین: شقایق شریف. دستیار اول کارگردان و برنامه ریز: صالح غربی ‏جوان. صدا بردار: احسان صابریان. مدیر تولید:علی ابهری. طراح گریم: مرتضی ضرابی. مدیر ‏تصویربرداری: تورج زهد. مدیر تدارکات: علی زکی پور. بازیگران: جمشید جهانزاده، حامد کلاهداری، ‏مرتضی ضرابی، آرام چراغی، چنگیز نادری، حسن خمری، مهدی هاشمی، امیر نوروزی و حسین خانی ‏بیگ. ‏

‎ ‎جسارت جوانی! اعتماد مسئولین؟‎ ‎

توجه به شبکه های استانی و تعامل میان عوامل و دست اندرکاران حرفه ای تلویزیون با دست اندرکاران ‏مراکز استان ها در یکی دو سال گذشته مورد تاکید مدیران سیما قرارگرفته است، اما این بذل توجه کافی ‏نیست. در حالی که افرادی با پتانسیل بالا و استعدادهای درخشانی در مراکز استان ها وجود دارند که اگر ‏امکانات و آموزش لازم را ببینند، می توانند آثار در خور توجه و تاملی از خود بجای بگذارند. ‏

استان سیستان و بلوچستان از محروم ترین استان های کشور به حساب می آید و در واقع شاید محروم ترین ‏استان. وقتی مجموعه ای تلویزیونی در این استان تولید و به مرحله پخش سراسری می رسد جای بسی ‏امیدواری است چون نشان می دهد جوانان سیستانی موفق شده اند تا قابلیت های خود را به منصه ظهور ‏برسانند. حرکتی که نباید محدود به تولید این سریال شده و باید توسط مدیران سازمان و مسئولین تصمیم گیرنده ‏امتداد یابد. فرید الدین نیک جو از کارگردانان جوانی است که در سیمای مرکز سیستان مشغول به فعالیت ‏است. او برای تولید مجموعه خود به سراغ قصه و مضمونی بومی رفته و از لوکیشن ها و فضاهای بومی ‏سود جسته است. البته ناپختگی امری است که در بیشتر عناصر کار او نمود دارد. اما سادگی و بدون ادعا ‏بودن مجموعه باعث ارتباط خوب اثر با مخاطب می شود. در بخش کارگردانی، استفاده از قاب بندی های ‏فاقد ارزش دراماتیک- یعنی دکوپاژی بسیار سطحی و ابتدایی با یکسری از نماهای تکراری که پشت سرهم ‏چیده شده اند- باعث افت کیفی سریال شده است. درست هنگامی که مخاطب باید به سوژه نزدیک شود ‏کارگردان با دکوپاژش اجازه چنین کاری را به او نمی دهد و با گرفتن نمایی دور حس و حال صحنه را از بین ‏می برد. در قسمت طراحی میزانسن ها بقدری هدایت بازیگر ضعیف اتفاق افتاده که بازیگر تحلیل کارگردان ‏را بازی می کند و مخاطب میزانسن را به وضوح می بیند درصورتی که میزانسن خوب، حرکت و میزانسنی ‏است که دیده نشود و این نکته دیگری است که کمتر در این مجموعه رعایت شده است. ‏

setarshargh2.jpg

یکی از نقاط مثبت اثر چهره پردازی آن است. هر شخصیت متناسب با خلق و خو و محیط جغرافیایی ‏پیرامونش گریم شده و سبب نزدیکی مخاطب با شخصیت ها می شود. بازیگران ترکیبی از بازیگران حرفه ای ‏و محلی هستند و همین عامل تاثیر دوگانه ای در بخش بازیگری گذاشته است. در واقع کارگردان نتوانسته ‏تعادل درستی بین آنها برقرار کند. جمشید جهانزاده به خوبی از عهده نقش خود بر می آید. او بازیگری است ‏که بیشترین ویژگی نقش را به میمیک صورتش انتقال می دهد و استفاده بسزایی از چشمهایش می کند. بقیه ‏بازیگران یک پله پایین تر از جهانزاده قرار می گیرند و در واقع این تجربه بالای جهانزاده است که کمک ‏شایانی به وی کرده. اما با تمام نقاط ضعفی که متوجه ستاره های شرق است، این مجموعه واجد عنصری به ‏نام جسارت کارگردان جوان آن می باشد که با امکانات کم و بضاعت ناچیز استان سیستان اقدام به ساخت ‏چنین مجموعه ای کرده است. جسارتی که اگر از سوی مسئولین سازمان جدی گرفته شود باعث شکوفایی ‏استعداد های بیشماری در این سرزمین می شود. ‏