برایان باینلی
چالش شماره یک در برابر سیاست خارجه دولت اوباما در سال 2011 چیست؟ شاید پاسخ این پرسش را ایلینا راس لتینن نماینده جمهوری خواه از فلوریدا و رئیس آتی کمیسیون روابط خارجی مجلس آمریکا بیان کرده باشد. وی گفت ایران “چالش شماره یک، دو و سه خواهد بود.”
همانطور که اسناد منتشر شده از سوی ویکی لیکس به خوبی نشان می دهد، تمام خاورمیانه از اسرائیل گرفته تا عربستان سعودی و کشورهای حوزه خلیج فارس نسبت به سیاست های ایران در نهایت هراس به سر می برند. این نگرانی ها به عزم راسخ رژیم برای کسب تسلیحات هسته ای، نقض همیشگی و سازماندهی شده حقوق بشر، حمایت مستمر از تندروها و گروه های بنیادگرای اسلامی و نیز عزم ایران برای مداخله در امور داخلی سایر کشورها بویژه عراق، منحصر نبوده است.
دولت اوباما باید متوجه شود که “رویکرد دوگانه” به ایران مشتمل بر تماس دیپلماتیک و تحریم ها، نه تنها با شرایط موجود سازگار نیست بلکه آشکارا غیرسازنده است.
تلاش دولت برای تماس با رژیم ایران هم بی فایده و هم کاملاً غیرواقعی بوده است. صلح طلبان وزارت خارجه با این تصور که رژیم ایران قدرتمند و باثبات است، به طور مستمر از این سیاست پیروی کرده است که تنها راه حل ممکن، دستیابی به یک توافق با رژیم ملاها و نادیده گرفتن مخالفان آنهاست. البته رویدادهای مختلف نشان داده که ملاحظه کاران اشتباه کرده اند.
اعتراضات ضد دولتی که از سال 2009 آغاز شد، به روشنی نشانگر ضعف آنهاست و ثابت کرد عکس دیدگاهشان درست است. رژیم به دفعات نشان داد که شکننده است، فاقد پایگاه سیاسی است و با مخالفت اساسی نسل جوان زن و مرد کشور روبروست، نسلی که در حسرت آزادی است و از مقاومت سازمان یافته برای تغییر رژیم از داخل، پشتیبانی قابل توجهی می کند. رژیم بی رحم محمود احمدی نژاد نه تنها در متوقف کردن نا آرامی ها شکست خورده، بلکه بر اختلافات داخلی دامن زده و ضعف رژیم را برملا کرده است. واقعیت های جدید مستلزم اتخاذ رویکرد جدید به ایران هستند.
اکنون زمان کنار آمدن با تغییر داخلی رژیم ایران به عنوان سیاست خارجه ایالات متحده فرا رسیده است. این یک دعوت برای مداخله نظامی آمریکا نیست، بلکه دعوت برای ایستادن در کنار مردم ایران و مقاومت سازمان یافته آنها جهت عملی شدن تغییرات دموکراتیک است.
هفته گذشته ده ها چهره سیاسی و مقامات ارشد سابق آمریکا، اروپا و کشورهای عربی، از جمله رودولف جولیانی شهردار سابق نیویورک، فرانسیس تاونزند مشاور امنیت داخلی و ضد تروریسم جورج بوش، مایکل موکاسی دادستان سابق و تام ریج وزیر سابق امنیت داخلی آمریکا در یک کنفرانس بین المللی در پاریس، خواهان اتخاذ یک رویکرد جدید از سوی جامعه جهانی در قبال رژیم ایران و تهدیدات اعمال شده از سوی این کشور شدند.
آنها به عنوان اولین قدم، خواهان حذف نام سازمان مجاهدین خلق از فهرست سازمان های تروریستی وزارت خارجه آمریکا شدند.
سازمان مجاهدین که از سرنگونی دولت ایران و تأسیس دولت سکولار دموکراتیک در ایران حمایت می کند، از سال 1977 و در زمانی که کلینتون برای برقراری ارتباط نزدیکتر با ایران تلاش می کرد، در این فهرست قرار داده شد. پیامد این رویکرد، کاملاً مشخص است.
آقای جولیانی در حالیکه قرار گرفتن نام سازمان مجاهدین در این فهرست را “مایه شرمساری” می خواند، اعلام کرد آمریکا باید از این سازمان و اهدافش حمایت کند.
خانم تاونزند هم اعلام کرد “بزرگترین قدمی که دولت آمریکا می تواند بردارد، اعمال فشار واقعی بر رژیم ایران و امکانپذیر کردن وقوع تغییر از طریق خارج کردن نام سازمان مجاهدین از فهرست است. ما باید این کار را بکنیم زیرا این فهرست با اسناد و شواهد عینی همخوانی ندارد و هیچ مدرک طبقه بندی شده نیز آن را توجیه نمی کند”.
دادگاه فدرال آمریکا در ماه ژوئیه با به چالش کشیدن این فهرست، به وزارت خارجه دستور داد در تصمیم خود تجدیدنظر کند. بریتانیا و اتحادیه اروپا به ترتیب در سال های 2008 و 2009، نام سازمان مجاهدین را از فهرست سازمان های تروریستی خود خارج کرده اند.
حذف برچسب تروریست از نام این سازمان، با حمایت قابل توجهی در کنگره روبرو خواهد شد. یک گروه دو حزبی با بیش از 110 عضو همین اواخر از تنظیم ماده قانونی در مجلس برای خارج کردن نام سازمان مجاهدین از فهرست یاد شده حمایت کرد.
قراردادن نام سازمان مجاهدین در فهرست سیاه نه تنها سبب اعمال محدویت علیه عمده ترین گروه مخالف ایران شده، بلکه رژیم ملاها را به سرکوب بیشتر مخالفان داخلی، خصوصاً طرفداران سازمان مجاهدین، ترغیب کرده است. علی صارمی 63 ساله روز سه شنبه گذشته و پس از سپری کردن 24 سال در پشت میله های زندان و به اتهام حمایت از سازمان مجاهدین، به دار آویخته شد. اردوگاه اشرف که محل زندگی 3,400 نفر از اعضای این سازمان است، در ژوئیه 2009 و در اقدامی که مورد حمایت ایران واقع شد مورد حمله نیروهای عراقی قرار گرفت. یازده نفر در این حمله جان سپردند، درحالیکه تمامی آنها غیرمسلح و “تحت حمایت” کنوانسیون ژنو بودند. 500 نفر دیگر نیز زخمی شدند. به این ترتیب، فهرست مورد نظر سبب به مخاطره افتادن زندگی افراد بیشتری می شود.
آنطور که مریم رجوی رئیس سازمان مجاهدین اعلام کرده، “راه حل صحیح برای مشکل ایران، تغییر رژیم، تغییری دموکراتیک توسط مردم ایران و مقاومت است. این عامل تعیین کننده در معادله ایران است. بنابراین، هرگونه رویکردی که مقاومت را نادیده بگیرد، مهمترین عامل مورد نیاز برای تغییر در ایران را نادیده می گیرد و در واقع از رژیم حمایت می کند.”
درحالیکه ایرانی ها برای عملی کردن تغییر به تمامی امکانات نیاز دارند، قرار دادن ناعادلانه نام این سازمان در فهرست تروریستی، به منزله ارسال پیامی اشتباه به ایرانیان شجاعی است که مرتباً با حضور در خیابان ها می پرسیدند: “اوباما اوباما، با آنها هستی یا با ما؟”
اکنون زمان آن فرا رسیده است که پاسخ این سؤال با پیام روشنی داده شود: “ما با شما هستیم.”
منبع: واشنگتن تایمز- 2 ژانویه 2011
