سرانجام علی جعفری، فرمانده سپاه پاسداران از منظور خود درباره “ظرفیت های سپاه در اقتصاد مقاومتی” رمز گشایی کرد. او هفته گذشته در دو نوبت این جمله را در سخنرانی هایش بر زبان آورده و در اولی از دولت خواسته بود تا از این ظرفیت استفاده کند و در دومی از اینکه دولت ظرفیت سپاه در اقتصاد مقاومتی استفاده نکرد، ابراز نارضایتی کرده بود.
همزمان با اصرار جعفری و سرداران دیگر بر “ظرفیت های سپاه در اقتصاد مقاومتی”، برخی از آگاهان این جمله را نشانه ای از سهم خواهی سپاه از دولت در پروژه های سودآور و نیز سهم بیشتر از بودجه عمومی تفسیر کردند؛ گمانه زنی هایی که سخنان روحانی در روز ارتش مبنی بر اینکه “ارتش هرگز از دولت سهم خواهی نکرده” آن را تایید کرد.
اما آنطور که خبرگزاری فارس، نزدیک به سپاه، گزارش داده جعفری روز گذشته خود به رمزگشایی و تشریح بیشتر منظورش از “ظرفیت های سپاه در اقتصاد مقاومتی” پرداخت.
او گفته است: “گلایه‌ای که داشتیم این بود که با توجه به فشار اقتصادی دشمنان علیه کشورمان زیاد شده و تاکید رهبر معظم انقلاب نیز این است که دولت‌ها نگاهشان به توانمندی‌های درونی باشد، بسیاری از مشکلات مردم با تمرکز و توان داخلی قابل حل است و این همان اقتصاد مقاومتی است. حال با توجه به در اختیار بودن سازمان گسترده بسیج توسط سپاه، توانمندی زیادی در اختیار سپاه قرار دارد و بسیج از ۲۰ میلیون عضو برخوردار است که با سپاه در ارتباط هستند. سپاه می‌تواند از این توان در خدمت اقتصاد مقاومتی استفاده کند.البته این منوط به مطالبه و حمایت و خواست دولت است. البته در این زمینه استقبال هم شده بود اما شاید به خاطر تمرکز در اجرای دور دوم هدفمندی یارانه‌ها نتوانسته‌اند وارد این موضوع شوند”.
فرمانده سپاه افزوده: “همکاری سپاه با دولت‌ها با هدف ایفای نقش سپاه در راستای برقراری امنیت، رفاه، آسایش و معیشت مردم است. سپاه نمی‌تواند با دولت‌ها همکاری نداشته باشد و با توجه به گستردگی سپاه، بسیج و توان عظیم آنها این همکاری می‌تواند و باید در خدمت مردم باشد. دلیلی برای عدم همکاری سپاه با دولت‌ها ندارد اما دولت‌ها دیدگاهشان متفاوت است و ممکن است در جاهایی در برخی دولت‌ها تقابلی بین مسائل سیاسی و یا توجه به جلب آرای مردم و موضوع خدمتگزاری، فرهنگ و ارزش‌های مردم دیده شود؛ برخورد دولت‌ها ممکن است اینها را در تعارض و فقط صرفا اهداف سیاسی را ببیند و تا جایی در مسیر انقلاب اسلامی و اسلامی بودن جمهوری اسلامی نباشد. بر همین اساس تا اینجا ممکن است سپاه تذکراتی بدهد تا نقش خود در حفظ انقلاب اسلامی را ایفا کند، وقتی سپاه می‌خواهد نقش خود را در حفظ انقلاب انجام دهد ممکن است به نظر بیاید که می‌خواهد با برخی دولت‌ها مخالفت کند در حالی که اینطور نیست”.
او جواب کنایه چندی پیش هاشمی رفسنجانی مبنی بر اینکه “سپاه اول برای کمک به سازندگی آمد و حالا به کمتر از کل کشور راضی نیست” را هم اینطور داده است: “سپاه بر اساس نگاه ماموریتی وارد عرصه سازندگی شد و برای رقابت با بخش خارجی و رفاقت با بخش خصوصی تا در این حوزه تشویق شوند”.
سهم خواهی سپاه از دولت در حالیست که هم اکنون بخش عمده ای از اقتصاد ایران در اختیار سرداران این نیروی نظامی- قرار دارد، به طوری که تا کنون بارها چهره های منتقد، اقتصاد دانان و البته حتی در مواردی مقامات رسمی حکومت از حجم مداخله سپاه در اقتصاد ابراز نگرانی و نارضایتی کرده اند.
رمزگشایی جعفری پس از آن صورت گرفت که حسن روحانی دو روز پیش، بدون اشاره به نام سپاه گفته بود: “ارتش ضمن آنکه کاملاً به مسائل سیاسی آگاهی دارد اما هرگز در دسته‌بندی‌های سیاسی مداخله نمی‌کند و از ملت و دولت منتخب آن سهم‌خواهی نکرده و همواره به دنبال دفاع از میهن و انقلاب بوده است”.
سایت “فرارو” نیز روز گذشته در یادداشتی به “سهم خواهان از اقتصاد مقاومتی” حمله کرده و نوشته است: “اقتصاد مقاومتی، وظیفه‌ای حاکمیتی است و به همین دلیل هر سه قوه، به فراخور ماموریت‌شان، در اجرای آن نقش و مسوولیت غیر قابل تفویض دارند. البته دولت به عنوان قوه‌ی مجریه می‌تواند در این عرصه از همه‌ی نهادها و سازمان‌های دولتی و غیر دولتی و اشخاص حقیقی و حقوقی کمک بخواهد و از نظرات، تجارب و سرمایه‌های مالی و امکانات فیزیکی آنها برای استقرار اقتصاد مقاومتی استفاده بکند.اما به زعم بعضی‌ها، «اقتصاد مقاومتی» تداوم همان فرایند اشتباهی است که در دوره‌ی دولت قبل به جای اجرای درست و صحیح اصل ۴۴ قانون اساسی، خصوصی سازی را به قول معروف تبدیل به «خصولتی‌سازی» کرد و به شکل‌گیری بخش‌های شبه دولتی قدرتمندی منجر شد که در نهایت بخش خصوصی واقعی را به کنار زده و آنها را به پیمانکاران درجه دوم خود تبدیل کردند”.
فرارو افزوده: “نهادها و افرادی که در سال‌های گذشته، پروژه های بزرگ عمرانی را با ترک تشریفات و مناقصه به پیمان می‌گرفتند و دست بخش خصوصی را در رقابت‌های اقتصادی بسته بودند؛ همچنان انتظار دارند که در به روی همان پاشنه بچرخد و به همان شیوه‌ی گذشته عمل شود. ولی تداوم روش و شیوه‌ی گذشته در مدیریت بخش‌های اقتصادی کشور، دقیقا در نقطه‌ی مقابل اقتصاد مقاومتی قرار دارد. تا زمانی که اقتصاد ما «کیفیت محور» نشود، هزینه‌های تولید و توزیع کاهش نیابد، بخش خصوصی قدرتمندی شکل نگیرد، محصولات استراتژیک تولید نشود، خام فروشی بر نظام صادرات ما مسلط باشد، واردات کالاهای لوکس خارجی از انواع و اقسام گمرکات رسمی و غیر رسمی، تولید کم توان داخلی را فلج بکند؛ در آن صورت هرگز شاهد استقرار اقتصاد مقاومتی نخواهیم بود. پس دوستان توقعات را کم بکنند و اجازه دهند که اصول «اقتصاد رقابتی درون‌زای برون‌نگر» در عرصه‌های اقتصاد حاکم باشد”.
