نیکلا سارکوزی، وزیر کشور فرانسه، درخصوص طرح سفر فیلیپ دوست بلازی [وزیر امور خارجه فرانسه] به ایران اظهار داشت: “فرانسه به تنهایی نمی تواند مشکلات بین المللی را حل و فصل نماید و به هیچ وجه منطقی نیست که در برخی مسایل مشکل آفرین سردمدار باشیم.”
زمانی که وی و اطرافیانش در وزارت کشور از جریان سفر فیلیپ دوست بلازی به تهران آگاه شدند، سریعاً مخالفت خود را با این مسأله اعلام کردند. وی همچنین در این خصوص اظهار داشت که اگر وزیر امور خارجه به تهران سفر کند، باید منتظر عواقب آن نیز بود. این درحالی است که آقای دوست بلازی در ماه دسامبر در چارچوب انتخابات ریاست جمهوری به اردوگاه سارکوزی پیوسته است.
در وزرات کشور فرانسه گفته می شود که به ویژه دو چیز موجبات نگرانی نیکلا سارکوزی را فراهم کرده است: “مسأله اول، کنفرانس تهران درخصوص هولوکاست و بیان اظهارات غیرقابل قبول در این رابطه و مسأله دوم، اقدام تهران در اشغال تقریباً انحصاری لبنان است.” گفته می شود در چنین شرایطی”اعزام یک وزیر فرانسوی به هدف مذاکره با دولت ایران احتمالاً دولت این کشور را دچار خودبزرگ بینی خواهد کرد و بدین ترتیب مقامات ایرانی تصور خواهند نمود که نقش میانجی را در منطقه ایفا می نمایند”.
به علاوه، اطرافیان سارکوزی تأکید می کنند که ایران در نظر او یک”سوژه نگران کننده واقعی” است. نزدیکان وی اظهار می دارند: “از دید او مسأله اتمی ایران بسیار پیچیده شده، به طوری که مشکل بتوان آن را متوقف کرد.” نیکلا سارکوزی برخلاف سگولن رویال، کاندیدای ریاست جمهوری حزب سوسیالیست فرانسه، معتقد است ایران حق دستیابی به انرژی “صلح آمیز” هسته ای را دارد. وی همچنین می گوید که فرانسه در این خصوص باید به این کشور کمک کند، “البته در کنار جامعه بین الملل و تحت شرایطی خاص”.
اظهار نظر خانم رویال مبنی بر عدم دستیابی ایران به انرژی صلح آمیز در ابتدا به مثابه یک اشتباه لفظی تلقی گردید، تا اینکه به مرور موضع گیری وی در این رابطه جدی تر شد. موضع گیری خانم رویال به جایی رسیده است که حتی مخالفت خود را با تمامی تلاش های دیپلماتیک فرانسه، بریتانیا و آلمان از سال 2003 [به هدف متقاعد کردن دولت تهران در چشم پوشی از غنی سازی اورانیوم] اعلام کرده است.
خانم رویال در سفر خود به اسراییل در تاریخ 4 دسامبر مجدداً اعلام کرد که “باید ایران را از دستیابی به انرژی صلح آمیز هسته ای بازداشت”. اظهارات او توسط راست ها، طرفداران شیراک و همچنین نیکلا سارکوزی مورد انتقاد قرار گرفت. این درحالی است که وزیر کشور فرانسه روز 10 دسامبر این کاندیدای سوسیالیست را از اینکه با موضع جامعه بین الملل به مخالفت برخاسته است شدیداً مورد سرزنش قرار داد.
در کل، در اردوگاه نیکلا سارکوزی گفته می شود که وی با اصل مذاکره با تهران مخالفتی ندارد، ولی انتخاب شیوه انجام این کار و زمان آن توسط الیزه به هیچ وجه مورد توافق وی نیست. یکی از مسؤولین وزرات امور خارجه فرانسه که معتقد است “ایده سفر به تهران به هیچ وجه معقول نیست” تا بدانجا پیش رفته که دیپلماسی نهاد ریاست جمهوری فرانسه را زیر سؤال برده است.
تصمیم ساده لوحانه
اطرافیان سارکوزی همچنین می گویند: “اتخاذ چنین تصمیم خودسرانه ای، آن هم در زمانی که جامعه جهانی معتقد است ایران ضمانت های کافی را تأمین نکرده و کوچک ترین حس اطمینانی را نیز به وجود نیاورده، نشانی کامل از ساده لوحی است.”
آنها همچنین با اشاره به لزوم یک اقدام بین المللی برای مجاب کردن تهران به همزیستی مسالمت آمیز با همسایگانش، به رسمیت شناختن اسراییل و خاتمه دادن به حمایت از گروه های مسلح در فلسطین، سوریه و لبنان می پرسند: “در خاورمیانه تعادلات منطقه ای وجود دارد که باید آنها را به حساب آورد. به راستی سود سفر به تهران چیست؟ درحالی که می دانیم درعوض آن هیچ چیز عایدمان نمی شود.”
این منبع همچنین می افزاید: “اجرای عملی که تصمیم به انجام آن گرفته شده، مطمئناً و مسلماً مشکلات جدیدی را ایجاد خواهد کرد تا یافتن یک راه حل. یافتن چنین راه حلی صرفاً با کمک شرکای عرب، اروپایی و امریکایی امکان پذیر خواهد بود.”
در این وزارتخانه همچنین گفته می شود: “دیپلماسی شخصی هیچ سودی دربر نخواهد داشت و آقای سارکوزی هیچ گاه چنین دیپلماسی را انتخاب نخواهد کرد.”
همچنین باید خاطرنشان کرد که ژاک شیراک در پایان سال 2006 خواستار لغو کنفرانس مطبوعاتی شد که قرار بود توسط نیکلا سارکوزی در حضور انجمن مطبوعات دیپلماتیک و مسؤولین سیاست خارجی “اتحاد جنبش مردمی” [UMP] برگزار شود.
مترجم: علی جواهری